بر کنده ی تمام درختان جنگلی
نام تو را به ناخن برکندم...
اکنون ترا تمام درختان
با نام میشناسند...
نام ترا بر گرده ی گور و گوزن
با ناخن پلنگان بنوشتم...
اکنون ترا تمام پلنگان کوه ها،
اکنون ترا تمام گوزنان زرد موی
با نام می شناسند...
دیگر نام تو را تمام درختان،
گاه بهار زمزمه خواهند کرد...
و مرغ های خوشخوان،
صبح بهار نام ترا
به جوجه های کوچک خود یاد خواهند داد...
ای بی خیال مانده ز من،دوست!
دیگر ترا زمین و زمان
از برکت جنون نجیب من،
با نام میشناسند...
ای آهوی رمنده ی صحرای خاطره
در واپسین غروب بهار
نام مرا به خاطر بسپار...
زنده یاد منوچهر آتشی