بوسه ۱
اسم تو غزل نيست. . . خودم مي دانم
نا خواسته شاعرت شدم. . . مي دانم
اينگونه كه عاشقانه ام مي بوسي
كادوي شب تولدم. . . مي دانم
بوسه ۲
ديوانه اي ام كه از ازل كم دارم
شاعر شده ام. . . كمي غزل كم دارم
ديوانه تر از هميشه ام. . . مي بوسم
لب هاي تو را - چه مبتذل! - كم دارم
بوسه ۳
دزدانه چقدر از تو لب مي گيرم !
لب سوخته تر ز بوسه تب مي گيرم
اين بوسه بماند كَمكي سرد شود
پيش تو امانتي كه شب مي گيرم !
بوسه ۴
باران زده توي شعر من ، مي بارد
صد بوسه به گونه و دهن مي بارد
بگذار كه چتر عاشقي هايم را . . .
اينبار چه بوسه ي خفن مي بارد !
بوسه ۵
همخوابه ی شعر! توی دیوان ِ خودم
اصلا ، به خدا نمی شود! ، جان ِ خودم !
تعارف که نمی کنم ، عزیزم! امشب
یک بوسه ی داغ ِ داغ مهمان ِ خودم
بوسه ۶
قانون گرانشي : « تو را مي بوسم »
اينبار چگالشي! تو را مي بوسم
از فاصله اي كه چند سال ِ نوري ست
با پست ِ سفارشي تو را مي بوسم
بوسه ۷
صد بوسه ي صد سفارشي در بستر
از جنس همان شكوفه هاي قمصر
مبدأ: من و شهر « اول فروردين »
مقصد: تو و شهر « آخر شهريور »
