اره لاست میگی،اینم من که بدنم عادت داره به ولژش،ولللی خب خشته سوودم ازش،ولی پیاده لوی رو مههمولا بی خیال نمیسم،درسم تمام سه،کنار کار کردن،اگه بسه مربی گری هم میتونم،با یه تیل دو نسونفههلا که نی نی تنبلیم
االه،کال هر سااالمهبس غذا خسمژه میاااالن همه،منم که نی نی،دلم می خواد از همس بخوولم،خوش به حالت شکمو نیستی،یه مزیتی هست،البته من ادم شکمو رو دوس دالم ولییی خب،اابته از وقتی ورزش لو ول کلدم خهههلی غذام کمتل سده
وللی واقهها لوز بدی لو داستم،رنگم با گچ هییچ فلقی نداله،هر 13 همین جوولی میسم البته نه به شدت امسالل،وااقعا نی نی توبه کلد و می خواد دییگه نی نی خوفی باسهقول داده به خودس
نی نی واقعی؟نه اتفاقا اصصلا دوس ندارم،اگه خییلی نی نی باشه،بچه هایی که به دنیا تازه اومدن که میترسم ازش اگه هم که بزلگ باسه خییلی حوصله اش رو ندارم،مگه یه دفععه بچه به چشمم خاص باشه تحملش کنم
سسسسلام،ببخش دیه ددفهه لفتم،دزونگرا بودن و اروم بودن کف بد نیست دوسی،قرار نیست که همه مثل هم باسیم،من خودمم تو دنیای واقعیی این قد راحت پر انرژی نیستم یههنی هستم ولی گاهی نشون نمیدم چون خجالتیم،باید محیط برام اشنا باسه