رفتن...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
همین که میدونی هستش اما حتی سوالی از حالت نمیکنه
همین که میبینی با دیگران میخنده و کنار تو شاد نیست کافی به دلت بگی هر چقدر دوست داری صداش کن اما اون خودش میخواد نباشم پس رفتم تا بدونی اونقدر دوستت دارم که ترجیح میدم شاد نباشم و تو شاد باشی
من غم میگیریم برای خودم و تو شادی برای خودت بردا فکر کنم عادلانه قسمت کردم زندگیم
همین که میبینی با دیگران میخنده و کنار تو شاد نیست کافی به دلت بگی هر چقدر دوست داری صداش کن اما اون خودش میخواد نباشم پس رفتم تا بدونی اونقدر دوستت دارم که ترجیح میدم شاد نباشم و تو شاد باشی
من غم میگیریم برای خودم و تو شادی برای خودت بردا فکر کنم عادلانه قسمت کردم زندگیم
رفتي دلم شكستي ، اين دل شكسته بهتر
پوسيده رشته عشق ، از هم گسسته بهتر
من انتقام دل را هر گز نگيرم از تو
اين رفته راه نا حق ، در خون نشسته بهتر
در بزم باده نوشان اي غافل از دل من
بستي دو چشم و گفتم ، ميخانه بسته بهتر
چون لاله هاي خونين ريزد سر شگم امشب
بر گور عشق ديرين ، گل دسته دسته بهتر
آيينه ايست گويا اين چهره ي غمينم
تا راز دل نداني ، در هم شكسته بهتر
فرسوده بند الفت ، با صد گره نيرزد
پيمان سست و بيجا ، اي گل ، نبسته بهتر
گر يادگار بايد از عشق خانه سوزي ...
داغي هما بسينه ، جاني كه خسته بهتر
پوسيده رشته عشق ، از هم گسسته بهتر
من انتقام دل را هر گز نگيرم از تو
اين رفته راه نا حق ، در خون نشسته بهتر
در بزم باده نوشان اي غافل از دل من
بستي دو چشم و گفتم ، ميخانه بسته بهتر
چون لاله هاي خونين ريزد سر شگم امشب
بر گور عشق ديرين ، گل دسته دسته بهتر
آيينه ايست گويا اين چهره ي غمينم
تا راز دل نداني ، در هم شكسته بهتر
فرسوده بند الفت ، با صد گره نيرزد
پيمان سست و بيجا ، اي گل ، نبسته بهتر
گر يادگار بايد از عشق خانه سوزي ...
داغي هما بسينه ، جاني كه خسته بهتر
کاش میدانستی
زنی که بغض داشت
شانه‌هایِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که نیازِ نوازش داشت
دست‌های تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که هزار قصه برای گفتن داشت
یک شبِ دیگر کنارِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که دلِ رفتن نداشت
آغوش تو را کم داشت
کاش میدانستی
آن زن
من بودم
زنی که بغض داشت
شانه‌هایِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که نیازِ نوازش داشت
دست‌های تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که هزار قصه برای گفتن داشت
یک شبِ دیگر کنارِ تو را کم داشت
کاش میدانستی
زنی که دلِ رفتن نداشت
آغوش تو را کم داشت
کاش میدانستی
آن زن
من بودم
مردونهتمومش کن من طاقتشو دارم
هر بار ترحم بود اینبار نمیذارم
با عشق برو وقتی با عشق نمیمونی!
مردونه تمومش کن وقتی که نمیتونی
تو میری و میمونی این معنی رفتن نیست!
اینبار تمومش کن تا وسوسه با من نیست
باید یه نفر از ما از خاطره ها رد شه
من یا تو نمیدونم باید یه نفر بد شه
من پیش تو آرومم تو پیش من آشوبی
انقدر به من بد کن باور نکنم خوبی...
روزبه بمانی
mahta_architect
عضو جدید
قرار ما به رفتن بود
نگو چی شد، نمی دونم
خودم گفتم تمومش کن
خودم می گم نمی تونم
نمی دونم کجا رفتم
نمی دونم دلم چی شد
درست تو بدترین لحظه
ببین کی عاشق کی شد
فقط حرفامو باور کن
تقاص عشق تو کم نیست
بمون حوای من با من
مگه عشق تو آدم نیست؟
نگو چی شد، نمی دونم
خودم گفتم تمومش کن
خودم می گم نمی تونم
نمی دونم کجا رفتم
نمی دونم دلم چی شد
درست تو بدترین لحظه
ببین کی عاشق کی شد
فقط حرفامو باور کن
تقاص عشق تو کم نیست
بمون حوای من با من
مگه عشق تو آدم نیست؟
تنها تر از انسان ، در لحظه ی مرگ
ساده تر از شبنم رو سفره ی برگ
مطرود هم قبیله ، محکوم خویشم
غریبه ای طعمه ی این کندوی نیسم
نفرینی آسمون ، مغضوب خاکم
بیگانه با نور و هوا ، هوای پکم
تن خسته از تقویم ، از شب شمردن
با مرگ ساعت ها ، بی وقفه مردن
هم غربت بغض شب ، مرگ چراغم
تو قرق زمستونی ، اندوه با غم
ای دست تو حادثه تو بهت تکرار
پا بسته ی این مردابم ، بیا سراغم
تولدم زادن کدوم افوله که بودنم حریص مرگ فصوله
خسته از بار این بودنم ، نفس حبابم
بی تفاوت مثل برکه ، بی التهابم
تشنه ی تشنه تشنه ام ، خود کویرم
با من مرگ سنگ و انسان ، تاریخ پیرم
من ساقه ی نورم ، میراث مهتاب
تسلیم تاریکی ، تو جنگل خواب
ای ساقه ی عطوفت ، ای مرگ غمگین
برهنه کن منو از این لباس نفرین
ای اسم تو جواب همه سوالا
از پشت این کندوی شب
منو صدا کن ، صدا
ساده تر از شبنم رو سفره ی برگ
مطرود هم قبیله ، محکوم خویشم
غریبه ای طعمه ی این کندوی نیسم
نفرینی آسمون ، مغضوب خاکم
بیگانه با نور و هوا ، هوای پکم
تن خسته از تقویم ، از شب شمردن
با مرگ ساعت ها ، بی وقفه مردن
هم غربت بغض شب ، مرگ چراغم
تو قرق زمستونی ، اندوه با غم
ای دست تو حادثه تو بهت تکرار
پا بسته ی این مردابم ، بیا سراغم
تولدم زادن کدوم افوله که بودنم حریص مرگ فصوله
خسته از بار این بودنم ، نفس حبابم
بی تفاوت مثل برکه ، بی التهابم
تشنه ی تشنه تشنه ام ، خود کویرم
با من مرگ سنگ و انسان ، تاریخ پیرم
من ساقه ی نورم ، میراث مهتاب
تسلیم تاریکی ، تو جنگل خواب
ای ساقه ی عطوفت ، ای مرگ غمگین
برهنه کن منو از این لباس نفرین
ای اسم تو جواب همه سوالا
از پشت این کندوی شب
منو صدا کن ، صدا
جین ایر
عضو جدید
بعضی وقتها بعضی چیز ها وقتی نیستند !جای خالیشان گاهی انچنان محکم زمینت می زند!
که داشته هایت را هم برای لحظه ای فراموش میکنی !مثل وقتی ! که دستانت را که از سرما یخ زده
میگذاری در جیبت !
و ناگهان ! یادت می آید پالتوی زمستانیت !
جیب ندارد !!!!
مثل وقتی که با اشتیاق
کیفت را باز می کنی و میبینی !
گوشی موبایلت را جا گذاشته ای و امروز تماس با معشوق سخت می شود !!!
مثل وقتی که درد داری !
مثل وقتی که دلگیری !
مثل وقتی که دلت ...!
و تو شروع میکنی به قدم زدن !
و ناگهان یادت می افتد
پاهایت در زمین زنجیرند !!!
که داشته هایت را هم برای لحظه ای فراموش میکنی !مثل وقتی ! که دستانت را که از سرما یخ زده
میگذاری در جیبت !
و ناگهان ! یادت می آید پالتوی زمستانیت !
جیب ندارد !!!!
مثل وقتی که با اشتیاق
کیفت را باز می کنی و میبینی !
گوشی موبایلت را جا گذاشته ای و امروز تماس با معشوق سخت می شود !!!
مثل وقتی که درد داری !
مثل وقتی که دلگیری !
مثل وقتی که دلت ...!
و تو شروع میکنی به قدم زدن !
و ناگهان یادت می افتد
پاهایت در زمین زنجیرند !!!
جین ایر
عضو جدید
....
يك...
دو....
سه....
چندين و چند
...هر چقدر مي شمارم خوابم نمي برد
من اين ستاره هاي خيالي را
كه از سقف اتاقم
تا بينهايت خاطرات تو جاري است
....
يادش بخير
وقتي بودي
نيازي به شمردن ستاره ها نبود
اصلا يادم نيست
ستاره اي بود يا نبود
هر چه بود شيرين بود
حتي بي خوابي بدون شمردن ستاره ها.
يك...
دو....
سه....
چندين و چند
...هر چقدر مي شمارم خوابم نمي برد
من اين ستاره هاي خيالي را
كه از سقف اتاقم
تا بينهايت خاطرات تو جاري است
....
يادش بخير
وقتي بودي
نيازي به شمردن ستاره ها نبود
اصلا يادم نيست
ستاره اي بود يا نبود
هر چه بود شيرين بود
حتي بي خوابي بدون شمردن ستاره ها.
توپابرهنه می روی وبی خبر...........
نقــاش بـاشـی!
چـقــدر می گیـری
بیایی و صفحه های سیاه دلم را رنـگ کنی؟
بـعـــد بـرای دیــوار اتاق دلـــم
یــــک روز آفتابی بکشی که نــــور آفتـــاب تا میـانه اتاق آمــــده باشد
... راستـــــی مـــن روی صـــورتــم یـــک خنــــــده می خـــواهـــم
نــرخ ِ خـنـــــده که گـــــران نیســــت؟
غم که می‌آید در و دیوار ، شاعر می‌شوددر تو زندانی‌ترین رفتار شاعر می‌شودمی‌نشینی چند تمرین ریاضی حل کنیخط‌کش و نقاله و پرگار ، شاعر می‌شودتا چه حد این حرف‌ها را می‌توانی حس کنی ؟حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می‌شودتا زمانی با توام انگار شاعر نیستماز تو تا دورم دلم انگار شاعر می‌شودباز می‌پرسی: چه‌طور اینگونه شاعر شد دلت ؟تو دلت را جای من بگذار شاعر میشود !گرچه می‌دانم نمیدانی چه دارم می‌کشماز تو می‌گوید دلم هر بار شاعر میشود
شب بود باران نمی بارید……….شکوفه لبخند نمی زد…………
اولین شب بود و پی اش هزار شب و پیشش هیچ شب…………..از آسمان برف می آمد و تو نگاهت را در کوله باری خواستنی گذاشتی و عزم رفتن کردی………
فاصله ی نگاه تو تنها به اندازه ی یک نت بود………نه یک پرده…….تنها نیم پرده………..دیگر اشک هایم هم برایت حرمت نداشت……………
وقتی نگاهت غمگین است قطره های پشت شیشه هم بغض می کنند…………نگاهت بی آواز است حتی باران هم شوقی برای بارش ندارد……..وقتی لبخندت ماتمکده ی چشم های بارانی ات می شود چکاوک حتی در باران هم می میرد……………وقتی نگاه زیبایت بی باران است دیگر آمدن بهار هم بهانه ای می شود برای فصل ها…………مگر میشود غریب باران غم نگاهت را ت…حمل کند و آن را به تنهایی به دوش بکشد؟ وقتی صدای نگاهت دیگر مرا صدا نمی کند………..دیگر هیچ بهانه ای برای لبخند نگاه من نیست………………بگذار حداقل غم غمگینی نگاه تو را به دوش باران بکشم……….می دانم نمی خواهی ولی بگذار سهیم غمگینی نگاهت باشم……………صدای نگاهم که برای غم چشمانت می گرید پیشکش نداشتن من در دل بی انتهایت…………….
وقتی گفتی برو من فقط نگاهت تونستم بکنم اما نتونستم هیچ کلمه ای به زبون بیارم من نیز ارام و بی صدا از تو که با دیگری بودی دور شدم اما نه صدای هق هق شبانه ام را شنیدی و نه درد و دلم با خدایم را
ارزو دارم شاد باشی
من دیگر توان خندیدن را ندارم
بدرود تا ابدیت در انجا منتظرم تا ببینی اشکهای که باعثشان بودی و نگاههای تحقیر امیز کسانی که تو انها را ندیدی
ارزو دارم شاد باشی
من دیگر توان خندیدن را ندارم
بدرود تا ابدیت در انجا منتظرم تا ببینی اشکهای که باعثشان بودی و نگاههای تحقیر امیز کسانی که تو انها را ندیدی
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122