مشاعرۀ سنّتی

[آموس]

تا جلوه مي كني ،به چمن سروي و گلي
چون مي زني به نغمه،بهاري و بلبلي

 

[سایه خانم]

تا جلوه مي كني ،به چمن سروي و گلي
چون مي زني به نغمه،بهاري و بلبلي

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح ... هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

 

[hadis-fa]

آن شب
هیچکس از ره نمی آمد
تا خبر آرد از آن رنگی که در کار شکفتن بود.
کوه : سنگین ، سرگران ، خونسرد .
باد می آمد ، ولی خاموش.
ابر پر می زد ، ولی آرام.
لیک آن لحظه که ناخن های دست آشنای راز
رفت تا بر تخته سنگی کار کندن را کند آغاز ،
رعد غرید ،
کوه را لرزاند.
برق روشن کرد سنگی را که حک شد روی آن در لحظه ای کوتاه
پیکر نقشی که باید جاودان می ماند.

 

[sarab_m]

آن شب
هیچکس از ره نمی آمد
تا خبر آرد از آن رنگی که در کار شکفتن بود.
کوه : سنگین ، سرگران ، خونسرد .
باد می آمد ، ولی خاموش.
ابر پر می زد ، ولی آرام.
لیک آن لحظه که ناخن های دست آشنای راز
رفت تا بر تخته سنگی کار کندن را کند آغاز ،
رعد غرید ،
کوه را لرزاند.
برق روشن کرد سنگی را که حک شد روی آن در لحظه ای کوتاه
پیکر نقشی که باید جاودان می ماند.

درین خمار کسم جرعه ای نمی بخشد
ببین که اهل دلی در جهان نمی بینم

 

[z.19.P]

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر / اين متاعم كه همي بيني و كم تر زينم

 

[sanam_el]

من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر / اين متاعم كه همي بيني و كم تر زينم

مرا عهدی ایست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[sarab_m]

مرا عهدی ایست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است به این وصله اش دراز کنید

 

[salvador]

در عشق نمی‌دانم درمان دل خویش

خواهم که کنم صبر ولی دست رسم نیست

 

[mohandes soror]

ترسم این قم که بر درد کشان می خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

 

[sarab_m]

ترسم این قم که بر درد کشان می خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه ی شیرین شکرخای تو خوش

 

[salvador]

شمس الحق تبریزی تابنده چو خورشیدست

وز تابش خورشیدش همچون سحرست این دل

 

[HamiGuard]

لاله دیدم روی زیبای توام آمد به یاد
شعله دیدم سرکشی های توام آمد به یاد

سوسن و گل آسمانی مجلسی آراستند
روی و موی مجلس آرای تو ام آمد به یاد

(رهی معیری)

 

[salvador]

در خم چوگان زلف دلبران انداخت دل

هر که با خوبان سواری کرد در میدان عشق

 

[banoo12]

قصد جان است طمع در لب خوبان کردن

تو مرا بین که در این کار به جان می کوشم

 

[سایه خانم]

میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

 

[mut]

میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه
که لطف طبع و سخن گفتن دری داند ...

 

[sanam_el]

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه
که لطف طبع و سخن گفتن دری داند ...

درد عشقی کشیدم که مپرس زهر هجری چشیدم که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار دلبری برگزیده ام که مپرس!!

 

[آموس]

ساقيا ب رخيز و در ده جام را
خاك برسر كن غم ايام را

 

[sanam_el]

ساقيا ب رخيز و در ده جام را
خاك برسر كن غم ايام را

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟

 

[آموس]

آيينه ي سكندر جام مي است بنگر
تا بر تو عر ضه دارد احوال ملك دارا

 

[sanam_el]

آيينه ي سكندر جام مي است بنگر
تا بر تو عر ضه دارد احوال ملك دارا

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[آموس]

آن شد كه بار منت ملاح بردمي
گوهر چو دست داد به در يا چه حاجتست

 

[سحر]

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سرداشتن

در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن...
(فریدون مشیری)

بارونی ها به روز شد... http://baruniha.persianblog.ir

 

[sarab_m]

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سرداشتن

در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن...
(فریدون مشیری)

بارونی ها به روز شد... http://baruniha.persianblog.ir

نمی توان غم دل را به خنده بیرون کرد
ز خنده رویی گل تلخی از گلاب نرقت

 

[z.19.P]

توسني كردم ندانستم همي / كز كشيدن تنگ تر گردد كمند

 

[salvador]

در راه عشق هر دل کو خصم خویشتن شد

فارغ ز نیک و بد گشت ایمن ز ما و من شد

 

[banoo12]

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل دیوانه ما بود که هم بر غم زد

 

[hamid_61]

ديوانه چون طغيان كند زنجير و زندان بشكند

از زلف ليلي حلقه اي بر گردن مجنون كنيد

 

[goli69]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت/در پرده ی اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده ای/خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

 

[sarab_m]

دریاب که از روح جدا خواهی رفت/در پرده ی اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده ای/خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی