علی علیهالسلام میگوید: به خدا پناه میبرم! تو خداشناستر و نیکوکارتر و باتقواتر و خداترستر از آنی که من بتوانم تو را به مخالفت با خود منسوب کرده و توبیخ کنم! بعد اضافه میفرماید: دوری و فقدان تو بر من بسی گران و دشوار خواهد بود، ولی چه کنم این چیزی است که چارهای از آن نیست، به خدا سوگند! تو با رفتنت مصیبت رسول خدا(ص) را برای من تجدید میکنی، و بیشک وفات و فقدان تو بر من بسی گران خواهد بود. انا لله و انا الیه راجعون از این مصیبت که برای من بسیار بزرگ و دردآور است. این مصیبتی است که در آن تسلیتی وجود نخواهد داشت، و هیچگاه جبران نمیشود.