azadeh_arch _eng
ارسال های پروفایل آخرین فعالیت ارسال ها درباره
-
سلااام
خوووبی ؟ ممنون منم خوبم
ای بد نیست
میگذره دیگه
مشکل ؟ ایشالا زودی حل میشه
سلام ممنونم ازاده جون شدیدا به تشکر نیاز دارم این روزا
خدایا...
مردمانی را دیدم که تسبیح به دست گرفته و دانه دانه ذکر تو را می شمردند به عادت آنگونه با شتاب و متصل نام تو را می خواندند که گویی در معامله ای از تو چیزی ستانده اند و اکنون بهای آن را می پردازند!
و اندیشیدم که آیا در هر بار خواندن نامت ، بزرگی و لطفت را نیز در ذهن تداعی می کنند؟!
مردمانی را دیدم که کاغذی دعا به بهایی می خریدندو چون نسخه ای از فروشنده چند بار و چگونه خواندنش را برای رفع حاجت طلب می کردند!
و اندیشیدم که آیا ترا می خوانیم تا بستانیم یا ترا می خوانیم چون دوستت داریم؟!
مهربانترین...
به ما بیاموز
که دل آدمی عصاره وجود اوست ،حرمت دل ها را از یاد نبریم
به ما بیاموز
که دوست داشتن را فراموش نکنیم و آنانکه دوستمان دارند را از خاطر نبریم
به ما بیاموز
که سوگند راست بودن دروغمان را نام تو نسازیم
به ما بیاموز
که به ناحق کردن حق دیگری عادت نکنیم
و به من بیاموز
که دوستی ام را بندی به پای دوستان نسازم و در همه حال دوستشان بدارم. حتی اگر فراموشم کنند ...
حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود ... تا باز به آغاز می رسم !
می میرم ، دوباره زنده ام می کند ...
ایمان می آورم ، می جنگم ، می میرم !
می نویسم ، خط می زنم ...
خط خوردگی هایم را حفظم ، می نویسم !
فریاد می زنم ، می گریزم ، می گریزانم ...
ضجه می زنم که بازگرد، باز طغیان می کنم !
خدا می سازم ، توبه می کنم ، سجده می کنم ...
در سجده به مامنم کافر می شوم ، بی خدا می شوم ...
.
.
.
از این همه تکرار حوصله ام سر می رود ... می رود ... می رود تا به آغاز می رسم ...!
ستاره
یادش بخیر
دوستی داشتیمااا
الان دیگه نیستش
کوجاست نمیدونم
سلااااام
خوبی ؟
خدايا، ما را ببخش، اين تعريف انسان نيست. ما ديگر ايوب نيستيم...
.
.
.
خدايا اما به ما برگردان، آن معجون تلخ، آن اكسير مقدس، آن صبر قشنگ را ...
طعمش تلخ بود. تلخي‌اش را دوست نداشتيم...نمي‌دانستيم كه دواست. دواي تلخ‌ترين دردها...نمي‌دانستيم معجون است! معجونِ انسان شدن...گمش كرديم. شيطان از دستمان دزديد! بي‌طاقت شديم و ناآرام. دهانمان بوي شكايت گرفت و گلايه...
و تازه فهميديم نام آن اكسير مقدس، نام آنچه از دستش داديم، «صبر» بود...
ديگر عزم آهني و طاقت فولادي نداريم، ديگر پاي ماندن و شانه سنگي نداريم. انگار ما را از شيشه و مه ساخته‌اند. براي شكستن‌مان توفان لازم نيست. ما با هر نسيمي هزار تكه مي‌شويم. ترك مي‌خوريم. مي‌افتيم، مي‌شكنيم، مي‌ريزيم و شيطان همين را مي‌خواست!
خدايا، ما را ببخش، اين تعريف انسان نيست. ما ديگر ايوب نيستيم...
از اينجا تا تو هزار راه فاصله است. ما اما چقدر بي‌حوصله‌ايم. ما پيش از آنكه راه بيفتيم، خسته‌ايم. از ناهموار مي‌ترسيم، از پست و بلند مي‌هراسيم، از هر چه ناموافق مي‌گريزيم...
شانه‌هايمان درد مي‌كند، اندوه‌هاي كوچكمان را نمي‌توانيم بر دوش كشيم،ما زير هر غصه‌اي آوار مي‌شويم، توي سينه ما جا براي هيچ غمي نيست...
طالع بینی دانشجو ; بخوانید و بخندید
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php?t=116643
[IMG]
باور کن بلد نیستم عذر میخوام عضو هم نیستم
سلام ممنونم خواهش میکنم اینو حفظ کن
گاه همچون صبح خندانم نمیدانم کی ام---گاه همچون ابر گریانم نمیدانم کی ام
گاه همچون قطره هستم محو دریای وجود---گاه چون دریای عمانم نمیدانم کی ام
گاه خاک تیره ام در زیر پای این و آن----گاه چون خورشید رخشانم نمیدانم کی ام
گاه در عرشم گهی فرشم نمدانم چرا----گاه جسم محض و گه جانم نمیدانم کی ام
گاه از شادی غمینم گاه از غم شادمان----من به کار خویش حیرانم نمیدانم کی ام
گاه در بند قیودم گاه در بزم شهود---گه گدایم گاه سلطانم نمیدانم کی ام
گاه فرعونم به نیل و گاه موسی ام به تور---گاه کافز گه مسلمانم نمیدانم کی ام
چند میپرسی ز کاشانی کجایی کیستی-----من که محو روی جانانم نمیدانم کی ام
شکر که خوبی
منم شکر خدا خوبم
سلام دوست من
حال شما
خوبید ؟
وصـیـــت نــامـه مـــن
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php?t=114861
نقطه ای در دوردست فقط یک نقطه است ...
نزدیک تر که بیاید شکل می گیرد ...
او یک انسان است !
به تو که می رسد ... قلب طپشی عاشقانه دارد !
دوباره می رود بسوی نقطه شدن ...
او یک خاطره است ...!
قدم هایی که نزدیک می شوند ...
فاصله هایی که کم می شوند ...
دست هایی که دیگر تنها نیستند ...
فاصله هایی که زیاد می شوند ...
قدم هایی که دور می شوند ...
و نگاهی که حسرت را تجربه می کند ...
این است تعریف تنهایی !!! -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
