ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺸﻢ ...ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﯾﮑﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ
ﺭﺍﻩِ ﻣﻨﻪ
ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﻮ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏِ ﺷﻬﺮ ...ﭼﺮﺍﻍِ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﻨﻮﺯ
ﺭﻭﺷﻨﻪ
ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺏ ... ﯾﻪ ﺑﯽ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﮐﻪ
ﺁﻓﺘﺎﺑﯿﻪ
ﯾﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻫﺴﺖ ﺗﻮ ﺷﻬﺮِ ﻣﻦ ... ﻫﻮﺍ ﺭﻭﺷﻨﻪ،ﺁﺳﻤﻮﻥ
ﺁﺑﯿﻪ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺷﻬﺮ ﺗﺎ ﻋﻄﺮ ﺗﻮ ... ﯾﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ
ﻣﯽ ﺭﺳﻢ
ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﻤﯽ ... ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ
ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺗﻮﯾﯽ ... ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺗﻮﯾﯽ ﻭ ﺩﻝ
ﻣﻦ ﺧﻮﺷﻪ
ﻗﻄﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﻮ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ ...ﮐﺪﻭﻡ ﺧﻂ ﻣﻨﻮ ﺳﻤﺖ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ
ﺩﻟﻢ ﺭﻭﺷﻨﻪ ﺗﻮﯼ ﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ...ﺑﻪ ﺧﻮﻥِ ﺗﻮ ﺭﮒ ﻫﺎﯼ ﺗﻬﺮﻭﻥ
ﺷﺪﻥ
ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻥِ ﺁﺯﺍﺩﯾﻪ ...ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽِ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻤﺮﻭﻥ
ﺷﺪﻥ
ﺩﻟﻢ ﻗﺮﺹِ ﻗﺮﺻﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ... ﻣﯿﺎﺩ ﻣﯽ ﺑَﺮﻩ ﺭﺍﺱِ
ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻨﻮ
ﮐﺪﻭﻡ ﺳﻮﺕ،ﺳﻮﺕِ ﻗﻄﺎﺭِ ﺗﻮﺋﻪ ... ﺩﻭ ﺩﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﻭﻟﺖ
ﻣﻨﻮ
ﻗﻄﺎﺭﻡ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺩﻟﻢ ﭘَﺮ ﮐﺸﯿﺪ ... ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻥِ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺗﻮ
ﻣُﺸﺘﻤﻪ
ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﻮﻧﻢ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ...ﺗﻤﻮﻡِ ﻭﻃﻦ ﻣﺜﻞ ﮐﻮﻩ
ﭘﺸﺘﻤﻪ
ﺩﻟﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﺠﺮﯾﺶ ﻣﯿﺪﻭﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ... ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﺷﻠﻮﻏﯽِ
ﺷﻬﺮ ﻗﻬﺮ ﺑﻮﺩ
ﯾﻪ ﺭﺍﻫﻮ ﻧﺸﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻭﺍ ﺷﺪ ﺩﻟﻢ ... ﯾﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮِ ﺳﺮِ
ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ
ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺸﻢ ...ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﯾﮑﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ
جرمتم ک سنگینه
پا نت از دنیا نریم صلوات
شب بخیر
