اگر همه سکه داشتند دل ها سکه را بیش از خدا نمی پرستیدند و یک نفر کنار خیابان خواب گندم نمی دید تا دیگری از سر جوانمردی بی ارزش ترین سکه اش را نثار او کند.
اگر دیوار نبود نزدیکتر بودیم،همه وسعت دنیا یک خانه میشد و تمام محتوای سفره سهم همه بود و هیچ کس در پشت هیچ ناکجایی پنهان نمیشد.
اگر کینه نبود قلب ها تمام حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند و من با دستانی که زخم خورده است گیسوان بلند تو را نوازش میکردم و تو سنگی را که من به شیشه ات زده بودم به یادگار نگه میداشتی وما پیمانه هایمان را شبهای مهتابی به سلامتی دشمنانمان پر میکردیم.
"دکتر علی شریعتی"