ی هــمه آرامشــــم از تو پریشـانــت نبـــــیـنم
چون شب خاکستـــری ســر در گریـبانت نبینم
ای تو در چشمان من یک پنـجره لبخند شادی
همچو ابر سوگــــوار این گونه گریـــانت نـــبینم
ای پر از شوق رهایــــی رفتـــــــه تا اوج ستاره
در میان کـــوچه ها افـــتان و خیـــزانت نــــبینم
مــــرغک عاشـــق کجــا شد تــور آواز قشـنگت
در قفس چون قلب خود هر لحظه نالانت نبینم
تکیـــه کــن بـــر شانه ام ای شاخه نیلوفریـــنم
تا غم بی تکیـــــه گاهی را به چشمانت نبینم
قصـــه دلتنـــگیت را خـــوب من بـــگذار و بـــگذر
گــــریه دریاچه ها را تــا به دامــانـــت نـــبیــــنم
کاشکی قسمت کنی غمهای خود را با دل من
تا که سیــل اشک را زین بیش مهمانت نبیــنم
تکیه کن بــــر شانـــه ام ای شاخه نیلوفریــــنم
تا غم بی تکیــــه گاهی را به چشـمانت نبینم
تکـــیه کن بــــر شانه ام ای شــاخه نیلوفــرینم
تا غم بی تکیــــه گاهـی را به چشمانت نبینم