مشاعرۀ سنّتی

[winter]

تو را من چشم در راخم در ان هنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
و زان دل خستگانت راست اندوهی فراهم

 

[russell]

مرا مرور شب و روز مو سفید نکرد​

که اسیاب غم رفتن تو پیرم کرد​

 

[محـسن ز]

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا
زلف سنبل به نسیم سحری می آشفت

 

[russell]

تا پای بود ره ادب میرو
تا دست بود در هنر میزن

 

[گلابتون]

ناگهان چه زود دير ميشود

 

[محـسن ز]

نه هر کجا که بود برف آتش افروزند
ز برف پیری شد سینه من آتش باز

 

[russell]

در تکاپوئیم ما در راه دوست
کارفرما او و کاراگاه اوست

 

[محـسن ز]

تو را کان روی زیبا آفریدند
برای دیده ما آفریدند

 

[russell]

در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسيحارا

 

[محـسن ز]

ای که مایوس از همه سوی به سوی عشق رو کن
قبله دلهاست این جا هرچه خواهی آرزو کن
تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید
حال ما خواهی اگر از گفته ما جستجو کن

 

[russell]

نگویم از من بیدل به سهو کردی یاد
که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت

 

[محـسن ز]

ترا بدیدم وصبر وقرار رفت از من
مگس چو دید عسل خویشن درآن انداخت

 

[russell]

تو با این حسن نتوانی که روی از خلق درپوشی
که همچون آفتاب از جام و حور از جامه پیدایی

 

[محـسن ز]

یارب کجاست محرم رازی که یک زمان
دل شرح آن دهد که چه گفت وچها شنید

 

[R@mtin.eng]

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند ......... گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

 

[باران بهاری]

آن قَدَر بار ندامت به وجودم بار است
که اگر پایم از این پیچ و خم آید بیرون،
لنگ لنگان در ِ دروازه ی هستی گیرم
نگذارم که کسی از عدم آید بیرون!

 

[R@mtin.eng]

نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخواست ........... گره بگشود از ابرو و بر دلهای یاران زد

 

[vahm]

در عشق تو نه سیم و نه زر می باید
اینجانب خشک وچشم تر می باید

با این شب وروز کام دل نتوان یافت
روز دگر و شب دگر می باید

 

[ghisoo_tala]

دل گفت مرا علم لدنی هوس است تعلیمم کن اگر ترا دسترس است​

گفتم که الف گفت دگرهیچ مگوی در خانه اگر کس است یک حرف بس است​

خیام

 

[gh_engineer]

تو را که صورت جسم تو را هیولایی است
چو جوهر ملکی در لباس انسانی


​

 

[sisah]

یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند
ببرد زود به جانداری خود پادشهش

جان به شکرانه کنم صرف گر آن دانه در
صدف سینه حافظ بود آرامگهش

 

[donia]

شرم از ان چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار منست

 

[sisah]

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

در خلوص منت ار هست شکی تجربه کن
کس عیار زر خالص نشناسد چو محک

 

[canopus]

کسی به وصل تو چون شمع یافت پروانه

که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد.

 

[ghisoo_tala]

در زیر کتابت همه کس نام نویسد ،
من گم شده عشق توأم نام ندارم

 

[canopus]

مشو ای شمع خاموش و بیا امشب به بالینم.
که از بی مهریش با تو هزاران داستان دارم.

 

[گلابتون]

مرا دگر رها مكن
مرا از اين ستاره ها جدا مكن
نگاه كن كه موم شب براه ما
چگونه قطره قطره آب مي شود
صراحي سياه ديدگان من
به لاي لاي گرم تو
لبالب از شراب خواب ميشود
به روي گاهواره هاي شعر من
نگاه كن
تو ميدمي و آفتاب ميشود

 

[canopus]

در بزم جهان جز دل حسرت کش ما نیست

آن شمع که میسوزد و پروانه ندارد.

 

[vvsh]

 

[vvsh]

دنيا را بد ساخته اند​

​

کسی را که دوست داری ٬ دوستت ندارد​

​

کسی که تو را دوست دارد٬ تو دوستش نداري​

​

اما کسی که تو دوستش داری و او هم دوستت دارد ٬​

​

به رسم و آيين زندگاني به هم نمي رسند​

​

و این رنج است​

زندگي يعني اين​

​