ایران در لغت بعنی سرزمین آریاییان است و مدتها قبل از اسلام نیز نام محلی آن نیز ایران، اران، یا ایرانشهر بود...
واژهی ایران در فارسی باستان (Airya) و در فارسی میانه به شکل اران (Erān) بوده است، ایران برگرفته از شکل قدیمی Airya Nama و به معنای سرزمین مردمان اصیل است. و نیز در زبان سنسکریت اریه (Ariya) به معنی سرور و مهتر و آریکه (Aryaka) به معنی مَردِ شایستهٔ بزرگداشت و حرمت است . آریایی به زبان اوستایی ائیرین (Airyana) و به زبان پهلوی و فارسی دری ایر خوانده میشود . ایرج به زبان آریایی "Arya" است.
ایر در لغت به معنی آزاده و جمع آن ایران به معنی آزادگان است.
البته ایران از 600 سال پیش از میلاد تا 1935 در عرصه بینالمللی با نام پرشیا شناخته میشد که در سال 1935 با درخواست رسمی رضاشاه پهلوی همان نام بومی کشور (ایران) در عرصه بین الملل هم مورد استفاده قرار گرفت.
نام پرشیا همچنان در زبانهای اروپایی بخاطر سابقه ی تاریخی - فرهنگی اش مصطلح است اما در اخبار سیاسی بیشتر از نام ایران استفاده میشود.
اکثر نمایشگاههای بزرگ فرهنگی- هنری ایران که در سالهای اخیر در اروپا برگزار شده مانند هفت هزار سال هنر ایران و امپراتوری فراموش شده نام پرشیا را در عنوان خود قرار داده اند
ایر در لغت به معنی آزاده و جمع آن ایران به معنی آزادگان است.
البته ایران از 600 سال پیش از میلاد تا 1935 در عرصه بینالمللی با نام پرشیا شناخته میشد که در سال 1935 با درخواست رسمی رضاشاه پهلوی همان نام بومی کشور (ایران) در عرصه بین الملل هم مورد استفاده قرار گرفت.
اکثر نمایشگاههای بزرگ فرهنگی- هنری ایران که در سالهای اخیر در اروپا برگزار شده مانند هفت هزار سال هنر ایران و امپراتوری فراموش شده نام پرشیا را در عنوان خود قرار داده اند