مشاعرۀ سنّتی

[mmg11]

یک شعر تازه دارم ، شعری برای دیوار
شعری برای بختک ، شعری برای آوار

تا این غبار می مرد ، یک بار تا همیشه
باید که می نوشتم ، شعری برای رگبار.....

 

[atish_baran]

روزگاری یک تبسم ، یک نگاه
خوش تر از گرمای صد اغوش بود
این زمان خاموش و خالی مانده است ​

سینه از ارزو لبریز من

 

[gh_engineer]

نخفته​ام ز خیالی که می​پزد دل من
خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

 

[gh_engineer]

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی از حلقه​ای در ذکر یارب یارب است
​

 

[hamid_61]

تو ای خیال دلخواه زیباتری از آن ماه​

کز اشک شوق دادم یک عمر شستشویت​

 

[sanaz950]

تو اگر در تپش باغ خدا را ديدي همت كن
و بگو ماهي ها حوضشان بي آب است

 

[ie student]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه؟

 

[a young Architect]

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت
کندم قصد دل ریش به ازار دگر
باز گفتم که در این بحر نه حافظ تنهاست
غرقه گشتند در این بادیه بسیار دگر

 

[valkano سبز]

روي خوب است و كمال هنر و دامن پاك
لا جرم همتپاكان دو عالم با اوست

 

[سارا بلا]

تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضائل

 

[neda_eng]

لیلای بی مجنون منم
از درد عشق غمگین وداغون منم
امروز مجنون رفت فردا چه خواهد شد
امروز من را کشت فردا که خواهد کشت

 

[sina1]

تو به من سنگ زدی من نه رمیدم نه گسستم

باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم

 

[E.M]

منم به وادی درد آن گیاه خشک که هرگز
خبر ز آمدن و رفتن بهار ندارم

 

[sahar6711]

من ان نیم که حلال از حرام نشناسم
شراب با تو حلال است وآب بی توحرام

 

[sina1]

من شدم خلق که مثمر باشم
نه چنین زائد و بی جوش و خروش
عمر بر باد و به حسرت خاموش
ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنیش میفهمم
کاین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت:

کودکی بی حاصل* نوجوانی باطل* وقت پیری غافل
به زبانی دیگر

کودکی در غفلت*نوجوانی شهوت در کهولت حسرت.

 

[valkano سبز]

تويي ان جوهر پاكيزه كه در عالم قدس
ذكر خير تو بود حاصل تسبيح ملك

 

[سارا بلا]

کجاست همنفسی تا بشرح عرضه دهم
که دل چه میکشد از روزگار هجرانش

 

[محـسن ز]

که خواهدشدبگوئیدای رفیقان
رفیق بی کسان یار غریبان
مگر خضرمبارک پی درآید
زیمن همتش کاری گشاید

 

[محـسن ز]

کجاست همنفسی تا بشرح عرضه دهم
که دل چه میکشد از روزگار هجرانش

شهریست پر ظریفان و زهر طرف نگاری
یاران صلای عشقت گر میکنید کاری

 

[باران بهاری]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار

 

[محـسن ز]

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد

 

[باران بهاری]

درویش را نباشد برگ سرای سلطان
ماییم و کهنه دلقی کاتش بر آن توان زد

 

[محـسن ز]

در لب تشنه ما بین ومدار آب دریغ
برسر کشته خویش آی وزخاکش بر گیر

 

[باران بهاری]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
.
.
آن پریشانی شب های دراز و غم دل
همه در سایه ی گیسوی نگار آخر شد

 

[محـسن ز]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تادل شب سخن ازسلسله موی تو بود
دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

 

[gh_engineer]

در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو
به هواداری آن عارض و قامت برخاست

 

[civil_person]

درنظر بازی ما بیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم.دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داندکه در این دایره سر گردانند

 

[civil_person]

(ببخشید 2 تا رو پس و پیش فرستادم)
تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این ترفه تر بر انگیزد
بر آستانه تسلیم سر بنه حافظ
که گر ستیزه کنی روزگار بستیزد

 

[mmg11]

آفرين جان آفرين پاک را
آنکه جان بخشيد و ايمان خاک را

عرش را بر آب بنياد او نهاد
خاکيان را عمر بر باد او نهاد

 

[sina1]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سحر نکرد