مشاعرۀ سنّتی

[mim-shimi]

آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد
یاران چه چاره سازیم با این دل رمیده

 

[sisah]

هر راز که اندر دل دانا باشد
باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد
کاندر صدف از نهفتگی گردد در
آن قطره که راز دل دریا باشد

 

[mim-shimi]

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده

 

[sisah]

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد
هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد

 

[mim-shimi]

در سرای مغان رفته بود و آب زده
نشسته پیرو صلائی به شیخ و شاب زده

 

[sisah]

هم دانه امید به خرمن ماند
هم باغ و سرای بی تو و من ماند
سیم و زر خویش از درمی تا بجوی
با دوست بخور گر نه بدشمن ماند

 

[mim-shimi]

دور شو از برم ای واعظ و افسانه مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

 

[bluebird]

دوش رفتم به در ميكده خواب آلوده
خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده
" حافظ"

 

[sisah]

م:
من و زلفین او نگونساریم
او چرا بر گلست و من بر خار؟

ه:
هر صبح که روی لاله شبنم گیرد
بالای بنفشه در چمن خم گیرد
انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید
کو دامن خویشتن فراهم گیرد

 

[mim-shimi]

دوش لعلت عشوه ها می داد عاشق را ولی
من نه آنم کز وی این افسانه ها باور کنم

 

[sisah]

منزل آسایش من محو در خود گشتن است

گردبادی می‌تواند راهبر باشد مرا

 

[سرمد حیدری]

آن یار کزو گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا میکرد

 

[sisah]

در خرابیهاست، چون چشم بتان، تعمیر من
مرحمت فرما، ز ویرانی عمارت کن مرا

 

[fereshteye nejat]

در شهری که دزدانش عصا از کور میدزدند
من از خوش باوری اینجا محبت ارزو کردم

 

[سرمد حیدری]

اي عشق مددكن كه به سامان برسيم
چون مزرعه تشنه به باران برسيم
يا من برسم به يار يا يار به من
يا هر دو بميريم و به پايان برسيم

 

[sisah]

مایه‌ی کیمیاست خاک درت
کی درآید به چشم سیم و زرت
دل بی‌رحم تو رحیم شود
گر ز حال دلم شود خبرت

 

[mim-shimi]

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

 

[sisah]

یکی از کید شد پر خون، دوم شد چاک از تهمت
سوم یعقوب را از بوش روشن گشت چشم تر

 

[باران بهاری]

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

یاران وفا را بین اخوان صفا را بین
در رقص که باز آمد آن گنج به ویرانه

ای چشم چمن می بین وی گوش سخن می چین
بگشای لب نوشین ای یار خوش افسانه

 

[mim-shimi]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

 

[باران بهاری]

دیده نگه داشتیم تا نرود دل
با همه عیاری از کمند نجستیم

 

[fereshteye nejat]

من ترک مستی و می و ساغر نمی کنم
صد بار توبه کردم و دیگر نمی کنم

 

[يامين]

من از شیرینیِ شور و نوا بیداد خواهم کرد
چنان کز شیوه‌ی شوخی و شیدایی تو بیدادی

 

[سرمد حیدری]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
یاد باد آنکه صبوحی زده در مجلس انس
جز منو یار نبودیمو خدا با ما بود

 

[phalagh]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند
بيخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

 

[سرمد حیدری]

در خرابات مخان نور خدا میبینم
این عجب بین که جه نوری زکجا میبینم
جلوه بر من مفروش ای ملک‌الحاج که تو
خانه میبینی و من خانه خدا میبینم
حافظ

 

[phalagh]

مستم از باده‌ی مهر تو، مرا مست مهل
رفتم از دست، دمی دست من از دست مهل
دل ز شوق می لعل توچو خون شد مپسند
پشتم از بار غم هجر تو بشکست، مهل​

 

[باران بهاری]

مستم از باده‌ی مهر تو، مرا مست مهل

رفتم از دست، دمی دست من از دست مهل
دل ز شوق می لعل توچو خون شد مپسند

پشتم از بار غم هجر تو بشکست، مهل​

لاله ساغر گیر ونرگس مست وبر ما نام فسق
داوری دارم بسی یارب که را داور کنم

 

[سرمد حیدری]

لذت داغ لبت بر غمت ما باد حرام
اگر از جور غم عشق تو دادی طلبیم
نقطه خال تو بر لوح بصر نتوان زد
مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم

 

[سرمد حیدری]

اولی مال فلق بود

مگرش خدمت دیرین من از یاد برفت
ای نسیم سحری یاد دهش عهد قدیم
بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری
سر برآرد ز گلم رقص کنان عظم رمیم