زبان خامه ندارد سر بيان فراق
وكرنه با تو شرح دهم داستان فراق
رفيق خيل خيالم و همنشين شكيب
قرين اتش هجران و هم قران فراق...
دريغ مدت عمرم كه بر اميد وصال
بسر رسيد و نيامد بسر زمان فراق
سري كه بر سر كردون به فخر مي سودم
به راستان كه نهادم بر استان فراق
جكونه باز كنم بال در هواي وصال
كه ريخت مرغ دلم بر در اشيان فراق
كنون جه جاره كه در بحر غم به كردابي
فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق
بسي نماند كه كشتي عمر غرقه شود
ز موج شوق تو در بحر بي كران فراق
جكونه دعوي وصل كنم به جان كه شده ست
تنم وكيل قضا و دلم ضمان فراق
فلك جو ديد سرم. ا اسير جنبر عشق
ببست كردن صبرم به ريسمان فراق
ز سوز شوق دلم شد كباب و دور از يار
مدام خون جكر مي خؤرم ز خوان فراق
به باي شوق اكر اين ره بسر شدي حافظ
به دست هجر ندادي كسي عنان فراق