خرمشهر 29 سال پس از آزادی همچنان در جنگ است...!
خرمشهر 29 سال پس از آزادی همچنان در جنگ است...!
خُرَّمشَهر شهری است در جنوب غربی استان خوزستان و بسیار نزدیک به شهر آبادان و شهرکوچک مینوشهر. این شهر در زمان حکومت شیخ خزعل مُحمَّره خوانده می‌شد؛ محمره به معنای شهر سرخ است و خرمشهر به این دلیل به این نام خوانده می‌شد که قسمت عظیمی از سواحل شهر، در بیشتر روزهای سال به علّت جزر و مدّ دریا به رنگ قرمز می گرایید. خرمشهر را در زمان جنگ ایران و عراق با نام خونین‌شهر نیز یاد می‌کردند.زبان گفتاری مردم فارسی و عربی است.دین مردم نیز شیعه و با نزدیک به 200 هزار نفر جمعیت
28 سال پیش در چنین ایامی 70 هزار ارتشی و پاسدار و بسیجی خرمشهر را پس از 578 روز اشغال در عملیات سنگین 24 روزه بیت المقدس با طراحی هوشمندانه نظامی امیر سپهید شهید علی صیاد شیرازی به آغوش میهن بازگرداندند.
از آن جمع 6 هزار نفر به شهادت رسیدند و 24 هزار نفر نیز به افتخار جانبازی نائل آمدند.بیش از 19 هزار نفر از نیروهای عراقی نیز به اسارت ایران در آمدند. وخاک میهن تا حدود زیادی از لوث وجود متجاوزان پاک گردید.
صدام پس از این شکست سنگین بسیاری از فرماندهانش در خرمشهر را اعدام کرد و در جمله ای معروف گفت غیرت زنهای عرب از شما بیشتر است! روی دیوارهای خرمشهر نوشته بودند جئنا لنبقی (آمده ایم که بمانیم)...
خرمشهر در جنگ از بهترین بندر تجاری ایران در قبل از جنگ به ویرانه ای تبدیل شد.وحتی تا چند سال بعد از قطعنامه هنوز هم ویرانه بود و چیزی شبیه به بم!
شلمچه در چند کیلومتری شمال خرمشهر به یکی از بزرگترین قتلگاه های تاریخ معاصر ایران زمین و حتی دنیا تبدیل شدطوری که آمار دقیقی از میزان شهدای جنگ در این نقطه نه چندان وسیع در دست نیست! غربتی که با هر بار دیدار از شلمچه به دل آدم چنگ میزنه نشان میده چقدر جوان در آنجا پرپر شده...
28 سال از آزادی خرمشهر و 22 سال از قطعنامه و پایان جنگ میگذره...خرمشهر هنوز که هنوزه در جنگ بازسازی نیمه تمام است...دیوارهای خمپاره خورده...عدم توجه به زیباسازی شهری...آثار به جامانده از ان دوران...بیکاری جوانان...بالا رفتن سن ازدواج...محرومیت...تحت پوشش بودن تعداد زیادی از مردم منطقه زیر نظر بهزیستی و کمیته امداد...گرد و خاک سالانه سوغاتی از بیابان های عراق و اردن و سوریه و عربستان و سودان...
از آبادان تا خرمشهر چندان راهی نیست!با سواری شاید بیست دقیقه!آبادان هم هنوز زخمی است ولی نه به اندازه خرمشهر!در آبادان علی رغم مشکلات وسختیهایی چون گرما و کمبود امکانات رفاهی و تفریحی !
سرزندگی و نشاط و شوخ طبعی مردم تا حدودی اسباب فراموشی مشکلات شده است ولی روح غم از خرمشهر گویا نمی خواهد کنده شود!
به راستی جنگ در خرمشهر مظلوم کی به پایان می رسد...؟
بزاره تا منظورو بفهمین؟؟؟؟؟؟؟
