گیاهان زینتی در فضای سبز، محیط و منظر

[آیورودا]

یک سوزنی برگ بسیار زیبا از خانواده آروكارياسه(Araucariaceae)، همیشه سبز ، بلند قامت، یک پایه و اغلب دو پایه، تنه مستقیم ، شاخه ها به صورت افقی ومنظم آرایش یافته اند، تاج درجوانی منظم و متقارن، ولی دردرختان کهنسال نامتقارن می شود.برگها متناوب و ممتد، فلس مانندوخشن و به شکلهای متغیر حتی بر روی یک درخت و به صورت نیزه ای، نواری و یا پهن و مسطح. معمولاًبراق و چرمی و در پیرامون دارای آرایش مارپیچی هستند.دوام این برگها زیاد و برای چند سال روی درخت و به صورت خشک نیز باقی می مانند. مبدأ اصلي اين گياه جنوب آمريكا، استراليا و جزاير اقيانوس آرام است كه 5تا6گونه از این جنس به ایران وارد شده و در نقاط مختلف به خصوص باغها و ویلاها کاشته شده که یک گونه ازآن در شمال کشور متداول تر است.
آروکاریای زینتی Araucaria heterophylla(Salisb.)Franco

نام مترادف آروکاریای زینتی، Araucaria excelsa است که هنوز در میان باغبانان و پرورش دهندگان متداول می باشد، در ایران نیز به اشتباه برای آن کاج مطبق انتخاب شده و استفاده می شود. درختي است هرمي شكل، بسيار زيبا به ارتفاع 45تا60متر و قطر 5/1تا2متر.شاخه هاي اصلي افقي و به صورت پيراموني منظم و شاخه هاي جانبي افقي يا آويزان است. پوست خارجي آن به صورت فلسهاي بزرگ و نازكي از تنه جدا مي شود و برگها به صورت نيشتري و خشن قرار دارند .به طور كلي گونه آروكارياي زينتي مختص جزيره نرفولکNorfolk)) و مشهورترين درخت اين ناحيه است و در نواحي مديترانه به عنوان يك درخت زينتي متداول گشته است مانند نواحي جنوب فرانسه.
اين گونه داراي كولتيواري است كه به صورت آپارتماني نگهداري مي شود
این درخت بسیار زیبا و تاجی خوش فرم و مطبق داردكه ارتفاع آن از 170سانتيمتر تجاوز نمي كند، مشهورترین و پرطرفدارترین درخت سوزنی برگ زینتی در ایران و شمال است که با قیمت بسیار زیادی خرید و فروش می شود، و به خاطر شکل زینتی زیبایش بسیار مورد پسند دوستداران گل و گیاه میباشد. رشد آن در محيط طبيعی زیاد ولی در آپارتمان به کندی رشد مینمايد، احتياج به اکسيژن فراوان دارد و درجه حرارت بالا را تحمل نمي كند، به رطوبت فراوانی نیاز دارد و در برابر سرما و یخبندان بردباری کمی داشته و در اثر این پدیده شاخه های جوان آن به شدت آسیب می بینند.
تکثیر و ازدیاد

تکثیر آروکاریا از طریق کاشت بذر است، ولی پایه های بذری شاخه هایی بسیار نامنظم تولید می کنند، به همین دلیل از این پایه ها قلمه برداشت می شود، و فقط از این طریق می توان کاج مطبق با شاخه های بسیار منظم و زیبا تولید کرد. بذر های حاصل از مخروط های رسیده در دمای 25تا30درجه در داخل جعبه های حاوی ماسه و خاک اره مرطوب کشت و معمولاً پس از چند روز سبز می شوند و بعد از گذشت مدتی مثلاً چند ماه بذر سبز شده مبادرت به تولید غده های رویشی یا توبر به همراه ریشه می نماید که باید با دقت به زمین انتقال داده شوند. ودر صورت استفاده از قلمه باید دقت کرد که از هر پایه می توان یک یا چند قلمه در سال برداشت کرد و قلمه ها بايد از انتهاي ساقه برداشت شوند و گرنه گياه حاصل كج مي شود. برای این منظور سرشاخه هایی یکساله در اواخر پاییز یا اوایل زمستان برداشت می شود و در بستری از ماسه برای ریشه زایی کشت می شوند. درجه حرارت مناسب برای بستر کاشت حدود 25درجه سانتیگراد است و ریشه زایی قلمه ها 2ماه طول می کشد.

• نور این گیاه مقاوم به سایه است و در دمای 7تا18درجه سانتی گراد نگهداری می شود البته قابلیت نگهداری در آفتاب را نیز دارد .در بهار و تابستان در خارج از آپارتمان نگهداری می شود. در نور کامل بدون تابش آفتاب سبز تر می ماند ولی در آفتاب بهتر رشد می کند.
• دما قابلیت تحمل همه دما ها را دارد به همین دلیل می توان آن را در داخل یا خارج از آپارتمان نگهداری کرد. این گیاه در فصل رشد گرمای 18درجه سانتی گراد را دوست دارد اما در زمستان درجه حرارت همینقدر که بالای صفر باشد برای آن قابل تحمل است.
• آبیاری بهتر است خاک این گیاه همیشه مرطوب باشد به طوری که در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هر 7تا10 روز آبیاری شود.
• خاک بهترین خاک مورد نیاز برای این گونه خاک کمپوست است، خاکی که نفوذپذیر بوده و مواد مغذی داشته باشد به طوری که خاک برگ و ماسه زبر به نسبت مساوی مخلوط شوند .البته خاک این گیاه باید اسیدی باشد که در این شرایط بهتر رشد می کند.

بيماريهاي کاج مطبق

• قارچ Anthracnose در اثر اين قارچ برگهاي سوزني اين گياه در قسمت نوک شاخه هاي فرعي و اصلي قهوه اي مات شده و اندام بارده قارچ روي لکه هاي مسن تر ايجاد مي شود، پراکندگي قارچ بيشتر در اثر باد وپاشيدن آب انجام مي شود. تنظيم شرايط رطوبتي محيط گلخانه در جلوگيري از گسترش بيماري مؤثر است. در صورت ابتلا، مي توان از قارچکشهاي محافظتي همانند مانکوزب و زينب به ميزان 5/1 در هزار به صورت محلولپاشي استفاده نمود.

 

[MehD1979]

آروکاریا

[FONT=times new roman,times,serif]

[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]نام فارسی : آروکاریا[/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]Araucaria Araucanaنام علمی : [/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]تیره – خانواده :Araucariacea[/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]مشخصات کلی گیاه : [/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]درختی بلند و بسیار منحصر به فرد است با تنه ی مستقیم و ارتفاع 3 تا 5 متر [/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]دارای تاجی زیبا و خوش فرم[/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]مشخصات برگ : مسطح یا نسبتا خمیده با حاشیه ی ضخیم تر ، نوک تیز و [/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]خاردار بدون دمبرگ با سطحی چرمی و به رنگ سبز تیره ، با آرایش مارپیچی[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif] روی شاخه . این درخت دوام بالا تا 15 سال دارد و سپس به صورت خشک و[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif] قهوه ای مدتی باقی می ماند .[/FONT]​

[FONT=times new roman,times,serif]مشخصات گل : نر و ماده روی پایه ی جدا و گاهی حالت یک پایه[/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]حداقل دمای مورد تحمل : 2 درجه سانتیگراد[/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]مکان رشد : آفتابی - مرطوب[/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]ازدیاد : کاشت بذر [/FONT]​

​

[FONT=times new roman,times,serif]کاربرد : کاشت به عنوان تک درخت زینتی یا کاشت چندتایی[/FONT]​

​

 

[MehD1979]

آروکاریا(کاج مطبّق)​

اسم علمی:araucaria excelsa
اسم انگلیسی:norfolk island pine
این گیاه بومی جزیره نور فولک در جنوب کالدونی جدید است. ارتفاع آن 2-1 متر و گسترش آن 90-80 سانتیمتر می باشد. گیاهی است همیشه سبز و دارای برگ های سوزنی.این گیاه به مرور زمان شاخه های تحتانی خود را از دست می دهد. شاخه های آروکاریا منظماً به صورت پنج تایی از ساقه اصلی خارج می شوند و به عنوان گیاه زینتی در آپارتمان از آن استفاده می کنند. در تابستان می توان گلدان آن را در هوای آزاد و نیمه سایه، یعنی در سایه سایر درختان قرار داد. رشد آن بسیار کند است.

تکثیر: قلمه انتهایی ساقه در اواخر تابستان در درجه حرارت بستر 16-13 درجه سانتی گراد. بذر در بهار در درجه حرارت 13-10درجه سانتی گراد.
کود:2 گرم در لیتر سولفات آمونیوم و هر سه هفته یکبار از فروردین تا شهریور.

نوع خاک: مخلوطی از دو قسمت خاک برگ، یک قسمت تورب و یک قسمت ماسه.​

تصاویر پیوست شده

• 
  Araucaria_araucana.jpg‏ (23.9 کیلو بایت, 0 نمایش)
• 
  آروکاریا.bmp‏ (74.3 کیلو بایت, 0 نمایش)
• 
  آروکاریا.jpg‏ (27.9 کیلو بایت, 0 نمایش)

 

[MehD1979]

گل همه چیز تمام(اُرکیــده)

گل همه چیز تمام(اُرکیــده)

● درباره اركیده ها اركیده گل غایت ها است؛ به غایت زیبا، به غایت هوسناك، به غایت نامتعارف و به غایت گرانبها. اركیده این استاد تمام و كمال فریفتن حشرات كه بر قله های رفیع تكامل گیاهان ایستاده است پرجمعیت ترین خانواده سلسله گیاهان نیز هست. با بذرهایی كه در زمره كوچك ترین هستی های جهانند و با اشكالی كه در افراط كاری از همه پیشی گرفته اند، عجیب نیست كه این الهه های گیاهان تا بدین حد ستایش شده باشند. برخی برای پرورش آنها كوشیده اند و برخی برای تغییر دادنشان و بحق آنچنان مستعد بوده اند كه بزرگترین گروه دو رگه های پرورشی موجود را بیافرینند. ۲۵ تا ۳۰ هزارگونه اركیده شناخته شده خانواده اركیدها (Orchidaceae) را می سازد كه از خویشاوندان خانواده سوسنی ها (لاله ها، سوسن ها و غیره) است. در نگاه اول به نظر نمی رسد كه اركیده ها از چنین تنوع عظیمی برخوردار باشند. از ویژگی های بارز خانواده اركیده ها، تقارن دوطرفی گل هایشان است. تقارن دوطرفه یعنی اینكه اگر خطی فرضی از مركز چیزی بگذرد در هر دو سوی خط تصویر مشابهی دیده شود. (مانند انسان كه در هر یك از طرفین بدنش یك بازو، یك چشم و یك گوش دارد و همین طور تا به آخر) در داوودی كه تقارنش شعاعی است برخلاف تقارن دوطرفه در دور تا دور نقطه مركزی تصویر مشابهی دیده می شود. ویژگی شاخص دیگر اركیده ها عدم امكان تشخیص مادگی و پرچم های مجزا از هم در گل ها است. در واقع مادگی و پرچم به شكل یك اندام واحد استوانه ای موسوم به «پایه» در هم آمیخته اند. در انتهای این پایه مركزی كلاله قرار دارد و مابقی پرچم ها هستند. هر پرچم دارای دو كیسه گرده یا بساك است كه هر كدامشان بر روی یك پایه بسیار ظریف و كوچك سوار شده اند. جام گل از سه گلبرگ تشكیل می شود كه گلبرگ میانی چه به لحاظ شكل و چه به لحاظ رنگ و اندازه كاملاً با دو گلبرگ دیگر متفاوت است از این رو نامی جداگانه دارد كه به آن گلبرگ لابل می گویند. شكل بسیار بدیع و ابتدایی گل در اركیده با سه كاسبرگی تكمیل می شود كه معمولاً آنچنان از حیث رنگ شبیه گلبرگ هایند كه غالباً نمی توان آنها را متمایز دانست. و اما این همه پیچیدگی و ظرافت برای چیست؟ همان طور كه می دانیم گل ها برای جلب توجه گرده افشان ها طراحی می شوند. و چون اركیده ها تكامل یافته ترین گل هایند پاسخ كاملاً روشن است. در این خانواده ارتباط بین حشرات و گل ها در حد كمال تكامل یافته است. با دیدن برخی اركیده های اروپایی مانند اركیده های ابرویی از فاصله نه چندان دور چنین به نظر می رسد كه حشره ای بر روی گل نشسته است اما نگاهی از فاصله نزدیك تر حقیقت را برملا می سازد: رنگبندی، شكل و پشمالویی گلبرگ لابل تقلید دقیقی از یك حشره است. از اینجا معلوم می شود كه چرا اركیده های ابرویی را بدین نام ها می خوانند: ابرویی زنبوری، ابرویی زنبور عسل، ابرویی واسپی، ابرویی زنبور سرخ و... اگر قرار بود آدم ها تنها موجودات شیفته اركیده ها باشند از این رهگذر هیچ فایده ای نصیب این گل ها نمی شد اما خوشبختانه دام عشقی كه آنها برای حشرات گسترده اند بسیار كارگر افتاده است. نر برخی از حشرات بعضی اركیده ها را با ماده هم گونه ای خودشان اشتباه می گیرند. این فریبكاری حتی از این هم فراتر می رود، چرا كه این گل ها دقیقاً بویی مشابه بوی ماده های مورد نظر از خود می پراكنند. نر نیز هیچ فرصتی را از دست نمی دهد: به سرعت به سوی گل شیرجه می رود و می كوشد با چیزی كه فكر می كند ماده همنوع خودش است جفت گیری كند. در تلاش برای این كار حشره با گرده های گل كه به حالت عمودی بر روی پایه نگه داشته شده اند و آماده چسبیدن به سر یا شكم اش هستند، تماس پیدا می كند. او كه از رسیدن به هدف خویش ناكام مانده به ناچار از گل جدا می شود و در حالی كه محموله ای از گرده ها را نیز با خود به همراه دارد درصدد فتح دیگری برمی آید. چندی بعد كوشش دوباره ای را از سر می گیرد و باز به وضعیت جفت گیری باز می گردد. در خلال این مدت اركیده خود را برای دومین تجاوز مهیا ساخته است. این بار پایه های كیسه های گرده طوری رو به پایین خمیده می شوند كه بساك ها جلوی جلو یا به پشت همردیف با سطح چسبناك كلاله قرار می گیرند. اگر قرار بود كه پایه ها به شكلی عمودی و در همان وضعیت سابق خود باقی بمانند، گرده افشانی رخ نمی داد. بدین ترتیب است كه از خودگرده افشانی اجتناب می شود. تردستی اركیده می تواند از این هم بیشتر باشد. در برخی حشرات سر و كله نرها بیش از ماده ها پیدا می شود. آنها پس از خروج از تخم اولین چیزی كه به فكرشان می رسد تضمین تداوم نسل گونه است اما تنها چیزی كه نصیب شان می شود ماده های تقلبی است كه با آرامش خاطر روی گل آرامیده اند و عطرهای فریبنده از خود می پراكنند. در این لحظه است كه اركیده هیچ رقیبی ندارد. البته تمام اركیده ها هم به فریبكاری تن در نمی دهند. آنها نیز مانند بیشتر گل ها آماده عرضه شهد و رایحه خوش اند به علاوه اینكه یك باند فرود وسیع مثل گلبرگ لابل و راهنمایانی آراسته برای كشاندن حشره به سوی پاداش اش (شهد) و محموله اجباری اش (كیسه گرده) دارند. در برخی گونه های اركیده، اگر هیچ حشره ای به دیدار گل نیاید، پایه های كیسه های گرده خشك می شود و اجازه می دهد كه گرده های همان گل با كلاله تماس پیدا كند. در چنین مواردی است كه خودگرده افشانی رخ می دهد. در گونه های دیگر این پدیده پیش از آنكه گل فرصت شكفته شدن بیابد، رخ می دهد و در برخی گونه ها، گرده افشانی هرازگاهی موقعی كه گیاه هنوز زیر زمین است صورت می گیرد. ● گل های به غایت پیچیده و بذرهای به غایت ساده دو یا سه روز پس از گرده افشانی گل پژمرده می شود و می افتد مگر اینكه بارور شده باشد. در این شرایط گلبرگ ها و كاسبرگ ها تغییر رنگ می دهند و می پژمرند اما همچنان چسبیده به تخمدان كه در پشت گل قرار دارد، باقی می مانند. تخمدان برای تشكیل میوه متورم می شود و به شكل كپسول در می آید. پس از رسیدن به بلوغ كه بسته به گونه از ۵ تا ۱۵ ماه به طول می انجامد كپسول گشوده می شود و از آن غباری حاوی هزاران یا حتی صدها هزار بذر رها می شود. این بذرهای مینیاتوری بی نهایت سبكند و به آسانی با ملایم ترین نسیم ها نیز به این طرف و آن طرف می روند. از آنجا كه این بذرها فاقد ذخیره غذایی اند نمی توانند به تنهایی جوانه بزنند. بدین خاطر بذر اركیده بایستی مورد هجوم قارچی قرار گیرد كه تركیبات غذایی لازم برای جوانه زدن و تكوین را برایش فراهم آورد. در برخی موارد قارچ همچنان به رشد خود بر روی ریشه های گیاه بالغ ادامه می دهد. این طوری اركیده های فاقد كلروفیل مانند Neottia nidus-avis می توانند زنده بمانند و این یك مثال عالی از زندگی همزیستی است. با آنكه بذر اركیده ها می تواند زمان طولانی زنده بماند اما بسیاری از آنها در انتظاری عبث برای دستیابی به قارچ از بین می روند. به همین خاطر به رغم تعداد بسیار زیاد بذرها تنها تعداد اندكی از آنها شانس رشد و ایجاد یك اركیده جدید را می یابند. حتی وقتی تمام فاكتورهای لازم برای موفقیت قطعی بذر مهیا می شود باز هم بایستی سال های زیادی بگذرد، در مورد برخی گونه ها بیشتر از ۱۵ سال، تا گیاه جدید بتواند تولیدمثل كند. ● تنوع شیوه های رشد بذر فوق العاده سبك اركیده می تواند بدون هیچ مشكلی خود را به نوك درختان برساند. به همین خاطر با دو نوع اركیده سر و كار داریم: اركیده های خاكزی كه همان طور كه از اسم شان برمی آید روی زمین زندگی و رشد می كنند و اركیده های دارزی كه بر روی درختان مستقر می شوند. هر یك از دو نوع اركیده می توانند به دو روش مختلف رشد كنند: اركیده های چندآسه ای كه رویش جدید در كنار رویش سال پیش صورت می گیرد و باعث گسترش جانبی گیاه می شود، و اركیده های تك آسه ای كه رویش جدید بر روی رأس گیاه بر ارتفاع می افزاید. گوناگونی بسیار زیاد در سبك زندگی و رشد اركیده ها تنوع ریخت شناختی چشمگیر اندام هایشان را تبیین می كند. ● برگ ها، ریشه ها، ریزوم ها و بقیه پیازهای كاذب در اركیده های چند آسه ای ریشه ها بر روی ریزوم و رو به پایین رشد می كنند.ریزوم ساقه كوتاهی است كه در زیرخاك (در اركیده های خاكزی) یا بر روی تكیه گاه (در اركیده های دارزی) به وجود می آید. اما ساقه و برگ هایی كه بر روی آن پدیدار می شوند، رو به بالا رشد می كنند. اكثر گونه های دارزی در ساقه هایشان اندام های ذخیره ای دارند كه به آنها كمك می كند تا شرایط دشوار فصل خشك را تحمل كنند. شكل این اندام ها از گونه ای به گونه دیگر فرق می كند اما در تمامی موارد یك بادكردگی پیازمانند وجود دارد كه بدین خاطر آن را پیاز كاذب یا شبه پیاز می نامند. برگ ها در منتهاالیه شبه پیازها به وجود می آیند. معمولاً تنها تعداد اندكی شبه پیاز در ساقه ها شكل می گیرند: یك یا دو یا چهار تا كه بسته به گونه فرق می كند. بسیاری از اركیده های خاكزی مانند اركیده های جنس Orchis یا Ophrys كه برگ ها و ساقه هایشان طی فصل سرما از بین می رود اندام های ذخیره ای دیگری نیز دارند كه عبارتند از دو پیاز در بین ریشه ها: یكی از آن دو كه چروكیده می شود منابع غذایی لازم برای رشد گیاه را فراهم می كند و دیگری كه تازه تشكیل می شود مهیای تغذیه برگ ها و ساقه های جدیدی است كه در بهار سبز می شوند. این دو پیاز پهلو به پهلوی هم قرار می گیرند و نام اركیده كه از كلمه یونانی «اركیس» به معنی بیضه مشتق شده به نحوه استقرار همین پیازها اشاره دارد. در اقلیم هایی كه گرمی و رطوبت ثابت است و در نتیجه نیازی به اندام های ذخیره ای نیست برخی از اركیده های خاكزی فاقد چنین اندام هایی هستند. آنها حتی ساقه ندارند و صرفاً دارای برگ و سنبله گل هایند. معروفترین این اركیده ها Paphiopedilum است. ● اركیده های تك آسه ای ساقه در این اركیده ها دراز و درازتر می شود و در نمونه هایی مانند وانیل به چندین متر می رسد، اما غالباً رشد آنها به طرز مناسبی محدود می شود مانند اركیده های جنس Vanda، Phalaenopsis، Angraecum و سایرین. برگ ها در آنها به طور متناوب در اطراف ساقه می رویند. ریشه ها نیز در قاعده و در جای جای طول ساقه می رویند. ● تنوع در شكل برگ برگ در اركیده ها همواره ساده با رگبرگ های طولی است با این همه اشكال بسیار متنوع برگ در گونه های مختلف پیدا می شود. برگ ها می توانند تخم مرغی یا نیزه ای، باریك و نازك یا طویل و استوانه ای باشند، به همین ترتیب ممكن است خیلی بزرگ یا خیلی كوچك یا حتی كاملاً تحلیل رفته باشند. گونه هایی كه در آفتاب رشد می كنند برگ های ضخیم دارند و آنهایی كه سایه پسندند برگ هایشان نازك است و به جز چند مورد استثناء مانند (Eria velutina) برگ ها فاقد كرك اند. در مواردی هم برگ نقشی مشابه پیازهای كاذب را برعهده می گیرد و به عنوان اندام ذخیره آب عمل می كند. برگ ها معمولاً به رنگ سبز (از تیره تا روشن) و در مواردی به رنگ های دیگر نیز هستند. مثلاً در Phalaenopsis schilleriana سطح زیرین برگ بنفش است و در Macodes petola برگ ها رگه هایی به رنگ زرد طلایی دارند.● سیستم ریشه ای اگرچه ریشه اركیده های خاكزی در مقایسه با ریشه سایر گیاهان چندان قابل توجه نیست اما در عوض سیستم ریشه اركیده های دارزی درست نقطه مقابل آنها است. تمامی سیستم های ریشه ای برای جذب آب و نمك های معدنی تلاش می كنند اما وقتی قرار باشد این مواد به جای خاك از هوا گرفته شوند كار بسیار دشوار می شود. از این رو ریشه های اركیده های درختی خیلی بیشتر تكامل و تنوع یافته اند. آنها معمولاً استوانه ای شكل اند و ممكن است برای به دام انداختن رطوبت هوا تا چندین متر رو به پایین آویزان شوند. بدین خاطر سطح بیرونی ریشه ها در بافتی اسفنجی به نام شامه پوشانده می شود كه به آنها ظاهری نقره ای خاكستری می دهد. اركیده ای كه بالای یك شاخه قرار گرفته ممكن است به آسانی توسط حیوانی یا با فوت بادی از جا كنده شده و از درخت سقوط كند. از این رو دومین كاركرد این ریشه های محكم، نگه داشتن گیاه بر روی تكیه گاهش است. این ریشه ها در اركیده های بی برگ كاركرد سومی نیز دارند و آن اینكه در غیاب برگ با كلروفیلی كه دارند وظیفه فتوسنتز را هم انجام می دهند. اركیده ها با داشتن این همه تنوع ریخت شناختی بدیهی است كه گیاهانی همه فن حریف از كار درآمده اند و قادر به سازش با بسیاری از محیط ها هستند و در واقع اركیده ها تقریباً در همه جای زمین پیدا می شوند. • اركیده ها جهان را تسخیر كرده اند اركیده ها در تمامی قاره ها به جز قطب جنوب و در تمامی زیستگاه ها مگر در بیابان یافت می شوند. آنها حتی در مناطقی با درجه حرارت پایین و رطوبت هوای بالا نظیر اروگوئه حضور دارند. اركیده Dendrobium cunninghamii كه در نیوزیلند می روید گاهی شرایط یخبندان را نیز تحمل می كند. اركیده های دندروبیوم تاسمانی و استرالیا روی صخره ها و تخته سنگ ها رشد می كنند و به همین خاطر به «سنگ رست »ها معروفند. در عرض های جغرافیایی نزدیك به آلپ و پیرنه اركیده های خاكزی غالب اند اما در عرض های نزدیك تر به خط استوا اركیده های دارزی رایج ترند. در مجموع اركیده ها در ارتفاع ۱۱۰۰ تا ۲۱۰۰ متری از سطح دریا فراوانند.گل های سفید در اركیده های آفریقا به وفور دیده می شوند اما در آسیا كه به داشتن اكثر گونه های اركیده می بالد، گل ها اكثراً رنگارنگند. اركیده های قاره آمریكا نیز به همان اندازه اركیده های آسیا از غنای رنگ برخوردارند. این قاره سرزمین مستعدی برای اركیده های جنس Cattleya است. جنوب چین نیز دارای برخی از جالب توجه ترین اركیده های Paphiopedilum است و سایر اركیده های خاكزی جالب در استرالیا رشد می كنند.نكته عجیبی كه درباره برخی جنس های اركیده وجود دارد این است كه تنها در یك منطقه از جهان موجودند و در هیچ جای دیگری حتی با داشتن شرایط اقلیمی كاملاً یكسان رشد نمی كنند مثلاً جنس Odontoglossum تنها در آمریكای جنوبی پیدا می شود، جنس Vanda فقط و فقط در جنوب شرقی آسیا حضور دارد و همین طور تا به آخر. اركیده ها با این همه زیبایی، این همه اشكال شگفت انگیز و عجیب و با چنین پراكنش گسترده ای گویی مقدر شده كه توسط انسان مورد استفاده قرار گیرند. ● یك گیاه با كاربردهای فراوان استفاده از برخی اركیده ها در پزشكی و درمان های رایج احتمالاً از روی شكل جفت پیازهای زیرزمینی آنها كه یادآور شكل خاصی بوده صورت می گرفته است. هنوز هم در تركیه از ریشه خشك شده اركیده نوعی غذا تهیه می شود. وانیل كه توسط آزتك ها مورد استفاده قرار گرفت بیش از هر اركیده دیگری در جهان كاشته می شود. غلاف بسیار معطر آن در بسیاری از غذاها و نیز عطرها مصرف می شود. وانیل مهمترین منبع درآمد ملی در كشورهای تك محصولی نظیر ماداگاسكار، كومور و جزیره رونیون است. هرچند كه بازار وانیل طبیعی در مقایسه با محصولات ساختگی بسیار كوچك است اما بگذارید امیدوار باشیم كه این بازار كوچك به تمامی از میدان به در نشود.در چین پیازهای كاذب گونه خاصی از Dendrobium به عنوان یك دم كرده آرام بخش استفاده می شود. در كره گونه D.nobile پیدا شده كه حاوی عوامل ضدسرطان است. در سرتاسر آسیا این گل نقشی كلیدی در زندگی روزمره و در رسوم مذهبی دارد. میوه اركیده Cymbidium برای بومیان استرالیا در نقش داروی ضدآبستنی عمل می كند. در جزایر آنتیل از Bletia tuberosa برای درمان مسمومیت استفاده می شود. در ژاپن از شیره Bletilla چسبی تهیه می كنند كه در صنایع سنتی كاربرد دارد. در گوآتمالاو پرو، اركیده ها در جشن های مذهبی به عنوان هدایا و تزیینات نقش بسیار مهمی دارند. در گواتمالا اركیده Cattleya skinneri گل سنت سباستین است در حالی كه در كاستاریكا گل ملی است. در پاناما، Peristeria elata از چنین جایگاه رفیعی برخوردار است. اركیده هنوز هم مانند گذشته الهام بخش نقاشان، مجسمه سازان، تصویرگران و سایر هنرمندان و برای مابقی ما دست كم اینكه بسیار تحسین برانگیز است. از ۱۶۹۸ كه نخستین اركیده نواحی گرمسیری Brassavola nodosa از جزیره كاراكائو به هلند آورده شد، جذابیت و فریبندگی این گل ها بی وقفه افزایش یافته است. در ابتدا اركیده ها تنها مورد توجه علاقه مندان خوش اقبالی بوده اند كه می توانستند برای آوردن گیاه به كلكسیون هایشان راهی سفر شوند. اما رفته رفته با بهبود شیوه های كشت به ویژه روش های كم خرج تر گرم كردن محیط با استفاده از بخار آب به جای هوای داغ، اركیده های مناطق گرمسیری در دسترس افراد بیشتری قرار گرفتند. از پایان قرن نوزدهم، اركیده ها در مقیاس های وسیع به منظور تجارت گل بریده شان در منطقه گنت بلژیك كشت شده اند. اركیده های Cattleya، Odontoglossum و Paphiopedilum از بلژیك به پاریس، برلین و حتی مسكو فرستاده می شود. در انگلستان داشتن مجموعه های اركیده در خانه های اشرافی عادی بوده و در منازل طبقات متوسط خوش سلیقه نیز دست كم یك اركیده خانه وجود داشته است. داشتن این كلكسیون ها هنوز هم رونق دارد و اركیده ها مانند كارهای هنری در حراج فروخته می شوند. در ایالات متحده، آلمان و فرانسه نیز شور و عشق مشابهی دیده می شود. تمامی بستان كاران بزرگ به كشت اركیده ها نیز مشغولند. هلند اكنون بزرگترین تولیدكننده اركیده اروپا است. در مناطق گرمسیری جهان، تایلند نخستین كشوری است كه شیوه های كاشت اركیده ها را پیشرفته ساخت اما مالزی وسیع ترین زمین ها را به تولید اركیده ها اختصاص داده است. ژاپن عمده ترین واردكننده گل های بریده اركیده جهان است در حالی كه بزرگترین واردكننده در اروپا، ایتالیا است. واردات اركیده فرانسه در سال ۱۹۹۳ به ۸ میلیون شاخه رسید. این تجارت پررونق تنها به گونه های گیاه شناختی موجود محدود نمی شود.

 

[آیورودا]

آشنایی با برخی از گیاهان در طراحی فضای سبز(گلهای فصلی)

آشنایی با برخی از گیاهان در طراحی فضای سبز(گلهای فصلی)

آشنایی با برخی از گیاهان در طراحی

مقدمه :

کسانی که شیفته ی طبیعت و گیاه هستند ، سعی بر آن دارند تا آنجا که امکانات فضای مسکونی شان اجازه می دهد ، همسایه و همجوار گیاهان مورد پسند خود باشند. شاید از همین جا ، گل بازی و پرورش گیاهان در آغوش مشتاقان آغاز شد ، تا آنجا که تمامی زندگی برخی از انسان ها منحصر به رویش و خلق نمونه های زیبا و متنوع گیاهان گردید. برخی از متخصصین و هنرمندان هر یک از این گیاهان را مانند کلامی گریزان و فرار در ذهن شاعر فرا خوانده و از ترکیب رنگ ها و قرار دادنشان نزدیک یکدیگر ، طرح های بدیع و شاهکارهایی که ناشی از طبع روان هنرمندان است ، بوجود آورده اند. به عنوان مثال ، همه ساله در میدان بزرگ شهر بروکسل ، از مجموعه گل برگ های بگونیای پیازی ، نمایشگاهی همراه با طرح هایی که الهام از شرق گرفته ، برپا می دارند و این سمبلی از هنر آرایش گل ها و ترکیب رنگ می باشد.


- گل آهار :

این گیاه را به فرانسه زینیا ، به انگلیسی یوت انداولداج و به آلمانی تسینن می گویند.

گل های آن اغلب پُرپَر ، کم پَر ، به رنگ های قرمز ، قرمز تند ، زرد ، سفید و گاهی دو رنگ ، دارای انواع واریته های پابلند
(80-60 سانتیمتر) و پا کوتاه (30-20 سانتیمتر) می باشند.

ازیاد این گیاه توسط بذور و کاشت آن در اوائل بهار در خزانه انجام می گیرد و در اواسط اردیبهشت به محل اصلی منتقل می گردد. گل آهار گیاهی آفتاب دوست است و برای تزئین حاشیه ها ، قطعات پراکنده و باندهای نامنظم گلکاری بکار می رود.

- اطلسی :

این گیاه را به فرانسه پتونیا ، به انگلیسی پتونیا و به آلمانی بالکن پتونیی می گویند.

گل اطلسی به صورت کم پَر ، پُر پَر ، به رنگ های سفید ، قرمز ، بنفش ، صورتی ، زرد ، گلی و ابلق می باشد. در برخی از واریته ها اطراف گلبرگ به صورت ساده ، چین و چروک دار با شیپوری
می باشد. ارتفاع آن در واریته های پا کوتاه در حدود 10 تا 15 سانتی متر و در واریته های پا بلند به 60 تا 70 سانتی متر می رسد.

ازیاد آن توسط بذر و قلمه انجام می گیرد. چنانچه بخواهند گیاه اطلسی زودرس گردد ، لازم است بذر را در اواخر زمستان در شاسی کاشته و بعد در گلدان نشا نمود. در مورد تهیه گیاه اطلسی دیر رس ، بذر را معمولاً در اواسط فروردین ماه در خزانه هوای آزاد می کارند و در اواخر اردیبهشت آنها را در بستر اصلی نشا می کنند. گل های آنها معمولاً از اول تابستان تا اواسط پاییز ظاهر می گردند.

گیاه اطلسی برای تزئین حاشیه ها ، تپه ها و جعبه های گل جهت پنجره ها و بالکن ها استفاده می شود. این گیاه دارای عطر آرامی است که هنگامی خنک شدن هوا آزاد می گردد. گیاه اطلسی دارای واریته های متعدد از قبیل : پتونیا هیبریدا ، پتونیا ویولاسه آ و ...
می باشد.




- گل بنفشه :

این گیاه را به فرانسه پانسه ، به انگلیسی پانسی و به آلمانی
درای فاربییگس فایلشن می نامند.

بنفشه دارای گونه های متعددی مانند تری کلر ، اودوراتا ، کورنوتا ، گراسیلیس ، هیبریدا و ... می باشد.

همچنین هر یک از گونه های فوق دارای واریته و نژادهای مختلفی هستند که معروف ترین آنها عبارتند از : ویولاتری کلرژوپیتر که دارای گل های بزرگ بوده ، به رنگ آبی روشن و سفید است.

در گونه ها و واریته های مختلف این جنس ، رنگ ها از سفید خالص تا قرمز شرابی ، زرد تند ، الوان ، قرمز مسی و .... دیده می شود. موسسه معروف پرورش گل بنفشه در سوئیس در سال های اخیر واریته های متعدد و زیبایی را معرفی کرده است. گیاه بنفشه را
می توان همانند گیاهان یک ساله پرورش داد و پس از پایان رویش در آن سال ، مجدداً کشت نمود. برخی از گونه های این جنس دارای ریزوم بوده و گیاهی دائمی می باشند.

ازیاد این گیاه توسط کاشت بذر در اواخر تابستان در خزانه و انتقال آن در پاییز یا اوائل بهار به زمین اصلی انجام می گیرد. به طور کلی موارد کاربرد این گیاه برای تزئینات زودرس در بهار در محل های حاشیه ، نقشه های داخل چمن یا به صورت توده ای در گلکاری ها توصیه می گردد. برخی از متخصصین گلکاری و طراحی ، گلهای بنفشه را همراه با مینای چمنی و یا همیشه بهار به طور مخلوط
می کارند. در امر تزئینات و طراحی برای رعایت ترکیب رنگ ها ، مناسب است قطعات یک دست و یک رنگ بنفشه را در باندها و قطعات عمل نمایند. گیاهی است آفتاب دوست و در سایه آفتاب نیز به خوبی رشد می کند. گیاه بنفشه گیاهی دو ساله ولی در تزئینات تحت عنوان گیاه یک ساله بکار می رود.


- حسن یوسف :

این گیاه را به فرانسه کله اوس ، به انگلیسی فرنج نتل و به آلمانی بونت لیپ می نامند.

گیاهی است یک ساله و برخی آن را در گلخانه به صورت دائمی نگاهداری می کنند. حسن یوسف دارای گونه های متعددی می باشد. برگ های این گیاه از نظر تزئینات بسیار متنوع ، به رنگ های سبز ، زرد ، قرمز ، روشن یا تند است.

ازیاد آن بوسیله قلمه یا بذر انجام می گیرد. معمولاً قلمه ها را در دی یا بهمن ما در کوش های گرم گلخانه می کارند.

گیاه حسن یوسف طالب خاک های قوی سبک و محل های آفتابی و نیمه سایه می باشد.

از نظر تزئینات می توان آنها را روی تپه ها ، باندها و به طور مخلوط با گیاهان پا کوتاه کشت نمود. به علاوه گلدان هایی از حسن یوسف را می توان به طور موقت برای تزئین بالکن ها و پنجره ها بکار برد.


- رودبکیا :

این گیاه را به فرانسه رودبکی ، و به انگلیسی گلوریوزادیزی و به فارسی کوکب کوهی می نامند.

این گیاه معمولاً دائمی ولی برخی از گونه های آن همانند گیاهان یک ساله می باشند. معروف ترین گونه های آن ، گونه کوکب کوهی یک ساله است که دارای گل هایی به رنگ زرد طلایی تا قرمز پر رنگ متمایل به قهوه ای می باشد.

ازیاد آن معمولاً توسط بذر انجام می گیرد. بذر را در اواخر اسفند در خزانه هوای آزاد کاشته و در اوایل بهار در زمین اصلی نشا می کنند. همچنین می توان بذر را در فروردین یا اوایل اردیبهشت در خزانه هوای آزاد کاشت و در تیرماه به زمین اصلی منتقل نمود.

گونه های پا بلند آن برای برای تزئین باندها یا محوطه هایی در سطح چمن ، به صورت توده ای در حاشیه باغچه ها و جلوی درختچه های پا بلند کاشته می شود. گیاه کوکب کوهی ، آفتاب و نیمه سایه پسند بوده و در نقاط سایه دار نیز می تواند رشد و نمو بنماید. در گونه های دائمی برای ازیاد از تقسیم بوته استفاده می شود.

- مینای پاییزه :

این گیاه را به فرانسه مارگریت ، به انگلیسی چینا آستر می نامند.

گیاهی یک ساله با گونه های متعدد که معروف ترین آن کالیستفوس شیننسیس می باشد. گل های آن به رنگ های بنفش ، صورتی ، سفید ، قرمز ، زرد و برخی الوان هستند.

مینای پاییزه دارای انواع واریته های پا کوتاه ، پا بلند و متوسط
می باشد که از نظر تزئینات واریته پا کوتاه جهت تزئین حاشیه ها ، تپه ها بسیار مناسب است.

ازیاد این گیاه توسط بذر انجام می گیرد. بذر را آخر زمستان در شاسی گرم کاشته و در اردیبهشت ماه به زمین اصلی منتقل می کنند. به طور کلی بذور را از نظر تاریخ کشت در فواصل مختلف می توان در خزانه کشت نمود. به عنوان مثال ، یک سری از بذور را در اسفند ماه ، سری دیگر را در فروردین و اردیبهشت و بالاخره اواسط خرداد ماه کاشته و بدین ترتیب از اوایل تابستان تا اواخر پاییز گل در زمین اصلی موجود خواهد بود. این گیاه آفتاب دوست و در سایه آفتاب نیز به خوبی رشد می نماید.

گیاهان دو ساله زینتی :

گیاهان دو ساله زینتی به گیاهانی اطلاق می شود که از هنگام بذر کاری تا رشد کامل حدود دو سال لازم دارد تا تولید گل و بذر مجدد بنماید. به عبارت دیگر گیاه در یک فصل زراعی رشد رویشی داشته و در دوره بین فصلی مرحله کوتاهی را به استراحت می گذراند. در فصل دیگر دوره رشد زایشی شروع و در همان سال عمر گیاه پس از تولید بذر پایان می پذیرد. در برخی از گیاهان دوره رشد در حقیقت بین دو فصل می باشد. یعنی مدت کمی از سال دوم را برای تکامل رشد نیاز دارد. در برخی موارد متخصصین موفق شده اند که بعضی از گیاهان دو ساله را به نحوی از انحاء تبدیل به گیاه یک ساله نمایند. یعنی گیاه را وادار نمایند که در همان سال اول به گل نشیند و در همان سال تولید بذر نماید (مانند کرفس)

عکس این نکته نیز از نظر علمی قابل اجرا می باشد. یعنی سعی بر آن است که نبات یک ساله را به گیاه دو ساله تبدیل نمود. برای اطلاع به اختصار توضیح داده می شود.

طریقه طویل کردن طول رشد با تغییر تاریخ کشت به گونه ای است که قسمتی از رشد در یک فصل زراعی و قسمت دیگر در اثر وجود شرائط نامساعد محیطی مدتی متوقف و در سال بعد فعالیت خود را شروع می نماید. به عنوان مثال گیاه میوزوتیس را در واسط تابستان یا اوایل پاییز می کارند. پس از اندکی رشد ، در اثر سرمای زمستان رشد آن متوقف می گردد ، در سال بعد به گل می نشیند. برخی دیگر مانند گل استکانی می تواند در سال سوم گل داده و برخی دیگر مانند انگشتانه و شب بوی زعفرانی مدت چندین سال در زمین باقی بمانند. برای آشنایی با برخی از گیاهان دو ساله زینتی که در تزئینات فضاهای کوچک و محدود کاربردشان در طرح های گلکاری ضروری می باشد ، به اختصار شرح داده می شود.


- گل استکانی :

این گیاه را به فرانسه کامپانول ، به انگلیسی کانتربری بلس یا بل فلاور و به آلمانی گلوکن بلوم می نامند.

گیاهی است دو ساله با گل های شبیه به استکان که به صورت خوشه ای در روی ساقه می باشد. این گیاه دارای واریته های متعددی است که برخی از آنها کم پَر و برخی پُر پَر با گل هایی به رنگ بنفش ، گلی و سفید می باشند.

ازیاد این گیاه توسط بذر انجام می گیرد. بذر را در اواخر بهار در خزانه هوای آزاد می کارند. دو ماه بعد به خزانه دیگر انتقال داده و در پاییز یا فروردین سال بعد به محل اصلی منتقل می کنند. برای آنکه گل استکانی در سال دوم گل بدهد بایستی آن را قبل از زمستان سال اول در محل اصلی بکارند. غیر از این روش ، گیاه در سال سوم به گل خواهد نشست.

این گیاه برای تزئین حاشیه ها و کرت های کوچک مناسب بوده و ارقام پا کوتاه آن برای تزئین تپه ها و باغچه های سنگی در محل های آفتابی بکار می رود.

 

[آیورودا]

سیلن :

این گیاه را به فرانسه سیلن ، به انگلیسی کاج فلی و به آلمانی لایم کرات می گویند.

گیاهی دو ساله با گل های سفید ، صورتی ، قرمز (متنوع در انواع واریته ها) ، برخی از آنها به صورت پر پر و برخی بصورت کم پر می باشند. این گیاه دارای واریته های مختلف پا کوتاه ، پا بلند و در برخی از آنها رنگ شاخه ها متمایل به خرمائی است.

ازیاد این گیاه توسط بذر است و معمولاً از اوایل بهار تا اواخر آن گل می دهد در این جنس برخی از گونه ها یک ساله و تعدادی دائمی
می باشند.

این گیاه در تزئینات برای حاشیه ها و تپه ها و جعبه های گل در بالکن ها مناسب است.


گیاهان دائمی زینتی

(نباتات پیازی ، ریزوم دار ، مقاوم ، غیرمقاوم)

به طور کلی گیاهانی که طول مدت عمر آنها بیش از دو سال باشد ، دائمی نامیده می شوند. بر حسب خصوصیات رویشی این گیاهان را به دسته ها و گروه های مختلف تقسیم بندی می کنند. عده ای از محققین آنها را به گیاهان علفی ، گیاهان خشبی یا بر حسب کیفیت پیازی و ریزوم دار بودن یا تحمل و عدم تحمل نسبت به سرما تقسیم بندی می نمایند.

در هر حال برخی از این گیاهان در زمستان قسمت های هوایی آنها خشک شده و سال بعد مجدداً می رویند ، مانند :

فلوکس دائمی ، تاج الملوک و زبان پس قفای دائمی که ریشه آنها نسبت به سرما مقاومت دارند. پاره ای دیگر مانند انواعی از آمیسوم ، قسمت هوایی در زمستان به حالت سبز باقی می مانند.

با توجه به مطالب فوق ، برخی از گیاهان علفی ، قسمت هوایی آنها یک ساله ولی ریشه آنها دائمی است. در مورد نباتات دائمی خشبی باید گفته شود که تفاوت این دسته با گروههای علفی خشبی باید گفته شود که تفاوت این دسته با گروههای علفی دائمی بیشتر مربوط به سختی انساج ، اندازه و سن گیاه می باشد. گیاهانی که در این گروه قرار می گیرند ، شامل : درختچه ها ، درختان و پیچ های خشبی می باشند.

کاربرد گیاهان دائمی در تزئینات :

برای آشنایی با اهمیت دائمی از نظر تزئینات به اختصار مواردی از آنها را که در انواع طراحی ها و نقشه های گلکاری مورد استفاده قرار دارند شرح داده می شوند.

1- برخی از گیاهان دائمی دارای گل های بهاری بوده و منحصراً برای تزئینات حاشیه ای در بهار و فضاهای وسیع مورد استفاده قرار می گیرد. مانند : مینای چمنی ، فلوکس دائمی یا پامچال و ...

2- پاره ای از این گیاهان به علت ظهور گل در فصل تابستان و خصوصیات گل ، در تزئینات سطوح وسیع توده ای ، کاربردهای معینه ای را دارند ، مانند : زبان پس قفای چمنی ، بنفشه ایرانی و برخی از انواع فلوکس ها .

3- بعضی از گیاهان دائمی از اواخر تابستان تا اواخر پاییز دوران گلدهی داشته و از تزئینات به صورت توده ای در حاشیه ها و باندهای گلکاری کاربرد دارند. مانند : انواع داوودی پاییزه .

4- گروهی از این گیاهان بر حسب طبیعت خود در محلهای سایه نیز رشد و نمو مناسبی می یابند. مانند : پروانش و .... بنابراین از نظر تزئینات می توان حاشیه هایی که در یک چنین شرایطی قرار دارند از وجود گیاهان مزبور (سایه دوست) یا دائمی استفاده نمود.

بنابراین برای شناخت برخی از آنها ضرورتاً تعدادی از گیاهان پوششی زینتی دائمی را به اختصار بررسی می کنیم .


- بگونیا :

این گیاه را به فرانسه بگونیا ، به انگلیسی بگونیا و به آلمانی بگونیه می نامند.

گیاه بگونیا دارای گونه های متعددی میباشد. برخی از محققین گونه های بتانیکی این جنس را تا حدود 1300 تخمین می زنند. در گلکاری انواع بگونیاها به سه گروه تقسیم می شوند و هر گروه دارای چندین گونه و هر گونه چندین نژاد و هر نژاد تعداد زیادی واریته دارد.

این سه گروه شامل بگونیاهای پیازی (ازیاد آنها توسط کاشت بذر و تقسیم پیازها پس از جوانه زدن) و بگونیای همیشه گل دار
(غیرپیازی ، تکثیر آنها توسط کاشت بذر و قلمه شاخه ها) و بالاخره بگونیاهای برگی (ریزوم دار ، تکثیرشان توسط کاشت بذر ، قلمه برگی ، تقسیم ریزوم) می باشند. با توجه به خصوصیات سه گروه فوق الذکر گروه بگونیای همیشه گل دار بیشتر از دیگر گروهها در گلکاری کاربرد دارد. گل های آن در واریته های مختلف به رنگ های قرمز روشن ، صورتی ، سفید خالص و الوان می باشد.

انواع واریته هایی که در این گروه قرار دارند ، برای تزئینات تابستانه حاشیه های محدود ، تزئین بالکن ها و پنجره ها مناسب هستند. این گیاه تا حدودی سایه پسند می باشد.

- تاج الملوک :

این گیاه را به فرانسه آنکولی ، به انگلیسی کلومبین و به آلمانی آکه لای می نامند.

گیاه تاج الملوک دارای گونه های متعددی است و رنگ گل در واریته های مختلف سفید ، آبی تند ، بنفش ، قرمز ، زرد و رگه دار می باشد. معمولاً گیاه تاج الملوک نسبت به سرما مقاوم و از اواسط بهار تا اوایل تابستان گل می دهد.

ازیاد این گیاه توسط بذر و تقسیم ریشه صورت می گیرد. از آنجایی که این گیاه در سایه و محل های نیمه سایه بهتر رشد و نمو می کند ، لذا در تزئینات بیشتر در حاشیه های نیمه سایه کاشته می شود.


- داوودی :

این جنس دارای گونه های متعددی است که برخی دائمی و تعدادی یک ساله می باشند. گونه داوودی تحت عنوان کریزانتموم اندیکم مشخص می گردد و بومی هندوستان می باشد. برحسب شکل گل ها ، در نژادها و واریته های مختلف اسامی خاصی یافته اند و رنگ گل ها از سفید تا بنفش و به طور الوان می باشند. به طور کلی داوودی را بر حسب زمان گلدهی به دو دسته داوودی پاییزه و داوودی تابستانه تقسیم می کنند :

1- ازیاد داوودی پاییزه به دو طریق صورت می گیرد ، یکی در زمین و دیگری در گلدان .

طریقه اول کاشت معمولاً در هوای آزاد انجام می گیرد و پاجوش های ریشه دار از گیاهان سالم و قوی سال قبل انتخاب و آنها را در اواخر زمستان یا اوایل بهار در محل اصلی جهت تزئینات حاشیه ها می کارند. این گیاه در پاییز گل داده و دارای گل های کوچکی می باشد.

در طریقه دوم کاشت داوودی گلدانی بوده و منحصراً بوسیله قلمه زیاد می گردد. معمولاً قلمه را از ریشه های قوی (پس از کاشت در شاسی) تهیه و هر قلمه را در زیر یک چشمک قطع و سپس قلمه های آماده شهد را در جعبه یا گلدان نشا می کنند. معمولاً در داوودی ها ازیاد بذر نیز در پاییز انجام می گیرد و این عمل به منظور تهیه واریته های جدید می باشد.

2- داوودی تابستانه کریزانتموم کروناریوم و گونه های دیگر از قبیل کارنیاتوم و سژتوم می باشند که گیاهی یک ساله بوده و در گلکاری برای تزئینات حاشیه ها مورد استفاده قرار می گیرند.

ازیاد آن در اوایل بهار توسط کشت بذر در خزانه و سپس انتقال به بستر اصلی می باشد.




- زنبق :

این جنس به طور کلی گونه های متعددی بوده ولی از نظر شناسایی و دسته بندی ، آنها را بر حسب ریزوم و پیاز به دو دسته تقسیم
می کنند :

1- زنبق های ریزوم دار ، مانند : زنبق باغات یا ایریس ژرمنیکا با گل های الوان ، بنفش ، بنفش مایل به آبی ، قرمز ، قرمز تند ، سفید ، و صورتی مایل به بنفش با رگه های زرد یا رنگ های دیگر می باشد. این گیاه از اردیبهشت ماه تا اواخر بهار ، گل می دهد و بیش از صد واریته دارد. این گونه بیش از انواع دیگر در گلکاری و تزئینات به کار می رود. گونه دیگر زنبق ژاپنی یا ایربس کمفری که در تابستان گل می دهد و دارای بیش از 30 واریته مختلف می باشد.

ازیاد زنبق های ریزوم دار با تقسیم ریزوم ها انجام می گیرد. گیاه دائمی و برای کشت مجتمع در حاشیه ها و باندها مخصوصاً درمحل هایی که رطوبت زیاد است به کار می رود. همچنین برای تزئین حاشیه های سایه دار مناسب می باشد. از انواع ریزوم دار ، گونه زنبق پا کوتاه به نام ایریس سوزیانا و ایریس پونیلا یا زنبق شوش است که اصل آن از شوش قدیم ایران می باشد (ریزوم های این گونه مقاومت زیادی در مقابل سرما نداشته و مناسب است در پاییز آن را کنده و در بهار دوباره بکارند) .

2- زنبق های پیاز دار ، به طور کلی از لحاظ گلکاری به سه دسته هلندی ، اسپانیولی و انگلیسی تقسیم می شوند. زنبق های پیازدار گیاهانی دائمی هستند و همه ساله در ضمن رشد و گل دادن ، پیازچه دیگری در کنار خود تولید می کنند که پیاز جدید گل سال آینده را تامین می نماید. رنگ گل در زنبق های پیازدار متنوع و گل ها به رنگ بنفش ، زرد ، سفید و ابلق می باشد. معمولاً برای کشت در حاشیه ها مناسب است.

- کوکب :

گیاهی دائمی و غده ای یا به عبارت دیگر ریشه های ضخیم شده ، غده ای گرد ، دوکی شکل ، بزرگ و گوشتی است. این گیاه دارای واریته و نژادهای زیادی می باشد که گونه های آن از نظر گیاه شناسی شامل : داهلیا واریابیلیس و داهلیا کوکسینه آ است. گلهای آن به صورت تک پر ، پر پر و به رنگ های مختلف و الوان دیده می شود.

از نظر خصوصیات شکل ظاهری گل ، نژادها و واریته های مختلف را به نوعی طبقه بندی نموده اند ، مانند :

1- کوکب های کم پر و پا کوتاه با گل های درشت

2- کوکب های ستاره ای با گل های کم پر و الوان .

3- کوکب های گل درشت ، پر پر ، الوان .

4- کوکب های لانه زنبوری با گلبرگ های درشت ، دارای واریته های پا کوتاه ، به رنگ های مختلف .

5- کوکب های کاکتوسی با گل های درشت ، دارای واریته های پا کوتاه ، به رنگ های مختلف .

6- کوکب های یقه دار ، گل های الوان ، وسط گل ها گلبرگ های کوچک .

7- کوکب های شبه گل صد تومانی .

ازیاد کوکب به چند طریق ، بذر ، قلمه و تقسیم غده انجام می گیرد و از نظر تزئینات برای گلکاری های لکه ای در میان چمن یا به صورت توده ای در حاشیه یا به منظور گل بریده کاربرد دارد.

- همروکالیس :

گیاهی است از خانواده لیلیاسه که به فرانسه لیس ژون ، به انگلیسی لمون لیل و به آلمانی هله تاگلیلیه و در فارسی برخی به آن زنبق رشتی و عده ای سوسن زرد می نامند. گل های این گیاه منحصراً یک روز بیشتر دوام نخواهند داشت و روز دیگر غنچه های جدید به جای آن باز می شوند. رنگ گل ها زرد متمایل به نارنجی است. ازیاد آن توسط تقسیم بوته در پاییز یا اوایل اسفند ماه انجام می گیرد. از آنجایی که این گیاه کم توقع می باشد ، در انواع خاک ها ، آفتاب و سایه آفتاب به خوبی رشد و نمو می یابد. از نظر تزئینات برای باغچه های سنگی ، زمین های شیب دار ، اطراف برکه ها و حاشیه به صورت دسته ای کاربرد دارند.



www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com

 

[آیورودا]

گل شمعدانی

گل شمعدانی

گل شمعدانی

Pelargonium​

شمعدانی گونه ای است از خانواده ژرامیناسه Geraminaceae . این گیاه بومی آفریقای جنوبی است .

در حدود 220 گونه و 5000 – 6000 واریته دارد ، که غالب آنها جنبه بوته دارد و در گلکاری چندان مورد توجه نیستند .

ارقام شمعدانیکه در باغبانی مورد استفاده است اکثرا برای گل آنها و عده ای برای برگهای زینتی آن و برخی نیز از عطرشان کاشته می شود .

انواع شمعدانی هائی را که در گلکاری مورد استفاده قرار می گیرند به چهار طبقه تقسیم می نمایند :

اول – جنس شمعدانی معمولی p.x hortorum:

که در چنس شمعدانی معمولی هورتوروم مجتمع شده اند . بیشتر در باغات و باغچه ها کشت می شود .

در این جنس ، گونه شمعدانی معمولی زونالzonale که در روی برگ آنها حلقه تیره رنگی بشکل نعل مشاهده میشود مورد استفاده است .

گلها به رنگهای قرمز ، صورتی ، سفید ، کم پَر ، پُرپَر دیده می شود .

گونه حلقه ای یا زونالzonale دارای واریته های متعددی است و رایران اکثرا ازارقام زیر استفاده میشود .

1 - شمعدانی حرامزاده : پاکوتاه و دارای گلهای قرمز و خیلی پُرگل است .

2 – شمعدانی بهار هلوئی : واریته ای است به ارتفاع 40 – 50 سانتیمتر ، برگها درشت گلها صورتی مایل به نارنجی .

3 – شمعدانی سفید : برگها کوچک ، گلها سفید کم پَر یا پُر پَر .

4 – شمعدانی نقره ای : اطراف برگها در این واریته به رنگ سفید نقره ای و وسط آن سبز رنگ و گلها برنگ قرمز تند است .

5 – شمعدانی ترمه ای : در این واریته حلقه وسطی دایره ای شکل به رنگ زرد مایل به قرمز و خود برگها به رنگ زرد تیره میباشد .

گلها به رنگ صورتی تند و کم پَر است . برگهای این واریته زینتی میباشد .

6 – شمعدانی طلائی : برگها به رنگهای زرد و سبز است . گلها قرمز و پُرپَر .


در این دسته حلقه وسطی برگها در بعضی بکلی از بین رفته و در برخی کاملا نمایان است .
این واریته هم برگش زینتی است .


دوم – شمعدانی پیچ یا شمعدانی برگ عشقه ای p.peltatum:

شاخه های این نوع شمعدانی نازک و بعضی از ارقام آن بطول یک متر یا بیشتر می رسد .


سوم – شمعدانی اژدر p.domesticum:

که بیش از یک واریته از آن بنام شمعدانی گل درشت grandiflorum در ایران کشت نمی شود . بلندی این واریته 50 – 60 سانتیمتر است .

برگها درشت ، به رنگ سبز تیره و چین دار ، گلها درشت به رنگهای مختلف قرمز ، زرد ، بنفش ، و سفید ، یک رنگ و یا دو رنگ می باشد .

چهارم – شمعدانی عطری p.capitatum:

برگها کرکدار و دارای عطری است شبیه عطر گل سرخ و برای تهیه اسانس از آن استفاده میشود . گلها کوچک برنگ ارغوانی .

گل شمعدانی عطری در درجه دوم اهمیت قرار دارد
روشهای کاشت : کوشش یک باغبان مجرب بر این است که شرایط مطلوب برای هر گیاه را بقسمی فراهم کند که آن گیاه بتواند حد اکثر ظرفیت خود را آشکار سازد .

هر گیاه به چهار ماده اصلی و اساسی که عبارتند از: هوا ، آب ، غذا و نور احتیاج دارد .
شناخت محیط طبیعی هر گیاه راهنما و کمک ارزنده ای برای باغبان است .

ولی تصور اینکه شرایط طبیعی همیشه کمال مطلوب میباشد اشتباه بزرگی است .
گیاهان وحشی به شرایط سخت و نا پایدار مقاومت و سازگاری پیدا کرده اند و قادر به ادامه زندگی و تولید مثل می باشند .

درحالیکه گیاهان اهلی در نتیجه دورگ گیری و انتخاب بعضی از صفات مورد نظر ، خاصیت مقاومت خود را به مقدار زیاد از دست داده اند .

بهمین دلیل نباید تصور کرد که چون شمعدانی به شرایط نا مساعد مقاوم است ، نباید شرایط بهتری برای آنها مهیا نمود .

​

 

[آیورودا]

گل سوسن چلچراغ

گل سوسن چلچراغ

گل سوسن چلچراغ نخستین گیاهی است که به عنوان میراث ملی در ایران به ثبت رسیده است.

اندازه این تصویر تغییر داده شده است. برای مشاهده کامل تصویر در این قسمت کلیک کنید. اندازه اصلی این تصویر 799x533 و حجم آن 78KB.

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/statusicon/wol_error.gif

این عکس کوچک شده است، برای اینکه بصورت بزرگ شده ببینید، روی این قسمت کلیک کنید، اندازه اصلی عکس 533x799 و حجم آن 78 می باشد.

ویژگی های گیاه شناسی

* درازا: نزدیک به یک متر
* نام بومی و ملی / چرایی نام گزاری: سوسن چلچراغ / از آنجا که شکوفه‌های این گل با رنگ سفید به صورت واژگون باز می شوند نام سوسن چلچراغی به خود گرفته است.انتهای گلبرگهای آن پوشیده از دانه‌های برجسته و پرچم های بسیار بلند است.
* تیره: لی لیوم Lilium
* نام علمی: Lilium ledebourii
* گل دهی: ماه‌های خرداد و اوایل تیر

رویشگاه بومی

این گیاه به طور خودرو در دو نقطه از جهان می روید که هر دو آن ها در رشته کوه البرز از فلات ایران جای گرفته اند:

* لنکران - تالش - جمهوری آذربایجان
* داماش - بخش عمارلو - استان گیلان - ایران

شناسایی علمی

در سال ۱۳۵۴ گیاه‌شناسی به نام لدربوری در بخش عمارلو (گیلان) روستای داماش موفق به شناسایی این گونه نادر شد و پس از آن سوسن چلچراغ کانون توجهات داخلی گردید.[نیازمند منبع]

اقدام ملی

پس از معرفی این گل به دولت ایران در همان زمان از سوی شورای عالی محیط زیست در زمره آثار زیست محیطی ملی کشور به ثبت رسید و طی این سالها رویشگاه سوسن چلچراغ در روستای داماش به مساحت ۴ هکتار تحت حفاظت قرار گرفته است.

سوسن چلچراغ به دلیل این همه زیبایی و ارزش، از سال ۱۳۵۵ رسماً توسط سازمان حفاظت محیط زیست مورد حفاظت قرار گرفت و در فهرست آثار ملی طبیعی کشور ثبت شده، از آن زمان تاکنون ۲۷ سال می گذرد . سوسن چلچراغ هنوز هم به طور کامل توسط سازمان حفاظت محیط زیست گیلان نگهداری می‌شود و با توجه به نادر بودن این گل ملی و ثبت شده در فهرست میراث طبیعی، سازمان محیط زیست اطراف این زمین را حصار کشی کرده و از آنجا که این منطقه جزء مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست کشور است هرگونه بهره برداری از آن تنها با مجوز رسمی از دفتر وزارت و بازرسی سازمان محیط زیست کشور ممکن خواهد بود.

 

[آیورودا]

گل صدتومانی

گل صدتومانی

گل صدتومانی

---

ـ خانواده: Paeoniaceae
ـ نام علمی: Paeonia albiflora) P.lactiflora)
گیاه علفی و دایمی، دارای ساقه‌های افراشته و قرمز رنگ و برگ‌های سبز تیره که هر یک از ۹ عدد برگچه بیضوی یا سرنیزه‌ای شکل تشکیل شده و سطح زیرین آنها کم‌رنگ‌تر و نسبتاً کرکدار است. گل‌های کم گلبرگ، معطر و فنجانی شکل آن به رنگ سفید تا صورتی از اواخر بهار تا اواسط تابستان ظاهر می‌شوند. این گاه بومی روسیه، مغولستان، چین و تبت می‌باشد. بلندی و گستردگی آن به ۷۰سانتی‌متر می‌رسد.



ـ نیازها:
مکان کاملاً آفتابی یا نیم سایه، خاک عمیق، حاصلخیز و غنی از هوموس، واریته‌های گل درشت آن نیاز به قیم دارند. حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۵- درجه سانتی‌گراد است.

ـ ازدیاد:
از طریق کاشت بذر در پائیز یا اول زمستان (ممکن است ۳ - ۲ سال جوانه‌زدن آنها به طول انجامد) و یا تقسیم گیاه در پائیز یا اول بهار امکان‌پذیر است. ​

 

[آیورودا]

گیاه پيله آ

گیاه پيله آ

نام فارسي: پيله آ

نام علمي: Pilea Cadieri

نام تيره: Urticaceae

نام انگليسي: Aluminium Plant


خصوصيات:

هميشه سبز – ارتفاع 30 سانتيمتر و داراي برگهاي بيضي شكل نوك تيز با نقش خاكستري و سريع الرشد ، ارزان قيمت و كم توقع مي باشد . ساقه گلدهنده آن ظريف و در تابستان ميرويند و گلها كوچك و سفيد و مجتمع مي باشند. مناسب كاشت گروهي و سبدهاي آويزان مي باشد . حذف جوانه هاي انتهايي براي پر پشت شدن گياه لازم است.

نور:

نور ملايم و غير مستقيم


دما:

تابستان ( 21 درجه) و در زمستان ( 15 درجه ) اگر حرارت پايين آمد آبياري را براي جلوگيري از بيماري متوقف كنيد .

آبياري:

تابستان 3-2 بار در هفته و در زمستان 1 بار در هفته و سطح خاك هميشه مرطوب باشد .


غبارپاشي:

تابستان هر روز و در زمستان هفته اي 1 بار
نبايد قطرات آب روي برگها بماند . گياه رطوبت پسند است.



خاك:

3 قسمت خاك ليموني با 1 قسمت پيت و خاك باغچه ، ماسه و تورب و دوستدار خاك قليايي


كوددهي:

3 گرم در ليتر هر 2 هفته 1 بار از فروردين تا مهر ماه


ازدياد:

كاشت قلمه ساقه در اواخر زمستان يا اويل بهار به طول 12-8 سانتيمتر در حرارت 21-18 درجه ، تقسيم بوته در بهار

عوارض و درمان:

برگهاي جديد كوچك هستند كه در اثر تراكم ريشه ها و عدم تغذيه مناسب است . برگها سقوط مي كند كه در اثر تشنگي گياه است . برگها سياه شده و مي ريزند كه در اثر سردي هواست . لكه هاي سوخته روي برگها در اثر مواد براق كننده و نور شديد آفتاب مي باشد . كليه اندام هاي گياه در حال افتادن و تلف شدن است كه در اثر يخ زدگي گياه مي باشد . ساقه- ها دراز و منحرف و فاصله 2 برگ زياد مي شود كه در اثر كمبود نور و قطع نكردن نوك ساقه هاست.

نكته:
در بهار از شاخه هاي منحرف و دراز قلمه بگيريد و با قطع جوانه هاي انتهايي ، جوانه جانبي بيدار شده و گياه پر پشت توليد ميشود .
در شبهاي سرد زمستان گياه را بين پرده و پنجره محبوس نكنيد ، تماس با شيشه هاي سرد باعث يخ زدگي و سرد شدن گياه مي گردد.

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/statusicon/wol_error.gif

برای دیدن این عکس به اندازه بزرگ، روی این قسمت کلیک کنید.

 

[آیورودا]

ژربرا(گل تاب) Gerbera jamesonii

ژربرا(گل تاب) Gerbera jamesonii

ژربرا(گل تاب) Gerbera jamesonii

---

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/statusicon/wol_error.gif

برای دیدن این عکس به اندازه بزرگ، روی این قسمت کلیک کنید.

بومی افریقای جنوبی است. گیاهی است دایمی گرمسیری و حساس به سرما با ریشه های عمیق و گل های مجزا که بر روی ساقه ای پرز دار تشکیل می شوند.

گلدهی: این گیاه به ظاهر نسبت به طول روز بی تفاوت است و در شرایط با شدت نور بالا بهتر گل می دهد. اما روز کوتاه را ترجیح می دهد و به عبارتی روز کوتاه اختیاری است. این گیاه از اواخر بهار تا اواخر پاییز گل می دهد.
در ایران در گلخانه پرورش یافته و در بهارو زمستان از گلهای بریده ان استفاده می شود.

نیازها: به سرما حساس بوده و کمینه دما برای ان5درجه سانتی گراد است. برای این گیاه دمای روزانه 21و دمای شبانه 17 درجه سانتی گراد تا زمان مشاهده جوانه گل بهینه است.پس از آن دمای روزانه 24 درجه بهینه است.
در شدت نور زیاد گلدهی آن بهتر است ولی برای تولید گلهای با دمگل بلند شرایط نیمه افتاب و کمی سایه لازم است.
نیاز به آب فراوان و بستر زه کشی شده دارد.

افزایش: این گیاه در گذشته با تقسیم بوته و بذر زیاد می شد که عمل تقسیم خیلی کند و مشکل است و گیاهان حاصل از بذر نیز تفرقه زیادی داشته و یکسان نخواهد شد. بنابراین امروزه افزایش درون شیشه ای In vitro propagation) ) جهت افزایش به کار می رود.

برداشت گل: مرحله برداشت گل بسیار حساس است و پیش از به گرده نشستن پرچم ها و در واقع زمانی که دانه های گرده ردیف بیرونی گلها دیده شوند, باید برداشت صورت گیرد.
دوام گل را می توان با رعایت موارد زیر افزایش داد:

1. برداشت باید زمانی انجام شود که یکی از دو ردیف پرچم ها قابل مشاهده باشد.
2. به جای بریدن گل را از گیاه بچینید. با بریدن ساقه بخسی از آن روی گیاه باقی می ماند و شروع به پوسیدن میکند.
3. بعد از چیدن گل لازم است 2 تا 4 سانتی متر از انتهای ساقه بریده شود. این بخش شامل آوندهای چوبی خیلی باریک است که از طریق آن آب به سختی به داخل ساقه منتقل می شود. با برش این قسمت گل می تواند آب بیشتری جذب کند.
4. ساقه ها باید قبل از بسته بندی 6 تا 24 ساعت در آب قرار گیرند تا آب کافی دریافت کنند.
بریدن ساقه به صورت اریب ترجیح داده می شود. این حالت مانع له شدن آوندهای چوبی می شود

http://www.www.www.iran-eng.ir/images/statusicon/wol_error.gif

برای دیدن این عکس به اندازه بزرگ، روی این قسمت کلیک کنید.

 

[azita kh]

آکاسیاهای بومی ایران

آکاسیاهای بومی ایران

آکاسیا Acacia spp گونه های جنس آکاسیا دارای برگ های مرکب دو شانه ای (به جز A.salisiana که دارای برگهای ساده نواری شکل است.) میباشند. همگی بر روی شاخه های خود دارای خارهای زوج میباشند.( به غیر از A.dealbata که دارای شاخه های بدون خار میباشد.). "ل آذین در همه آنها از نوع خوشه ای کروی میباشد. و اما گونه های مهم آکاسیا در نواحی خلیج- عمانی : - مغیر Acacia oerfata گونه ای درختچه ای است که تنه آن از بن منشعب شده و دارای فرم تاج چتری میباشد. خارهای آن کوتاه و مخروطی شکل است0 نیام شمشیری شکل بوده ( با لبه بدون فرورفتگی ) . در ابتدا سبز رنگ که پس از رسیدن قهوه ای تیره رنگ میشود. گل آذین کروی شکل و سفیدرنگ است. - چگرد یا تج Acacia ehrenbergiana گونه ای است درختی با تاج پهن که حاوی خارهای بلند افقی (بلندترین گوشواره را در بین آکاسیای ایران دارا میباشد.) است. نیام باریک و منحنی شکل است. -کرت Acacia nilotica بزرگترین گونه آکاسیا در ایران است. کرت بوسیله دارا بودن میوه نیام باریک که حالت بند بند داشته و تسبیح مانند میباشد از دیگر گونه های آکاسیا متمایز میباشد. خارهای گوشواره ای دراین گونه بلند و راست است.کرت نسبت به دیگر گونه های آکاسیا از نیاز آبی بالاتری برخوردار است. بنابراین در منطق شهری پارک ها و بلوارها که امکان آبیاری در آنها میسر است کاشته میشود. - آکاسیای چتری یا گبر Acacia tortilis گونه ای درختی که دارای فرم تاج تخت میباشد. گوشوارک های خاردار این گونه به دو صورت الف) قلابی شکل ب ) مستقیم میباشد. نیام در اینگونه مارپیچی شکل است.(تنها گونه آکاسیا در دارای نیام مارپیچی میباشد. ) نیام مارپیچی و فرم تاج تخت این گونه را نسبت به دیگر گونه های جنس آکاسیا متمایز میکند. -آکاسیای نقره ای یا میموزا Acacia dealbata این گونه بومی استرالیا بوده که در شمال ایران بعنوان درخت زینتی کاشته میشود. درختی است همیشه سبز که مانند اکثر گونه های آکاسیا دارای برگ های مرکب دو شانه ای زوج بوده ولی بر خلاف آنها فاقد خار میباشد. گل های خوشه ای گرد زرد رنگ آن در اواخر اسفد و اوایل فروردین ماه ظاهر میشود. - Acacia salisiana درختی است همیشه سبز از جنس آکاسیا که دارای برگ منفرد نواری شکل است. این گونه دارای شاخه و برگ واژگون بوده و گل آذین آن خوشه ای و کروی زردرنگ است. ​

 

["Amir masoud"]

Acacia salicina

 

[زهرا فرشید]

این نوع آکاسیا در استان بوشهر کاشته شده و خیلی خوب هم جواب داده.

 

[afsoon6282]

Canna ریزوم اختر قرمز

Canna ریزوم اختر قرمز

Canna ریزوم اختر قرمز


اختر گیاهی دایمی از خانواده Cannaceae است که برگهای سبز بزرگ و ساقه‌های طویل و بدون انشعاب دارد. طول برگها ممکن است به ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر برسد. رنگ برگها اغلب سبز است ولی گونه‌هایی با برگهای ارغوانی و شبیه به زرد و مسی‌رنگ نیز عرضه شده‌اند. برگها جزء قسمت زینتی گیاه بوده و به عنوان گیاه فضاپرکن و نقطه تاکید در وسط فضای سبز یا به عنوان دیوار پرچین در اطراف کرت‌ها میتوان از آن استفاده کرد.

گلها خوشه‌ای و رنگهای مختلف مانند زرد و نارنجی وقرمز و گاهی دورنگ هستند. میوه‌ها گلوله مانند و سفت و سخت است و حالتی شبیه گرز دارد. به همین دلیل به این گیاه Indian shot هم گفته‌اند. (گلوله‌های سرخ‌پوستان).

نیازهای گیاهی:
به آب و نور فراوان نیاز دارد. مرغوبیت خاک مهم است و باید حاصلخیز و مرطوب باشد. در فصول رشد استفاده از کودهای شیمیایی موجب بهتر شدن گلدهی و قوی و ضخیم شدن ریزوم‌ها میشود.

گلدهی:
اغلب طول مدت تابستان و تا اوایل یخ‌بندان را گلدهی میکند.

دما:
این گیاه بومی مناطق گرمسیر است ولی در مناطق معتدله هم به خوبی کشت میشود. در گیلان و مازندران به وفور به عنوان گیاه فضای سبز کاشته میشود و نیازی نیست که زمستانها ریزومها از زمین خارج کنند. ولی در تهران، کرج و شهرهای کوهستانی شمالغرب ایران بسته به جنس خاک و عمق کاشت باید مراقبت نمود که ریزومها یخ نزنند. یعنی اگر ریزومها نزدیک سطح خاک باشند ممکن است در دماهای زیر منفی ۲۰درجه یخ بزنند. لذا در چنین شهرهایی ریزومها را پس از زرد شدن برگها از زمین خارج کرده و در انبار زیر خاک یا پیت مرطوب در دمای ۵ تا ۱۰ درجه سانتیگراد نگهداری میکنند.

تکثیر:
علاوه بر تقسیم ریزومها که در بهار قبل از کاشت انجام میشود. حداقل طول ریزوم باید ۵ تا ۷ سانتیمتر باشند و چند جوانه روی آن وجود داشته باشد. بذرها نیز کشت میشوند. بذرها را قبل از کاشت یک روز در آب نیم گرم خیس میدهند و در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد کشت میشوند. گیاهان حاصل از بذرها (دانهال) معمولا به چهار سال زمان برای گلدهی نیاز دارند. رقمهای اصلاح شده‌ای اخیرا به بازار ارائه شده‌اند که در شش ماه و کمتر میتوانند به گل بروند.

http://www.gardensandplants.com/images/plants/Canna Ibis.jpg


http://www.burncoose.co.uk/site/img/products/large/canna_wyoming_895.jpg

 

[afsoon6282]

Gladiolus پیاز گلایل سفید

Gladiolus پیاز گلایل سفید

Gladiolus پیاز گلایل سفید


گلایل از تیره Iridaceae (تیره زنبق‌ها) است و از جنس Gladiolus که در انگلیسی به طور مخفف Glads هم نامیده میشوند. و دارای پیاز است. (در فارسی این نوع پیاز به نام «پداژه» خوانده میشود).
گلایل به عنوان گیاه شاخه بریده از دیرباز در سراسر جهان جاافتاده و مقبول واقع شده‌است. دو نوع عمده از گلایل کشت میشود که نوع استاندارد از یک پیاز یک شاخه با حدود ۳۰ گل (گل آذین: سنبله) تولید میکند و نوع مینیاتور ممکن است از پیاز چند شاخه گلدهنده با طول و تعداد گل کمتر تولید بکند. در آمریکا بیشترین تولید این گیاه در ایالات فلوریدا، کالیفرنیا و میشیگان است و در ایران درشهرهای محلات و دزفول بیشترین مقدار آن کشت میشود.

رقمی از گلایل به عنوان گیاه بومی ایران شناخته میشود با نام Gladiolus persicus که گلایل وحشی خوانده میشود. اغلب گلایلها از نواحی مدیترانه‌ای و اروپا منشاء گرفته‌اند.
تنوع رنگ در گلایل زیاد است و به جز آبی و سبز (واقعی) رنگهای دیگر در گلایلها دیده میشود. (رنگهای آبی و سبز را به وسیله گذاشتن گلایل سفید در محلول رنگ غذایی و آب در گلفروشیها تولید میکنند.)
علاوه بر گلها که در گل بریده استفاده میشود برگها نیز در گل آرایی به وفور استفاده میشوند.

نیاز سرمایی:
پیازها بسته به رقم نیاز سرمایی متفاوتی دارند ولی به طور متوسط ۵ ماه در دمای حدود ۵ درجه سانتگیراد خواب پیازها را میشکند.

گلدهی:
گلایلهای زودگل از اوایل خرداد و گلایلهای دیرگل تا اواخر پاییز گلدهی میکنند. از تاریخ کاشت پیاز گلدهی ارقام زودرس حدود ۶۰ تا ۷۵ روز و ارقام دیررس ۱۱۰ تا ۱۲۰ روز طول میکشد. عواملی مانند رقم گلایل، اندازه پیاز، شرایط انبارداری، عمق کاشت، تاریخ کاشت و شرایط فصلی در گلدهی گلایل نقش دارند.

کاشت:
در مزرعه معمولا فاصله پیازها را بسته به اندازه‌شان در ردیفها تنظیم میکنند. هر چقدر پیاز درشت تر باشد فاصله روی ردیف و بین ردیف را بیشتر میگیرند. برای مثال به طور متوسط فاصله روی ردیف را ۲۰ سانتیمتر و بین ردیفها را ۳۰ سانتی‌متر در نظر میگیرند. عمق کاشت به طور متوسط ۷ تا ۱۰ سانتیمتر و حداکثر ۱۵ است.

کاشت در گلدان:
برای کاشت در گلدان پیازها را در گلدانهایی با سایز دهانه ۱۸ تا ۲۰ سانتی متر (و در صورت تمایل بیشتر) و با همین نسبت ارتفاع میتوان کشت کرد. عمق کاشت حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر است.

جنس بستر:
خاک تازه و ضدعفونی شده بسیار مهم است. پس از ۲ تا ۳ سال کشت و کار باید جنس بستر عوض بشود. pH خاک مناسب ۶ تا ۶.۵ است. بستری که خوب زهکشی بشود و خوب رطوبت اضافه را رد بکند لازم است. چرا که نگه داشتن بیش از حد رطوبت میتواند منجر به پوسیده شدن پیازها و مشکلات با بیماریهای قارچی بشود.
جنس خاک مورد استفاده در مزارع ایران اغلب ترکیب رس و ماسه است و کمتر از کود حیوانی استفاده میشود. ولی در کشت مدرن ترکیب پیتماس و کوکوپیت بهتر است. (از پرلیت به دلیل نگه داشتن رطوبت زیاد کمتر باید استفاده کرد)

آبیاری:
بهتر است آبیاری مرتب باشد. ولی به رطوبت زیاد حساس است. از طرف دیگر خشکی باعث کوتاه ماندن و کج شدن ساقه گلدهنده میشود. تنش خشکی موجب کاهش تعداد گلچه‌ها میشود.

دما:
گلایل در فصل بهار و تابستان در اغلب نقاط ایران از سردسیر تا گرمسیر رشد میکند. دمای پایه برای آن ۵ درجه سانتیگراد است. بهترین رشد در ۱۸ تا ۲۵ درجه اتفاق می‌افتد و در دمای زیر ۷ یا بالای ۳۰ درجه رشد متوقف میشود.

نور:
نور کم باعث عقیمی میشود. هر چقدر نور کم باشد طول خوشه گل کمتر میشود. نور کم، روزهای کوتاه و دمای پایین شبانه باعث کاهش تعداد جوانه‌های گل شده. روز بلندی باعث تاخیر در گلدهی میشود اما کیفیت گل را افزایش میدهد. طول روز ۱۲ تا ۱۴ ساعت در روز مطلوب است.

عدم تعادل نور و دما باعث ضعیف شدن گیاه و کوتاه ماندن ساقه گلدهنده میشود.

تکثیر:
این گیاه به وسیله پیازهایش تکثیر میشود. زیر پیازها در طول رشد پیازچه‌های جدید ریزه‌ای تولید میشوند که به مرور بزرگ شده و آنها را جدا کرده و گیاهان جدید از آنها تولید میشود.

http://www.google.com/search?tbm=is...gc.r_pw.&fp=be97d361605c504b&biw=1366&bih=599

 

[afsoon6282]

Hippeastrum آماریلیس

Hippeastrum آماریلیس

Hippeastrum آماریلیس


جنس آماریلیس از خانواده Amarryllidaceae حدود ۸۰ گونه پیازدار دارد که اغلب چندساله و دایمی هستند و از آمریکای مرکزی و جنوبی منشاء گرفته‌اند.

این رقم‌ها از سطوح پست کنار دریا تا ارتفاعات صخره‌ای آداپته شده و در طبیعت یافت میشوند.

گلهای برجسته قیفی یا شیپوری شکل معمولا از زمستان تا بهار روی ساقه‌های گلدهنده بدون برگ ظاهر میشوند. برگهای نسبتا افراشته، به رنگ سبز ملایم یا سبز و خاکستری که برگهای ابتدایی معمولا بعد از گلدهی یا همزمان با گلدهی ظاهر میشوند. و البته گاهی این برگها همیشه سبز هستند.

رقم‌های متنوعی برای کاشت در گلدان تولید و هیبرید شده‌اند. این رقم‌ها معمولا یک ساقه گلدهنده یا بیشتر تولید میکنند که حامل دو تا ۶ غنچه هستند. عرض دهانه گلهای باز شده تا ۱۵ سانتی‌متر و بیشتر میرسد. این گیاهان به عنوان گیاهان خانگی یا گلخانه‌ای و همچنین به صورت باغچه‌ای کشت میشوند.

در مناطقی که سرمای زمستانه سختی ندارند گیاه میتواند همیشه در باغچه بماند ولی در مناطق سردسیر گیاه را قبل از زمستان از باغچه خارج کرده و در انبار خشک و خنک بدون خاک و رطوبت نگهداری میکنند تا بهار آینده مجددا کشت شود. (در گیلان و مازندران در باغچه باقی می‌ماند. اگر پیاز در عمق زیاد کاشته شود یا روی محل کشت با مالچی مانند برگهای پوسیده یا کود حیوانی پوشش داده شود. احتمال زنده ماندن پیاز در مناطق سردسیر نیز وجود دارد)

توجه پزشکی: هیچ قسمت از گیاه خوراکی نیست و اگر خورده شود موجب شکم درد خفیفی میشود.

پیازها را به این صورت میکارند که گردن و شانه‌های آن بالای خاک قرار گیرد. ریشه‌های همراه پیاز را حذف نمیکنند. (در باغچه: مناطق گرم در پاییز و در سایر مناطق در بهار – در گلدان تمام سال میتوان کاشت) گلدانی مناسب است که عرض دهانه آن حداقل ۵ سانتی‌متر از اندازه دور کمر پیاز بزرگتر باشد. ترکیب بستر گلدان بهتر است دارای خاک باغچه + خاک برگ+ شن و ماسه و پیت‌ماس یا کود حیوانی پوسیده کهنه باشد.

مینی‌موم دمای محل نگهداری گلدان ۱۳درجه سانتیگراد مثبت برای توسعه ریشه‌ها پس از کاشت نیاز است.

گلدان را در محل نورگیر تا روشن کامل قرار دهید. و مرتبا آبیاری کنید تا زمانیکه رشد گیاه سرعت بگیرد. (گلدهی را میتوان با کاهش دادن دما و سایه کردن محل به تاخیر انداخت یا طولانی‌تر کرد)

پس از پایان گلدهی، ساقه گلدهنده را حذف و هر دو هفته یکبار با کود کامل گیاه را کودیاری کنید (به مدت ۳ تا ۵ ماه). پس از آن در اواسط یا اواخر تابستان ممکن است برگهای گیاه به زردی گراییده و گیاه آماده زمستانگذرانی بشود. در این زمان آبیاری کاهش یافته و کودیاری انجام نمیشود.

پس از خشک شدن برگها آبیاری را متوقف و به گیاه اجازه بدهید تا حدذاقل ۸ هفته به خواب زمستانی برود. (در صورتی که آبیاری ادامه پیدا بکند. گیاه به خواب نمیرود و برگهایش سبز میماند که روی گلدهی سال آینده تاثیر منفی میگذارد). پس از زمستانگذارانی دوباره میتوانید کشت کنید.

برای بزرگتر شدن پیاز اصلی پاجوشها را حذف/جدا میکنند. به این صورت گیاه شما تنها ولی قوی میماند.

تکثیر:

بوسیله جدا کردن پاجوشها در پاییز و بذر تکثیر پیدا میکند. به بذرهای تازه روییده اجازه خواب زمستانی نمیدهند تا زودتر به اندازه گلدهی برسد.
بیماریها:

به بیماریهای ویروسی و پوسیدگیهای قارچی و باکتریایی و لکه‌برگیهای قارچی حساس است. در صورت کاشت در سایه مگس پیاز نرگس نیز ممکن است مشاهده شود.

http://www.google.com/search?tbm=is...gc.r_pw.&fp=be97d361605c504b&biw=1366&bih=599

 

[afsoon6282]

Impetiens گل حنا

Impetiens گل حنا

Impetiens گل حنا


گل حنا یا گل سولماز
مشخصات: اسم علمی گل حنا Impatiens petersianalis ، از خانواده Balsaminaceae می باشد. این جنس در حدود ۴۲۰ گونه دارد که اغلب بومی نواحی گرم آسیا و آفریقا است. ارتفاع گونه مورد نظر به ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر می رسد. ساقه گوشتی دارد که در محل گرم کمی متورم است . برگهای پایینی متداول بوده و به تدریج که به بالای ساقه نزدیک می شویم فاصله آنها کمتر می شود و در نوک ساقه بصورت پیرامونی به نظر می آید. پهنک برگ و سبز و بیضوی – مستطیلی است و حاشیه آن دندانه دار می باشد. گلها دارای مهمیزی بزرگ هستند که از کاسه گل به وجودمی آیند وجام گل از پنج گلبرگ برنگهای مختلف صورتی، قرمز و سفید تشکیل شده است.

مراقبت: گل حنا به نور متوسط، حرارت معمولی آبیاری فراوان ، رطوبت ۵۰تا ۹۰ درصد و خاک قلیایی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان ۲ گرم در لیتر، هردو هفته یکبار، از فروردین تا آبان ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک: خاک کاملا نرم و واجد هوموس کافی برای گیاه گل حنا مناسب به نظر می رسد.

ازدیاد: گل حنا زمانیکه رشد می کند نامرتب و آشفته می شود و بهتر است گیاهان جدیدی تولید و آنها را جایگزین گیاهان قدیمی ونامرتب نمود. از یک چاقوی تیز استفاده کنید تا به بافت گوشتی و آبدار گیاه صدمه وارد نشود. قلمه های انتهایی ساقه را به طول ۵/۷ سانتیمتر رسید، قلمه ها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر و کمپوست گلدانی با پایه پیت بکارید، مراقب باشید که به ریشه ها صدمه نزنید. می توانید قلمه ها را مستقیما در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتی متر، حاوی کمپوست گلدانی بکارید.

http://www.google.com/search?tbm=is...gc.r_pw.&fp=be97d361605c504b&biw=1366&bih=599

 

[MehD1979]

شفلرا
● نام علمی : Heptapleurum arboricola
● نام انگلیسی : Schefflera
این گیاه معمولاً در خانه پس از مدتی به شکل تنک و پراکنده در می آید که این بهترین زمان برای تکثیر آن است.
از اواسط تا اواخر بهار، با استفاده از قیچی باغبانی و یا سرشاخه زنی، گیاه را هرس و قلمه های ساقه ای و یا انتهایی را به طول ۱۰– ۷.۵سانت جدا کنید، برگ های اضافی و زائد قسمت پائین قلمه ها را که ممکن است در زیر فرو روند جداکرده و انتهای قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید. سپس در گلدانی متوسط حاوی ماسه قرار دهید. قلمه ها را با کیسه پلاستیکی شفاف بپوشانید و در دمای ۲۱درجه، درو از تابش مستقیم آفتاب نگاه دارید، تا زمانیکه در بالای قلمه انتهایی ساقه یا زاویه بین برگ و ساقه در قلمه ساقه ای رویش جدید ظاهر شود.
پس از ریشه دهی کیسه پلاستیکی را بردارید و گیاه را با کود مایع تغذیه کنید. زمانیکه شکل گیاه خوب و کامل شد آن را به آرامی از گلدان درآورده و در گلدانی بزرگتر حاوی کمپوست گلدانی بکارید

شِفلرا، گياه معروف آپارتمانى است با برگهايى پنجه‏اى شكل و سبز و براق، برگها چرمى هستند و در هر پنجه سه تا هشت برگ وجود دارد.
اين گياه از استراليا به ساير كشورهاى جهان سفر كرده و هنوز شفلراهاى وحشى در استراليا فراوان هستند كه تا سه متر رشد نموده به شكل درختچه‏اى زيبا در آمده‏اند.

روش نگهدارى شفلرا:

نور:

در فصل تابستان بايد در محل سايه قرار بگيرد اما در زمستان آن را به پنجره نزديكتر كنيد.

درجه حرارت مناسب:

در زمستان حداقل ده و در تابستان حداكثر بيست و هفت درجه سانتى‏گراد را تحمل مى‏كند.

آبيارى:

خاكِ گلدان شفلرا را همواره مرطوب نگهداريد. براى اين منظور مى‏توان زيرگلدانى را از آب پر نمود تا آب از منفذِ زيرگلدان به داخلِ خاك نفوذ نمايد به اين ترتيب، رطوبت خاك به خوبى حفظ مى‏گردد. ضمنا، چون به خشكىِ هوا حساسيت دارد بهتر است در فصل تابستان كه هوا گرم مى‏شود هفته‏اى دو بار آب را روى برگهاى آن اسپرى نماييد.
شستشوى برگها در شفلرا اثر مثبتى به جا مى‏گذارد، زيرا خيلى زود گرد و غبار روى برگهايش نشسته و منافذ برگ را مستدود مى‏كند و شستشوى برگ، سبب تميزى و حفظ بهداشت و سلامتى اين گياه مى‏گردد. در فصل زمستان آبيارى را كم نموده و از شستشوى برگها خوددارى كنيد.

تعويض گلدان:

تعويض گلدان موجبِ رشد بهترِ شفلرا مى‏گردد. زمانى كه جوان و در حال رشد باشد، بهتر است همه ساله در بهار گلدان را عوض نمود. اما وقتى به اندازه زيادى رشد كرده هر دو سال يك بار گلدانش را عوض نماييد.
اگر گياه شما خيلى بزرگ و گلدانِ حجيمى داشته باشد تعويضِ گلدان كمى مشكل خواهد بود. در اين صورت كافى است كه خاكهاى سطحى گلدان را عوض كنيد و خاك غنى را پاى آن بريزيد.

تكثير شفلرا:

به وسيله كاشت بذر در بهار مى‏توان آن را تكثير نمود. روش مناسبترى نيز وجود دارد و آن استفاده از قلمه ساقه است، قلمه زدن را نيز در بهار انجام دهيد.

مراقبتهاى لازم:

شفلرا گاهى به هرس نياز پيدا مى‏كند. در صورتى كه جوانه‏هاى انتهايى بريده شوند ساقه‏هاى جانبى تحريك گشته و خود را به اطراف مى‏كشند.

بيماريها:

وقتى برگهايش پژمرده و آويزان مى‏شوند به آب احتياج دارد، لذا سريعا آن را آبيارى كنيد. در صورتى كه به ريزش برگ مبتلا گردد بايد آب را كم نموده و خاك گلدان را مدتى خشك نگهداشت. اگر برگها كمرنگ گشتند به احتمال قوى خاك ضعيف گشته و كمبود غذايى وجود دارد. لذا با افزودن كودشيميايى هر پانزده روز يك بار آن را تقويت نماييد.
نكته ديگر اينكه، نبايد محل قرار دادن گلدان را عوض كنيد؛ فقط گاهى آن را بچرخانيد تا همه برگها به اندازه مساوى از نور برخوردار شوند.

 

[azita kh]

درختان تاغ (Haloxylon )

درختان تاغ (Haloxylon )

تاغ ها درختان یا درختچه هایی با ساقه بندبند و بدون برگ میباشد. این درختان در نواحی گرم و خشک دنیا بر روی خاکهای سنگریزه ای و شنی انتشار دارد . درختان تاغ به منظور مقابله با شرایط سخت بیابان سطح برگ خود را کاهش میدهند. برای این منظور آنها حاوی برگ های کوچک وچسبیده به ساقه میشوند . شاخه های بندبند حالت خمیده دارند. این درختان درناحیه گرم و خشک و کویری مرکز و جنوب ایران انتشار دارند . تاغ های ایران به طور کلی به دو دسته تاغ ها با برگ گوشتی و فلسی تقیسم میشوند. در گروه برگ فلسی ، برگها مثلثی شکل بوده و با آرایش متقابل به سطح شاخه ها تکیه میدهند وبه دو شکل درختی و درختچه ای هستند که گونه درختی زردتاغ و گونه درختچه ای ترات میباشد. اما در گروه برگ گوشتی ، برگ ها بصورت دکمه ای بر روی ساقه با آرایش متقابل قرار میگیرند که فرم درختی آن سیاه تاغ و فرم درختچه ای آن Haloxylon ammodendron میباشد.

 

[mesm]

آشنائی با انواع سرو

آشنائی با انواع سرو

سرو شيراز​

خصوصيات گياهي​

​

​

​

​

​

​

​

​

: ​

درختي است مخروطي شكل و نوك تيز، بلند و باريك، كه تا 􀀧​

سطح زمين پوشيده از برگهاي متراكم به رنگ سبز تيره است​

​

​

​

. داراي تنه باريك به رنگقهوه اي مايل به خاكستري است . حالت رشد و شاخه هاي بسيار متراكم دارد .​

نامهاي علمي مشابه​

​

​

​

​

​

​

​

​

: ​

􀂃​

􀂃​

​

​

​

​

​

​

​

​

C. sempervirens var. stricta​

􀂃​

​

​

​

​

​

​

​

​

C. sempervirens var. pyramidalis​

􀂃​

​

​

​

​

​

​

​

​

C. sempervirens var. sempervirens​

Italian cypress, Columnar Cypress ​

​

: نامهاي انگليسي 􀂃​

C. fastigiata, C. pyramidalis : نامهاي علمي قديمي

 

[mesm]

سرو شیراز :

جنبه هاي زيبايي: حالت رشد


كاربرد: تك درخت، حصار بلند، پوشش
برگها: بسيار كوچك، سبز و تيره بوده و به طور


بسيار متراكمي بر روي شاخه ها آرايش يافته اند .

ميوه: مخروطهايي به قطر 4 سانتيمتر. فاقد ارزش

سيستم ريشه اي : عمقي

سرعت رشد : كند

نيازهاي طبيعي

آب و هوا : گرما و يخبندان سبك را تحمل مي كند. اما به سرماي زياد و يخبندان طولاني مدت حساس است ​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

نياز به تابش مستقيم آفتاب

دارد ​

.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

خاك: ترجيحاً، خاك عميق و نه چندان غني با زهكش خوب . در خاك بسيار غني رشد برگها تحريك شده، موجب خم شدن شاخه ها به ​

سمت خارج و آويخته شدن آنها مي شود كه در اين صورت شكل ​

​

​

​

متراكم و زيباي درخت از بين مي رود ​

.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

نگهداري • هرس: به غير از هرس خشكه برداري نيازي به هرس ندارد ​

.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

• تغذيه: تغذيه خاصي نياز نيست ​

.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

• آبياري: بعد از تثبيت درخت نياز نيست ​

.• آفات و بيماريها : نسبتاً عاري از هر دو است
.

 

[mesm]

سرو نقره ای یا سرو سیمین
(Cupressus arizonica )
سرو سيمين يا نقره اي از مقاومترين گونه هاي سوزني برگ جهان است كه دامنه وسيعي از

شرايط اكولوژيكي رويشگاهها را تحمل مي كند . زيستگاههاي طبيعي آن كوههاي خشك و

صخره اي ايالت آريزوناي آمريكا است



خصوصيات گياهي

آب و هوا​

​

​

​

​

​

​

​

​

: ​

گرما و يخبندان را تحمل مي كند. اما به سرماي مفرط يا انجماد طولاني ◄​

مدت حساس است​

​

​

​

. دامنه تغييرات حرارتي شب و روز را به خوبي تحمل مي كند .​

اقليمهاي كويري را تحمل مي كند​

​

​

​

.​

تابش مستقيم آفتاب و باد را تحمل مي نمايد​

​

​

​

. 􀂃​

در مقابل تگرگ و آلودگي هوا نيز بسيار مقاوم است​

​

​

​

. 􀂃​

خاك​

​

​

​

​

​

​

​

​

: ​

◄​

سيستم ريشه اي قوي و عميق داشته و در برابر خشكي و كم آبي هاي طولا ني بسيار​

​

​

​

􀂃​

مقاوم بوده و قادر است در همه رويشگاهها رشد كند​

​

​

​

.​

خاكهاي شني، نابارور و خشك را تحمل مي كند​

​

​

​

. 􀂃​

در رويشگاههاي مرطوب با خاكهاي سنگين، سيستم ريشه اي سطحي ايجاد ن موده و در

درختي است زيبا، با تاجي آبي ​

​

​

​

- نقره اي و خوش منظره، در جواني رشد سريعي داشته و 􀂃​

30 ​

​

​

​

تا 40 متر ارتفاع بدست مي آورد. عمر آن 400 سال يا بيشتر است .​

شاخه ها وتاج ​

​

​

​

​

​

​

​

​

: در جواني به شكل هرمي باريك ، داراي تنه افراشته و مخروطي كه با ◄​

پوست قرمز ورق ورق پوشيده شده است​

​

​

​

. درختان بالغ متراكم يا فرم باز دارند. شاخه هاياصلي زاويه 70 تا 90 درجه (به سمت نوك تاج ) با محور تنه دارند.​

برگها​

​

​

​

​

​

​

​

​

: فلسي، به شكل تخم مرغي نوك تيز تا مثلثي و نوك دار، سطح بيروني فلسها ◄​

0 ​

​

​

​

تا 2 ميليمتر طول دارند و به رنگ سبز-آبي يا سبز / برآمده و به شكل پشت ماهي است . 5​

مايل به خاكستري مي باشند ​

​

​

​

. در صورت له كردن برگها، بوي معطري به مشام مي رسد .2 سانتيمتر، به صورت منفرد يا /5 - مخروط: تقريبا كروي تا بيضوي پهن ، به قطر تقريبا 3 ◄​

چندتايي دور تا دور شاخه ها رديف شده اند ​

​

​

​

. از 6 تا 8 فلس تشكيل شده و سطح خارجي​

فلسها متنوع است (چند ضلعي، مثلثي يا تخم مرغي ). رنگ آنها ابتدا سبز، سپس خاكستري
و نهايتا قهوه اي تيره يا بنفش مي شود

 

[حمید 88]

انواع گل شاه پسند و ختمی موجود در ایران

انواع گل شاه پسند و ختمی موجود در ایران

با سلام گل شاهپسند وختمی از گلهای فصل گرم در مناطق دارای پاییز وزمستان سرد ودائمی در مناطق معتدل وگرم میباشد و در مناطق کویری نیز به خوبی جواب داده است با توجه به اهمیت تنوع در رنگ وشکل گل در فضای سبز شهری استفاده از ارقام گوناگون از این گلها میتواند دست طراح و مجری رادر کاربرد بیشتر این گلها افزایش دهد لذا باتوجه به اینکه واردات گونه جدید این گلها به سختی انجام میگردد پیشنهاد میشود ارقام موجود در کشور را در این مجموعه معرفی کنیم

 

[حمید 88]

انواع گل ختمی که تابحال از نزدیک دیده ام :
یک
ختمی علفی در رنگهای مختلف سفید ، زرد ، صورتی ،قرمز و بنفش که بصورت کم پر و پرپر بوده وبذر ان در فصل بهار در محل اصلی کاشته میشود تجربه انتقال نشا برای من موفقیت امیز نبود

 

[حمید 88]

دو
ختمی درختی که احتمالا از خانواده ختمی نیست ولی به این نام مصطلح شده است وگلهای سفید وصورتی دارد وچند ساله و مقاوم به سرما است

سه
ختمی چینی یا ژاپنی که رنگهای صورتی قرمز ونارنجی وزرد انرا دیده ام که هر کدام میتوانند کم پر یا پرپر باشند ختمی قرمز وصورتی معمولتر بوده وبا داشتن برگهای چرمی وگلهای شیپوری بزرگ بسیار شکیل میباشد
ختمی چینی زرد ونارنجی نسبت به ارقام قرمز وصورتی کم رشدتر بوده وگل کمتری نیز تولید میکنند وتکثیر انها نیز که معمولا با قلمه میباشد نیز تلفات بیشتری در خزانه دارد پیوند روی ارقام صورتی وقرمز یکی دیگر از روشهای تکثیرانهاست میباشد

 

[حمید 88]

انواع شاهپسند:
شاهپسند بذری :نشا یا بذردر فصل بهار کاشته میشود وبه رنگهای متنوع موجودمیباشد قرمز ، بنفش ، صورتی ، سفید
این رقم در نواحی گرم یا معتدل ممکن است بیش از یکسال عمر کند

 

[حمید 88]

شاه پسند سفید ، شاه پسند زرد ،شاه پسند صورتی ،شاه پسند الوان که همگی در مناطق گرم ومعتدل چندساله بوده ولی در نواحی با زمستان سرد در بهار بصورت یکساله کشت میشوند،

 

[حمید 88]

گیاهان پرچینی موجود در ایران

گیاهان پرچینی موجود در ایران

تعدادی از گیاهانی که میتوانند بعنوان پرچین انتخاب شوند در این جا مطرح میشود تکمیل اطلاعات با کمک دوستان
یک ترون یا برگ نو: معروفترین گیاه پرچینی موجود در ایران است که سالهاست در سطح وسیع کاشته میشود ارقام خزان کننده و همیشه سبز دارد کاشت آن نسبت به قبل کاهش پیدا کرده است

دو شمشاد : از ارقام مختلف آن جهت پرچین استفاده میشود همیشه سبز است به سفیدک حساس بوده ونور شدید در تابستانهای گرم نقاطی از ایران به ان صدمه می زنکاشت آن مدتهاست به صورت محدودانجام میشود ولی ظاهرا بازار آن دوباره کمی رونق گرفته است

سه ناترک :گیاهی سریع الرشد با برگهای سبز روشن که بخصوص در چند سال اول بسیار راضی کننده به نظر میرسد ولی ضعف عمده آن چوبی شدن پس از پنج شش سال است ودیگر اینکه به سرما حساس زیر صفر حساس میباشد کلا به اب کمی نیاز دارد ودرصورت ابیاری زیاد ضعیف شده وممکن است خشک شود

چهار مورد : اطلاعات کمی از ان دارم ولی ظاهرا درجنوب وشمال ایران ارقامی از ان کاشت میشود

پنج رزماری :پرچین محبوب سالهای اخیر که بیشتر جهت ایجاد دیواره های سبز با ارتفاع حدود 50 سانتی متروطول محدود برای سه بعدی کردن فضای سبز کاربرد پیدا کرده است

شش اسطوخدوس پرچینی شبیه رزماری ولی با رنگ نقره ای که حساسیت بیشتری نسبت به شرایط محیطی در مقایسه با رزماری دارد

هفت​

 

[حمید 88]

باسلام من مدتهاست دنبال نام علمی این درخت میباشم گرچه به نام آکاسیا معروف شده است وبرای اولین بارAcacia salicina را برای ان دیدم ولی به قولazita همه آکاسیا ها بر روی شاخه های خود دارای خارهای زوج میباشند.( به غیر از A.dealbata که دارای شاخه های بدون خار میباشد.) در حالی که این درخت خار ندارد البته در باغ ارم شیراز نیز به نام . Acacia sp معرفی شده است با اینحال فکر کنم این درخت از اکاسیاهای غیر بومی ایران باشد که (در دهه اخیر به ایران وارد شده است (البته حدس خودم )) والبته در منبعی این درخت را بومی استرالیا معرفی کرده بود در مجموع تشکر فراوان بابت اعلام اسم علمی این درخت