مشاعرۀ سنّتی

[MAHRaVE]

موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد
شدم در قدم دوری چشمان بهار گم ​

 

[maryam.joon]

موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد


شدم در قدم دوری چشمان بهار گم ​

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن میدارم

 

[MAHRaVE]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن میدارم

مزن دم ز حكمت در وقت مرگ
ارسطو دهد جان چو بيچاره كرد
​

 

[zoha]

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی
که این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

 

[kachal63]

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی
که این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

به عمری یک سخن گر با من آن نامهربان گوید
نشیند با رقیبان عذرها از بهر آن گوید

 

[zoha]

به عمری یک سخن گر با من آن نامهربان گوید
نشیند با رقیبان عذرها از بهر آن گوید

دشمن دوست نما را چه توان کرد علاج
شاخه را مرغ چه داند که قفس خواهد شد

 

[maryam.joon]

دشمن دوست نما را چه توان کرد علاج
شاخه را مرغ چه داند که قفس خواهد شد

در عاشقي گريز نباشد ز ساز و سوز
استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم

 

[*vernal*]

می دانم و هنوز ز افسون آرزو
در دامن سراب فریبننده امید

 

[zoha]

می دانم و هنوز ز افسون آرزو
در دامن سراب فریبننده امید

دیشب غزلی سرود عاشق شده بود
با دست و دلی کبود عاشق شده بود

افتاد و شکست و زیر پاها له شد
آدم که نکشته بود عاشق شده بود

 

[gh_engineer]

دیشب غزلی سرود عاشق شده بود
با دست و دلی کبود عاشق شده بود

افتاد و شکست و زیر پاها له شد
آدم که نکشته بود عاشق شده بود

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست​

 

[zoha]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست

مست از می و میخواران از نرگس مستش مست​

تو از حوالی یونان باستان ، هلنا
دلت بزرگ ترین معبد جهان ، هلنا

من از معابد مخروبه اساطیری
گرفته ام ز خداوند تو را نشان ، هلنا

 

[MOON.LIGHT]

تو از حوالی یونان باستان ، هلنا
دلت بزرگ ترین معبد جهان ، هلنا

من از معابد مخروبه اساطیری
گرفته ام ز خداوند تو را نشان ، هلنا

اگر يک سو کني زان رخ سر زلف چو سنبل را
ز روي لاله رنگ خود خجالت‌ها دهي گل را

مرا پيش لب لعل تو سربازيست در خاطر
اگر چه پيش روي تو سربازيست کاکل را

 

[zoha]

اگر يک سو کني زان رخ سر زلف چو سنبل را
ز روي لاله رنگ خود خجالت‌ها دهي گل را

مرا پيش لب لعل تو سربازيست در خاطر
اگر چه پيش روي تو سربازيست کاکل را

از دل و دیده گرامی تر هم هست؟
آری دست!
زین همه گوهر پنهان در تن و جان
بی گمان دست گرانقدر تر است

 

[zoha]

ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان


مضطرب حال مگردان من سرگردان را​

اینجا دلم برای تو هی شور می زند
از خود مراقبت کن و نگذار هیچ وقت ...

 

[MOON.LIGHT]

اینجا دلم برای تو هی شور می زند
از خود مراقبت کن و نگذار هیچ وقت ...

تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟
ندیده ای شب من تاب و تب چه میدانی؟
بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام
تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟

 

[eksir]

يا رب کجاست محرم رازی که يک زمان
دل شرح آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنيد

 

[armstrong]

دردم از یارست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[meh_61]

مژده وصل تو کو کز سر جان برخيزم
طاير قدسم و از دام جهان برخيزم[FONT=&quot][/FONT]

 

[*زهره*]

مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟

چو پای درد کند شرط نیست سر بستن

 

[gh_engineer]

مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟

چو پای درد کند شرط نیست سر بستن

نظر ز روی تو صاحب نظر نمی‌بندد
که هیچ کس به چنین روی در نمی‌بندد​

 

[maryam.joon]

نظر ز روی تو صاحب نظر نمی‌بندد


که هیچ کس به چنین روی در نمی‌بندد​

در هر دشتي كه لاله زاري بوده ست
از سرخي خون شهرياري بوده ست

هر شاخ بنفشه كز زمين ميرويد
خالي كه بر رخ نگاري بوده ست

 

[sisah]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

 

[MOON.LIGHT]

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد

گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست
خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست
تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد
هیچ مجموع ندانم که پریشان تو نیست

​

 

[sisah]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

تو را که هر چه مرادست می‌رود از پیش
ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد

 

[MOON.LIGHT]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

تو را که هر چه مرادست می‌رود از پیش
ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد

دیشب که بهار آمد و احساس وزید
با بوسه به گِلزار دلی روح دمید
گِل، شد گُل و دل، زنده، مسیحایی و سبز
دیشب، که پرنده ای به پرواز رسید

 

[sisah]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی
پیغام وصل جانان پیوند روح دارد

 

[MOON.LIGHT]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی
پیغام وصل جانان پیوند روح دارد

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

 

[sisah]

از دست دوست هر چه ستانی شکر بود
وز دست غیر دوست تبرزد تبر بود

دشمن گر آستین گل افشاندت به روی
از تیر چرخ و سنگ فلاخن بتر بود

 

[MOON.LIGHT]

از دست دوست هر چه ستانی شکر بود
وز دست غیر دوست تبرزد تبر بود

دشمن گر آستین گل افشاندت به روی
از تیر چرخ و سنگ فلاخن بتر بود

دستی که گاه خنده بآن خال می بری
ای شوخ سنگدل دلم از حال می بری

هر کس به نرد حسن تو زد باخت پس بگو
دست از حریف خویش بدان خال می بری

 

[sisah]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست
بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

دریای عشق را به حقیقت کنار نیست
ور هست پیش اهل حقیقت کنار اوست