آخي... اين روياييه ولي .مثل فيلماست آخه!! ولي تو واقعيت سخته. منم دوس داشتم يه اطاق زير شيرووني داشته باشم.با يه ديد به مزرعه.. تو افكارم.زندگي كنم. دوست داشتم مثل قهرماناي تو فيلم. بعد از جنگ با بدي ها... بيخبر از همه تو جاده اي طولاني به سوي غروب فرو برم. بي اونكه منتظر تشويق يا تحسين ديگران بمونم. ولي نميشه. ولي ميشه توش غرق رويا شد همين.