این حوالی ضریب آن هایی که دوستشان دارند ونمی دانند،
زیادتر شده است!
عالمی می گفت:"...واین دلیل طناب های آویزان زیادیست
که کنج هرخانه ودفتری می توان یافتشان!..."
ولی تو...همیشه حرف های تازه تری داشتی؛
آن روز هم گفتی:
"پشت هرنگاهم سایه ای آویخته بودم از احساس
ونوری که آن سایه رامیساخت تو بودی!"
...وبعد...پاهایت آخرین تکان هایشان راخوردند!
...
ومن فریاد زدم!
کاش نمی دانستم!کاش نگفته بودی!
...
..
آخر عالمان راچه به عشق!
آنها چه می فهمند که دانستن،طناب می بافد ونخواستن،مرگ را!