کاربردهای پزشکی و دارویی
میوهٔ این گیاه را(که پوسته‌ای چرب دارد و به اندازهٔ یک نخود است)خام می‌خورند. همچنین کندر نیز پس از جوشاندن به ماده‌ای به نام سقز تبدیل میشود که مانند آدامس حالت ارتجاعی دارد، با این تفاوت که سقز بعد از فرو دادن هضم میشود.
کندر را نیز برای تقویت حافظه می‌خورند
صمغ کُندُر یَمَنی
اگر کندر را با آب سرد بخورید، اسهال را بند و استفراغ را قطع می‌کند و یکی از مهم‌ترین خواص بسیار مفید و جالب توجه آن، تقویت حافظه و مرتفع‌کننده فراموشی و ضعف حافظه‌است که به راستی تاثیر بسزایی دارد.
جویدن کندر مانند آدامس لثه را محکم می‌کند و بوی دهان را می‌زداید و روایت شده برای قطع ادرار و بلغم می‌توانید از آن مصرف کنید. مصرف کندر بویژه در زنان باردار و تأثیر آن روی حافظه نوزاد از قدیم الایام مورد تأکید بوده‌است.
با توجه به تحقیقاتی که روی بیش از ۱۰۰ نفر از مادرانی که قبل از زایمان به مدت طولانی (۳ الی ۴ ماه) از کندر استفاده کرده‌اند معلوم شد که مصرف بیش از حد آن موجب بیش‌فعالی کودکان آنها شده اما مادرانی که به مدت یک ماه یا کمتر از کندر استفاده کرده‌اند کودکانشان بیش‌فعال نشده و همچنین از هوش بالایی برخوردارند.
نحوه استفاده
آن را کوبیده و هر روز صبح ناشتا یک قاشق مربا خوری از آن‌را در یک استکان آب حل کرده و مصرف کنید. می‌توانید آن را در دهان گذاشته و به صورت آدامس از آن استفاده کنید، البته در این حالت کندر کمی تلخ است.
از نظر حکمای طب سنتی کندر گرم و خشک است و از نظر خواص آن معتقدند که خشک‌کننده و قابض و بندآورنده خون است، گازها را تحلیل می‌برد و در تقویت حافظه بسیار موثر است، از خونریزی‌های خارجی و خونروی از سینه جلوگیری می‌کند و اگر با صمغ خورده شود برای رفع بدبویی بینی و تنگی نفس و سرفه مزمن رطوبتی موثر است. همچنین اگر با عسل خورده شود برای رفع فراموشی مفید است. اگر تا چند روز هر روز ۳ گرم آن را در آب بخیسانید و ناشتا بخورید برای رفع فراموشی و زیادی بلغم مفید است.
منابع
سایت:
http://www.parsiteb.com
فرهنگ گیاهان دارویی و طب سنتی ایران، محمد رضا احدی کیا و همکاران، تهران، ۱۳۶۲، نشر فرهنگ باستان.
