من از نسل ریگم همه تشنگی
تو از فصل بــاران پـــر از تازگـــی
دلم با تو خندید دلم با تو پر شد
پر از شور عشق و پر از زندگــی
نشان از چه داری گل اندام من
که لبــریـزم از حـس پروانگــــی
نگاهـــم کن و بازگـــردان مـــرا
به آن لحظه خـوب دلدادگــــی
بتاب ماه روشن به این شب زده
خلاصم کن از این غـم و تـیرگـی
نشانـی بده از خودت خوب من
رهایـــم کــن از بـــند آوارگـــــی
تو را از خــدا خواستم همیشه
بیـا و بمــان ای همـه زندگـــی
__________________