من کوچ خواهم کرد
تا رفيع ترين قله خورشيد
تا سپيدترين جاده ي اميد
تا عميق ترين لحظه هاي نيايش
آنجا که ديوارها فاصله نيندازند.
و کوچه ها نشان از غربت در دل نداشته باشند
آنجا که آسمانش آبي ست
شب هايش مهتابي ست
و عشق بيداري ست
آنجا که دوستي ابدي ست
و زندگي پر ز معني ست
جايي که در آن ،
روي گلبرگ سرخ گونه ي دلم
جاي پاي باران خالي ست