ادم هاي سـاده را دوست دارم!
همان هـا که بـدي هيچ کـس را بـاور نـدارنـد!
همان هـا که بـراي هـمه لبـخـنـد دارنـد!
همان هـا کـه هميشه هـستند، بـراي هـمه هـستند!
آدم هاي سـاده را بـايـد مثل يـــک تـابلوي نقاشي ســاعت هـا تـماشـا کرد؛
آدم هـاي سـاده را دوســت دارم!
بــوي نـــــاب “ آدم ” مي دهند .