ما از جنس خدا بودیم
ما از جنس بلور بودیم ،چه ساده كدر شدیم
چه ساده از بی نهایتمان درخشیدن به زوال رسید
چه ساده از جنس انسان شدیم
و چه ساده دل بستیم.ما از جنس نور بودیم،از جنس عشق ناب بودیم
چه ساده از عرش به فرش امدیم
چه ساده فروختیم تمام دارائیمان را به انسان بودن و حال انسان این كلمه ای كه برای آن از آسمان ،از نور ،از بلور،از عشق و از خدا كنده شدیم به تباهی رساندیم
چه ساده باختیم هردو را
چه ساده باخیتم مهتاب را،ستاره را آب را نور را خدارا...
(سپيده اتشي)