مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

در تو بستیم بیک موی دل از هر دو جهان



که بیک موی تو کار دو جهان گردد راست

 

[nooshafarin]

در تو بستیم بیک موی دل از هر دو جهان



که بیک موی تو کار دو جهان گردد راست

تا چند حدیث پنج و چار ای ساقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای ساقی

 

[salvador]

تا چند حدیث پنج و چار ای ساقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای ساقی

یا رب این آینه حسن چه جوهر دارد



که در او آه مرا قوت تاثیر نبود

 

[nooshafarin]

یا رب این آینه حسن چه جوهر دارد



که در او آه مرا قوت تاثیر نبود

دل از نظر تو جاودانی گردد
غم با الم تو شادمانی گردد

 

[salvador]

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا



درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

 

[nooshafarin]

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا



درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

 

[salvador]

دیگر من و شکایت آن بی وفا کز او



هیچم امیدواری مهر و وفا نماند

 

[nooshafarin]

دیگر من و شکایت آن بی وفا کز او



هیچم امیدواری مهر و وفا نماند

دلا رمز حیات از غنچه دریاب
حقیقت در مجازش بی حجاب است
ز خاک تیره میروید ولیکن
نگاهش بر شعاع آفتاب است

 

[salvador]

تو گل را باش تا شاداب داری



چو گل داری ز بلبل کم نیاری

 

[nooshafarin]

تو گل را باش تا شاداب داری



چو گل داری ز بلبل کم نیاری

یار دلدار من ار قلب بدینسان شکند
ببرد زود به جانداری خود پادشهش

 

[salvador]

شوقم گرفت و از در عقلم برون کشید

یکروزه مهر بین که به عشق و جنون کشید




آن آرزو که دوش نبودش اثر هنوز

بسیار زود بود به این عشق چون کشید

 

[nooshafarin]

شوقم گرفت و از در عقلم برون کشید

یکروزه مهر بین که به عشق و جنون کشید




آن آرزو که دوش نبودش اثر هنوز

بسیار زود بود به این عشق چون کشید

دلم بی وصل تو شادی مبیناد
به غیر از محنت آزادی مبیناد

 

[salvador]

در گلستان ز مستی شوقت

جامه را چاک زد سراسر گل




بر تنش گشته پیرهن خونین

کز غمت خار کرده بستر گل

 

[nooshafarin]

در گلستان ز مستی شوقت

جامه را چاک زد سراسر گل




بر تنش گشته پیرهن خونین

کز غمت خار کرده بستر گل

لنگری از گنج مادون بسته ای بر پای جان
تا فروتر می روی هر روز با قارون خویش

 

[salvador]

شوقیست غالب بر دلم ازنو به دل جا کرده‌ای

جانم گرفته در میان عشق هجوم آورده ای




ای صید کش صیاد من تاب کمندت بازده

تا چند دست و پا زند صید گلو افشرده‌ای

 

[nooshafarin]

شوقیست غالب بر دلم ازنو به دل جا کرده‌ای

جانم گرفته در میان عشق هجوم آورده ای




ای صید کش صیاد من تاب کمندت بازده

تا چند دست و پا زند صید گلو افشرده‌ای

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود این شاهد هر جایی

 

[salvador]

یاد باد آن کو به قصد خون ما



عهد را بشکست و پیمان نیز هم

 

[nooshafarin]

یاد باد آن کو به قصد خون ما



عهد را بشکست و پیمان نیز هم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

 

[z.19.P]

یاد باد آن کو به قصد خون ما



عهد را بشکست و پیمان نیز هم

من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[salvador]

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این

بر در میکده می کن گذری بهتر از این




در حق من لبت این لطف که می‌فرماید

سخت خوب است ولیکن قدری بهتر از این

 

[salvador]

من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن




از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن

از دوستان جانی مشکل توان بریدن

 

[z.19.P]

می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این

بر در میکده می کن گذری بهتر از این




در حق من لبت این لطف که می‌فرماید

سخت خوب است ولیکن قدری بهتر از این

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار / دریغ کز شبی چنین ستاره سر نمی زند

 

[salvador]

دل من ز مهر تو گشتن نخواهد



دلی دیده‌ای تو بدین مهربانی؟

 

[z.19.P]

دل من ز مهر تو گشتن نخواهد



دلی دیده‌ای تو بدین مهربانی؟

یکی روبهی دید بی دست و پای / فرو ماند در لطف و صنع خدای

 

[salvador]

یاری ظاهر چه کار آید خوش آن یاری که او



هم به ظاهر یار بود و هم به باطن یار بود

 

[nooshafarin]

یاری ظاهر چه کار آید خوش آن یاری که او



هم به ظاهر یار بود و هم به باطن یار بود

در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

 

[salvador]

در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

وصل چو تو پادشه کی به گدایی رسد؟



جستن وصلت مرا مایهٔ نادانی است

 

[nooshafarin]

وصل چو تو پادشه کی به گدایی رسد؟



جستن وصلت مرا مایهٔ نادانی است

تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم



شب خوش

 

[salvador]

تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم



شب خوش

ممنون شب خوش

مرا گفتی که فردا روز وصل است

امید زیستن چندان که دارد




دلم در بند زلف توست ور نه

سر سودای بی‌پایان که دارد

 

[iman.mpr]

ممنون شب خوش

مرا گفتی که فردا روز وصل است

امید زیستن چندان که دارد




دلم در بند زلف توست ور نه

سر سودای بی‌پایان که دارد

درد ما را در جهان درمان مبادا بی​شما / مرگ بادا بی​شما و جان مبادا بی​شما