آخرش تو هم اینو گفتی
یکی از دوستام همیشه میگه تو هر وقت ناراحت هستی، درجه کتابی و اتوکشیده شدنت میزنه بالا.
هرچند، الان ناراحت نیستم. اینجور حرف زدن یه جورایی برام عادت شده دیگه
برای اینکه کم هستم!
بیخیال؛ همینکه تو فیسبوک دوستا و آشناهام هستن و کسی تحویلم نمیگیره؛ بستمه، از غریبه دیگه انتظاری نیست. البته اشتباه برداشت نشه؛ منظورم تو نیستی؛ بقیه رو میگم.
سلامت باشی دوست عزیزم
سلامتی وجودت؛ خبر خاصی نیست. منم درگیر سمینارم هستم. کم میام و هر وقت هم میام، یه سری میزنم و میرم. شما که نمیای، منم که کسی تحویلم نمیگیره (البته به غیر از شما که تو رودرواسی میمونی)
چیکارا میکنی؟ در چه حالی؟
برای سفت بودنت، خدا رو هزاران بار شکر میکنم؛ اما بازم با وجود این که نمیدونم مشکلت چی بود یا چی هست، فقط برات آرزو میکنم که بخاطر همین ماه مبارک، هرچه زودتر مشکلت حل بشه و بهترین اتفاقات تو همین ماه عزیز برات بیافته. اینو از ته دلم میگم دوست خوبم. راستی؛ رمضان مبارک!
سلام زیبا خانم؛ مرسی، شکر، بد نیستم. شما خوبی؟
خواهش میکنم؛ ناقابل بود.
بابت اینکه کم میام و از دوست خوبم احوالی نمیپرسم، معذرت میخوام؛ امتحانام که تموم شن، بیشتر میام و آسایش رو ازت سلب میکنم.
یا حق!