شعرهای تنهایی و مرگ

[tabasom kh]

اگر خواب مرگ دردهای مارا
و هزاران آلام دیگر را که طبیعت
بر جان ما....
مستوله میگردد
غایتی ست که البته لاید آرزومند آن بود...
مردن....خفتن....

 

[Mitra_Galaxy]

[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif][/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]ای خوشا آن کس که پیش از ما بمرد [/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]خوشتر از او آنکه از مادر نزاد ...[/FONT]​

 

[*setareh66*]

زندگي چيدن سيبي است که يايد چيد و رفت
زندگي تکرار پاييز است که بايد ديد و رفت

زندگي رودي است جاري هر که آمد
کوزه اي شادمان پر کرد و مشتي آب نوشيد و رفت

قاصدک ? اين کولي خانه بدوش روزگار
کوچه گرديهاي خود را زندگي ناميد و رفت...

 

[Mitra_Galaxy]

[FONT=times new roman,times,serif]زنده یاد قیصر امین پور[/FONT]

[FONT=times new roman,times,serif]من[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]سالهای سال مردم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]تا اینکه یک دم زندگی کردم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]تو می توانی[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]یک ذره[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]یک مثقال [/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]مثل من بمیری؟[/FONT]

 

[eksir]

ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت ياد تو چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد

 

[Comet1986]

به چشمانم نیا ای اشک
کسی غمخوار قلبم نیست
نفهمیدم در این دنیا
کلید عشق دست کیست

به چشمانم نیا ای اشک
نبار از درد تنهایی
برای غصه ای تازه
نمانده در دلم جایی

 

[eksir]

اگر از گشودن تمام اسرار دست بکشی،
مشتاق مرگ می شوی
زیرا مرگ، آخرین راز زندگی است.
تولد و مرگ،
دو مظهر از بالاترین مظاهر شجاعت اند.​

 

[accounting]

نمی دانم آیا می توانم تنهایم توی کلمات خلاصه کنم و به تصویر بکشم
اما ای کاش همه انها آخر خوبی داشته باشد به این امید

 

[sahar-architect]

خبرت نیست که دور از تو چه حالی دارم
با خیالت همه شب حال و هوایی دارم
خبرت نیست از این بی سر و سامانی من
خنده ظاهری و گریه تنهایی من
خاطرت جمع که تا در بدنم جان دارم
با سر و زلف پریشان تو پیمان دارم
خاطرت جمع که تا مانده به جانم نفسی
جز تمنای وصال تو ندارم هوسی

 

[primrose]

مردن چقدر حوصله می خواهد بی آنکه حتی یک لحظه بی حس مرگ زیسته باشی؟؟؟

قیصر امین پور

 

[primrose]

مرگ را مایه عمر ابدی می دانم
بس که بی روی تو از صحبت جان سیر شدم

 

[primrose]

ای مرگ بیا مردمی کن

این غم سر مردمی ندارد

عراقی

 

[primrose]

از تنم چون جان و دل بردی چه اندیشم ز مرگ

ملک ویران گشته را اندیشه تاراج نیست

چقدر ازمرگ گفتم !!! عجالتا کافیه!!

 

[maryam_22]

بيا اي مرگ جانم بر لب آمد
بيا در كلبه ام شوري برانگيز
بيا شمعي به بالينم بيفروز
بيا شعري به تابوتم بياويز

مشيري

 

[eksir]

تو یک غروب غم انگیز می رسی از راه
که می برند مرا روی شانه های سیاه

صدای گریه بلند است و جلمه هایی هم
شبیهِ تسلیت و غصه و غمی جانکاه

​

 

[elhamanwar]

نه بلبل داند از داغ جدایی
نه گل دارد خیال بی وفای
ولیکن چرخش چرخ ستمگر
زند بر هم رسوم آشنایی

 

[eksir]

پس از چندین فراموشی و خاموشی
صبور پیرم
ای خنیاگر پارین و پیرارین
چه وحشتناک خواهد بود آوازی که از چنگ تو برخیزد
چه وحشتناک خواهد بود
آن آواز
که از حلقوم این صبر هزاران ساله برخیزد
نمی دانم در این چنگ غبار آگین
تمام سوگوارانت
که در تعبید تاریخ اند
دوباره باز هم آوای غمگین شان
طنین شوق خواهد داشت ؟
شنیدی یا نه آن آواز خونین را ؟
نه آواز پر جبریل
صدای بال ققنوسان صحراهای شبگیر است
که بال افشان مرگی دیگر
اندر آرزوی زادنی دیگر
حریقی دودناک افروخته
در این شب تاریک
در آن سوی بهار و آن سوی پاییز
نه چندان دور
همین نزدیک
بهار عشق سرخ است این و عقل سبز
بپرس از رهروان آن سوی مهتاب نیمه ی شب
پس از آنجا کجا
یارب ؟
درآنجایی که آن ققنوس آتش می زند خود را
پس از آنجا
کجا ققنوس بال افشان کند
در آتشی دیگر ؟
خوشا مرگی دگر!
با آرزوی زایشی دیگر!

​

 

[maryam_22]

براي زندگي کردن کافيست که مرده باشي

با چشم هاي باز و نگاهي رو به آسمان
کافيست مرده باشي تا بفهمي معني شب گريه هاي
دخترک شب هاي بي ستاره يعني چه
بايد بفهمي خستگي چه طعمي را زير دندان هايم مي آورد
بايد بفهمي چرا تنهايي ؟
مينويسم که خوب نيستم
براي چيز هايي که شنيده ام بغض ميکنم
نفرتم را مي بلعم..اشک هايم را خاک ميکنم
هراسم نيست که لب هايت را وقت مستي ببوسم
هراسم نيست که سيگارم را از لب هاي تو بگيرم
هراسم نيست که ببازم همه داشته هايم را
من با تنهاييم خوبم..زنده ام..شادم
من با تنهاييم تنهايم
آسمان من آبستن ستاره هاي پرنور و صورتيست
شب هاي من پر از کلاغ هاي کاغذيست
روزهايم را با تنهاييم معني ميکنم
حرف هايم را زير دندان هايم ميجوم
من با تنهاييم عشق بازي ميکنم
تنهاييم را مي ستايم
روزهايي که گذشت و شب هايي که خيس از اشک
سحر شد..شايد پروانه شدن يک خيال بود
يک خيال ساده اما دوست داشتني
روزهاي من گذشت با تنهايي من گذشت
به دنبال يک هدف
گذشت و زمان حتي نفسي تازه نکرد
گذشت و ثانيه دويد
آمدم بگويم دست هايم را بگير
که ديدم رفته بود
قد کشيدم..
باز هم تنهايي قد کشيدم
همون روزي که توي کوچه ها با يه کوله رو دوشم زير بارون
شعر تنهايي و ميخوندم..قد کشيدم
ستاره باز هم چشمکي زد
خواستم بگويم :تنهايي من زيباست​

 

[naghmeirani]

مرگ پایان کتاب اندیشه های من است


وآغازی برای پیمودن دنیای افکارم


و چه با شکوه است که در ان هنگام


تو هم قدم گام های تنهای من باشی.

 

[primrose]

ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم

آنقدر دیر بیایی که زجان سیر شوم
​

 

[won-a-pa-lei]

اگر رنگ زرد تمام شود
[FONT=&quot]با چه نان بپزيم؟[/FONT]

 

[won-a-pa-lei]

هندوانه به چه مي خند د
[FONT=&quot]وقتي خنجر به گلويش مي نهند؟[/FONT]

 

[eksir]

اي مرگ چه اسان ميرسي، تن را چه آسان ميبري

از قيل و قال روزگار او را رها ، شادان و خندان ميبري

 

[primrose]

زندگی عمری اگر ما را هراسان کرد و رفت

مشکل ما را به مردن خوب آسان کرد و رفت
​

 

[عطر بارون]

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
...
و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوترنیست
مرگ وارونه یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید
مرگ با خوشه انگور می اید به دهان
مرگ در حنجره سرخ - گلو می خواند
مرگ مسوول قشنگی پر شاپرک است
مرگ گاهی ریحان می چیند
مرگ گاهی ودکا می نوشد
گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد
و همه می دانیم
ریه های لذت پر کسیژن مرگ است






سهراب سپهری

 

[mahboobeyeshab]

از ما تا مرگ تنها يك برگ (شناسنامه)

 

[eksir]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]پیش از آنکه آخرین نفس را برآر[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]م[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]پیش از آنکه پرده فرو افتد [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]پیش از پژمردن آخرین گل [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]برآنم که زندگی کنم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بر آنم که عشق بورزم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]برآنم که باشم .[/FONT]
آنگاه مرگ می تواند فراز آید.
آنگاه می توانم به راه افتم .
آنگاه می توانم بگویم
که زندگی کرده ام.

 

[دختر شرقی]

و اگر مرگ نبود دست ما در پي چيزي مي گشت...

 

[mahboobeyeshab]

وقتی بعدِ سی و هفت روز از پاییز تمام تنم می‌لرزد
و هر چه می‌پوشم، گرم نمی شوم ...
یعنی چیزی شبیه دست‌هايت کم شده‌اند ...

 

[دختر شرقی]

آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی،سایه ی نارونی تا ابدیت جاری است