درختهای زخمی پر از خاطره اند . درخت های هزار اسم ف هزار نقش ، درختهای فصل های آذر ماه که از برگ خالی اند و از رنگ پوچ . همان درختهایی که جای طبیعی زندگی می کنند و برتنشان نامی حک شده ، نامی از یک رهگذر شاید . درختهای زخمی پر از خاطره ناد . پر از یاد ، یاد آوره این نکته که روزی دفتر همیشگی خاطره ایی شده اند و چه چهار فصل ها از خود نراندندخاطره ها را و درختهای زخمی از یک یاد را تا ابد یدک می کشند تا آن زمانی که نقشی از جان یک خانه شوند در هیبتی تازه.