شب من تيره از آن است
كه گيسوي تو بر باد خزان ميگردد
بي ثمر شكوه نكن
نامه ي تو بر تو گران ميگردد ...
مرسي از احساس قشنگت
ببخشيد كوتاه جواب دادم ، به تلافي
** براي من نوشتي براي تو نوشتم**
- شروع کننده موضوع گلابتون
- تاریخ شروع
شب من تيره از آن است
كه گيسوي تو بر باد خزان ميگردد
بي ثمر شكوه نكن
نامه ي تو بر تو گران ميگردد ...
مرسي از احساس قشنگت
ببخشيد كوتاه جواب دادم ، به تلافي
noshdaroo
عضو جدید
هیچ کس را در این غوغا حرفی نیست؟
همه را چشم ها بسته است؟
چرا این مردمان لال گشتند؟
برای خود نمی گویم
که من در بند زندانم
چه باشد من در دنیا نمانم یا بمانم
برای غنچه نشکفته ناگرانم
شما هایید آیا زاده ی رستم؟
شما هایید آیا زاده ی آرش؟
کجاست آن فرهاد تیشه بدست؟
چرا این گونه در بند است کاوه باز؟
مگر ضحاک را نکشتیم ما؟
چگونه باز می گوید که من زنده ام؟
اگر رستم برفته ! باز آرش هست!
اگر آرش بمرده ! باز من هستم!
نمی دانم کجا جان تسیلم خواهم کرد
نمی دانم به دارم کی زند ضحاک؟
نه فرهادم نه کاوه نه که آرش!
من خودم هستم!
خودم هستم و خدایی در همین نزدیکی من
به او سوگند خورده ام من !
زمین تا زنده ام زندانی ام من!
از این زندان و زندانی هراسی نیست در من
چرا در کل دنیا زندانی ام من!
سخن بس گشته طولانی ولیکن!
حکایت را نمی دانم ولیکن!
نوشدارو
با تشکر از کسی که این پست و ایجاد کرده
noshdaroo
عضو جدید
چرا در چشمم اینگونه میایی
نکردم من که این گونه اشتباهی
تو خود را تعریف بر من می نمایی؟
نگفتم شاعری دانم ولیکن
تو خود دانی کی هستی و کجایی؟
برا من تا نویسی من بدانم
که در این مملکت کی هستی و کجایی؟
با تشکر از شما
نوشدارو
این شعر را برای تو می گویم
در یک غروب تشنهء تابستان
در نیمه های این ره شوم آغاز
در کهنه گور این غم بی پایان
این آخرین ترانه لالائیست
در پای گاهوارهء خواب تو
باشد که بانگ وحشی این فریاد
پیچد در آسمان شباب تو
بگذار سایهء من سرگردان
از سایهء تو، دور و جدا باشد
روزی به هم رسیم که گر باشد
کس بین ما، نه غیر خدا باشد
گلابتون
مدیر بازنشسته
این شعر را برای تو می گویم
در یک غروب تشنهء تابستان
در نیمه های این ره شوم آغاز
در کهنه گور این غم بی پایان
این آخرین ترانه لالائیست
در پای گاهوارهء خواب تو
باشد که بانگ وحشی این فریاد
پیچد در آسمان شباب تو
بگذار سایهء من سرگردان
از سایهء تو، دور و جدا باشد
روزی به هم رسیم که گر باشد
کس بین ما، نه غیر خدا باشد
تورا در تو جستجو ميكنم
وهرچه بيشتر ميجويم...
بيشتر خودم را ميابم
گويا تمام وجودم را در تار و پودت
خلاصه كرده اند...تا ابد
تا بودنم ...تا بودنت.
تا هستمان تا نيستمان
تا انكار وجودمان.
سايه
غروب و اب ارام و خوش اهنگ
به زیبایی نهاده سر به لب سنگ
چنان ارام خوابیده است دریا
که انگار از زمانه گشته دلتنگ
غروب از كرده ي ما سرخ سرخ است
چه شرمي دارم از اين سرخي رنگ
فغان ميگيرم از اين ژرف دريا
كه با حس غروبم شد هم آهنگ ...
@spacechild@
عضو جدید
اگر نمی نویسم از تو
نه اینکه تلخ شده ام...
نه این که فراموش شده ای...
خواستم کمی دور بمانیم!
شاید
احساست دروغ پاشی هایش به من نرسید!
وگرنه...
من که تمام ماه وستاره های شعرم را استعاره از تو گرفته ام!
مرا در خويش پيدا كن
اگر با من هم آهنگي
به چشمانت نياويزي
چونين احساس دلتنگي
به هستي ، هست ميگردم
به سايه مست ميگردم
كه از انكار بي منكر
بيابي حس همرنگي
@spacechild@
عضو جدید
تو را چون سایه می دیدم...
تورا چون بید می خواندم..
دراین احساس بی رنگی
تو را از خویش می راندم...
نه چون دستان تو سرداست و همچون شمعِ خاموشی...
نه چون اندک زمانی را به چشمانم نمی جوشی...
نه این که سایه ات قهراست و من درگیر احساسم
نه اینکه همچو یک کودک به دنبال پناهی غرق در رازم...
تو را ازخویش من راندم...
همان لحظه که احساسی عجیب از غربت قلبم
مرا فریاد زد:این چشم ها ازعشق خاموشند!
و او میگفت در دریای این چشمان
نه موجی از سر مهر
نه حتی از سر کینه!
ببین چشم تو را میگفت!
و من احساس کردم گاه سنگینم...
کمی با بغض...
کمی باحسرتی خودجوش
تو را ازخویش من راندم!
noshdaroo
عضو جدید
چشمم در این ظلمت سرا نوری بجز رویت ندید
گوشم در این سکوت سخت آهی زتو نشنید
باری سخن گو شایدم ماندم دیدم روی تو
من رفتنی باشم چرا
در این دیار مادری من غربتی باشم چرا
شاید توهم قهری زمن
یا دست دادی در دستی دگر
بامن چنین بودی و هست
رفتی دگر بادیگری
من هم روم سوی دگر گم گردم از این دودمان
..........
.........
نوشدارو
سالها قبل
جایی ،
پنهانی ،
نوشته بودم :
" سبلان "
...
حالا
بعد از این همه
من پای کوهم ،
تازه ...!
درست یادم نیست ؛
انگار
از تو که رفتم
راهی شدم !!!
noshdaroo
عضو جدید
گفتی سبلان یاد سهند افتادم
یاد آن کوه بزرگ و کهن افتادم
روزگاری شدو من پای قصه هایش ننشستم
یاد حیدربابا و شعر شهریار افتادم
یاد آن شاعر آذربایجان خیر باد
یاد آن کوچه های دهمان افتادم
یاد آرم روزگاری دور بود
مردمی را که از من دور شدند
یاد پیران و مردان کهن افتادم
کاش میشد دوباره برگردم به جوانی
شاید به همان روز عروسی سمن افتادم
دوس داشتم که مرا باز بگیرد
یاد آغوش گرم ننم افتادم
شاعری را من نفهمم نیک لیک
یاد قصه های حیدر بابا افتادم
یاد آن شاعر پیر آذربایجان را نیک دار
من نیز چو تو یاد خدا افتادم
دیر شد در این زمانه به آزادی رسم
یاد آزادی اسیران از عراق افتادم
طولانی شد میخواستم بنویسم
ولی یاد خوانندگان عزیز افتادم
هر چه گویم در این نامه کم است
چون تو فکرم که من عقب افتادم
به خدا سپردمتون با یاد خدا
من هم الان به یاد خدا افتادم
نوشدارو
یاد آن کوه بزرگ و کهن افتادم
روزگاری شدو من پای قصه هایش ننشستم
یاد حیدربابا و شعر شهریار افتادم
یاد آن شاعر آذربایجان خیر باد
یاد آن کوچه های دهمان افتادم
یاد آرم روزگاری دور بود
مردمی را که از من دور شدند
یاد پیران و مردان کهن افتادم
کاش میشد دوباره برگردم به جوانی
شاید به همان روز عروسی سمن افتادم
دوس داشتم که مرا باز بگیرد
یاد آغوش گرم ننم افتادم
شاعری را من نفهمم نیک لیک
یاد قصه های حیدر بابا افتادم
یاد آن شاعر پیر آذربایجان را نیک دار
من نیز چو تو یاد خدا افتادم
دیر شد در این زمانه به آزادی رسم
یاد آزادی اسیران از عراق افتادم
طولانی شد میخواستم بنویسم
ولی یاد خوانندگان عزیز افتادم
هر چه گویم در این نامه کم است
چون تو فکرم که من عقب افتادم
به خدا سپردمتون با یاد خدا
من هم الان به یاد خدا افتادم
نوشدارو
@spacechild@
عضو جدید
@spacechild@
عضو جدید
noshdaroo
عضو جدید
در جدایی ها زتو گویم
در فراقم و یار من باز هم زتو گویم
ببردی دل زمن غوغا نمودی
سراسر عشق و سراسر نور بودی
فدایت میشوم آیی دوباره
بگیرم من برات یک گوشواره
نوشدارو
noshdaroo
عضو جدید
در فراسوی زمان کی می آیی بازخیلی خوشکله .مرسی
کی می آیی و قفل از این زندان بر می کنی
من پرنده ای در قفس هستم
برای زنده بودم تاکنون زیسته ام
گر زباران نشانی داری
یا زشبنم خبری داری تو
من به امید قطراتش هستم
در این ظلمت سرا عشق من
در پس دیوار بلند زندان
با گلی یاس مرا می خواند
تا بسویش پر بگیرم مرا بال بده
....
نوشدارو
دوست عزیز باید شعر ، سروده خودتون باشه ؛ تازه ، در جواب نفرات قبلیتون بگین نه همین جوری.
خوش باشین.
...
از آنچه گفته ام
فقط جاپای تو ماند و
.......
.......
بگذار نگویم
چرا همیشه
خیره
فقط می شنیدم !
@spacechild@
عضو جدید
شعر فروغ فرخزاد...
در دو چشمش گناه مي خنديد
بر رخش نور ماه مي خنديد
در گذرگاه آن لبان خموش
شعله ئي بي پناه مي خنديد
شرمناك و پر از نيازي گنگ
با نگاهي كه رنگ مستي داشت
در دو چشمش نگاه كردم و گفت:
بايد از عشق حاصلي برداشت
سايه ئي روي سايه ئي خم شد
در نهانگاه رازپرور شب
نفسي روي گونه ئي لغزيد
بوسه ئي شعله زد ميان دو لب
فروغ فرخزاد
واین شعر تاثیری بود از شعر بوسه فروغ فرخ زاذ
با ترنم
با نگاهی گرم
چهره ای سرخ
رخی اکنده از احساس شرم
مست و پر مهر از دیار سبزه ها
میزدن معصوم و پاک و بی ریا
بوسه بر لبهابی هم
واین شعر تاثیری بود از شعر بوسه فروغ فرخ زاذ
با ترنم
با نگاهی گرم
چهره ای سرخ
رخی اکنده از احساس شرم
مست و پر مهر از دیار سبزه ها
میزدن معصوم و پاک و بی ریا
بوسه بر لبهابی هم
@spacechild@
عضو جدید
دست هایت را از بوم نقاشی خاطراتم پاک کردم...
و قهوه داغ را روی دست های خودم...
-آن طرف بوم بودند-
ریختم!
افسوس...
فقط زخمی آشکار برزخم های نهانم نشست!
بی تو ودست هایت...
انگار نمی شود کشید فصل خاطرات را!!
و قهوه داغ را روی دست های خودم...
-آن طرف بوم بودند-
ریختم!
افسوس...
فقط زخمی آشکار برزخم های نهانم نشست!
بی تو ودست هایت...
انگار نمی شود کشید فصل خاطرات را!!
هیچ چیز نیست ؛
خاطراتم را می گویم.
...
کسی در آن نفس هم نمی کشد
از بس همیشه تنها بوده ام.
بوم نقاشی من
همیشه سفید بود...
( تکه ای از داستان زندگی من )
@spacechild@
عضو جدید
می خواستم برگی باشم
و قلمی...
نقش کنم کاغذ زندگانیت را...
نه ازخودم!
از تو...وچشم هایی که همیشه قصه خوان غصه هایم بودند!
می خواستم هرچه که هست را بنگارم...بسرایم...
افسوس!
پیشانی سیاه را بهانه بومی سپید گرفتی...
رفتی...
وندانستی بی تو...
تمام قلم هایم را شکستم...کاغذها را پاره کردم...
بی خانمانی شدم با چند نخ موی سپید
که نشانه اند!!
اگر میخواهی بومت سپید باشد...
دروغ بالا وپایین نکن که نبود!
بهتراست بگویی محوتر از او به باغ خاطراتم ندیده ام!!