نه گلم ناراحت نمی شم ، ولی می دونی ما دوست داشتنمون فطریه ، از درون خدا رو می خوایم ، با مطالعه و بررسی نیست . خدا رو با جا پاش توی زندگیمون حس کردیم ! حس کردیم که چقدر دوستمون داره و ما چقدر کم لطفیم! اینکه حرف زندن باهاش چقدر آروممون می کنه و کلید همه مشکلات دستشه و حرف زدن باهاش چقدر آروممون می کنه با هیچ رابطه ای قابل اثبات نیست ! برای همین نمی دونم چه جوری مکنونات قلبیم رو به زبون بیارم ! می ترسم ! می ترسم که همش حرف و ادعا باشه ! نمی دونم ....