ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می کوبیم یا روی تاقچه می گذاریم ؛
یک وفاداری کاذب...
خود ما به عکس هایی که به دیوارهای اتاقمان می کوبیم نگاه نمی کنیم ، یا خیلی به ندرت و تصادفا" نگاه میکنیم
ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آن ها عادت می کنیم
عکس ، فقط برای مهمان است...
این را یادتان باشد که ذره یی در قلب ، بهتر از کوهی بر دیوار است .
