خدای زیبای من... این روزها طاقت دلم سر شده است...بهانه میگیرد، بهانه ای که او را به قایق بی قراری می رساند و برکه تنهایی...
مهربان خدای من، این روزها، هر چه پیشتر، بیشتر شبیه کسانی میشوم که دوستشان ندارم، که از تو دورند! و چه تلخ است دور بودن از تو، تویی که نزدیک تری از حبل ورید...
ای حقیقت شیرین، روانم را از شهد گوارای یادت سیراب کن، عطر وجودت را در گلستان دلم بیفشان و مرا بیارای، نگاهم را، زبانم را، دلم را،وجودم را... که تو برترین آراینده ای...
این روزها، هر چه پبشتر، بیشتر دلتنگ می شوم، دلتنگ دنیایی که تو باشی و من، نگاهم سوی تو... قدم هایم در راه تو و دلم تنها به شوق روی تو باشد...