تو خوا شوانی که ژ و کیو  / شمشاله که ت بگره لیو  ( ای چوپان کوهستان ! نی را با لبانت لمس کن )
 رو که ین له ده شت و کویستان  / بو سه یرانی باغی سیو  ( تا که راهی شویم به دشت و کوهستان و سفر در باغ های سیب )
 ئه سیری به ندی داوم  / په پوله ی بال شکاوم  ( اسیر دام عشقم همانند  شاپرک پرشکسته )
 ناله ی ده م ئیوارانت / فرمیسک دینی له چاوم  ( ناله های غروبت اشک را از چشمانم سرازیر میکند )
 ***
 ده سا شوانه چه ن جوانه /  له م ده شت و له م کیوانه  ( نگاه کن چوپان ! چه زیباست در این کوهستانها  ) 
 به سوزی دل بخوینین  / ئه م به سته و ئه م دیلانه  (  با سوز دل سرود کوهستان را بخوانیم ) 
 ***
 شه وان له گه ل گه لاویژ / ئه  که ومه سه ر وت و ویژ ( شباهنگام تا سحرگاه با کوهستان همراز می شوم  )
 جیلوه ی جوانی سه د شیعره / بو ئه منی گورانی ویژ ( جلوه زیبایی هایش برای من آواز خوان ، هزاران شعر است )