تا ماه شب افرو زم پشت این پرده ها نهان است
.
.
.
ماه ام به زیر خاک و
دلم در ان ظلمت زمانه اس
ای باراااان
ای باران
از غصه ام
اگاهییییی
بزنم به خاکش
ز اشکم نپرسد چرا تنهایی
بگو به خاک همنشین مایی
می باری بر مزارش
خوشبحالت که بارانی
از قطره ات چون شکفد
به خاکش سبزه همی
بوی ماه ام کشاند ای ابر باران