مشاعرۀ سنّتی

[sisah]

می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا
گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا

پیش آر نوشانوش را از بیخ برکن هوش را
آن عیش بی‌روپوش را از بند هستی برگشا

 

[R@mtin.eng]

ای لبت آیه رحمت دهنت نقطه ایمان ........ آن نه خال است و زنخدان و سر زلف پریشان
که دل اهل نظر برد که سریست خدایی

 

[canopus]

یک شب از در درآ که ماه رخت
شمع بزم و چراغ انجمن است

 

[R@mtin.eng]

تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی ..... تا شب نرود صبح پدیدار نباشد

 

[canopus]

دید چون پروانه این مهر از نگار
رفت از دستش عنان اختیار

 

[gh_engineer]

روز آنست که مردم ره صحرا گیرند
خیز تا سرو بماند خجل از بالایت
​

 

[gh_engineer]

تو به هر جا که فرود آمدی و خیمه زدی

کس دیگر نتواند که بگیرد جایت
​

 

[canopus]

تویی شمع و چراغ شام تارم
تویی عشق و امید این دیارم

 

[sisah]

ما کاهلانیم و تویی صد حج و صد پیکار ما
ما خفتگانیم و تویی صد دولت بیدار ما

ما خستگانیم و تویی صد مرهم بیمار ما
ما بس خرابیم و تویی هم از کرم معمار ما

 

[sanaz950]

اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنه دشمنان، گردنیم
اگر خنجر دوستان، گرده ایم
گواهى بخواهید، اینک گواه
همین زخم هایى که نشمرده ایم!
دلى سر بلند و سرى سر به زیر
از این دست عمرى به سر برده ایم​

 

[madonna]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

 

[canopus]

مرا که شمع صفت سوختی و سر ببریدی
جز این گناه ندارم که از تو دل ببریدم

 

[seeemesooo]

مرا که شمع صفت سوختی و سر ببریدی
جز این گناه ندارم که از تو دل ببریدم

مقصود پروانه اين عاشق ديوانه
منصورمستانه آتش زده جانانه

 

[behnam-t]

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت
کندم قصد دل ریش به آزار دگر

 

[behnam-t]

راز سربسته ما بین که به دستان گفتند
هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر

 

[behnam-t]

روز و شب خوابم نمی​آید به چشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

 

[behnam-t]

عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام

 

[behnam-t]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف​ها می​کنی ای خاک درت تاج سرم

 

[behnam-t]

من که از آتش دل چون خم می در جوشم
مهر بر لب زده خون می​خورم و خاموشم

 

[behnam-t]

من کی آزاد شوم از غم دل چون هر دم
هندوی زلف بتی حلقه کند در گوشم

 

[behnam-t]

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

 

[behnam-t]

من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم

 

[baran-bahari]

ما درس صداقت و صفا می‌خوانیم​

آیین محبت و وفا می‌دانیم​

زین بی‌هنران سفله ای دل! مخروش​

که انها همه می‌روند و ما می‌مانیم​

 

[Alone_Queen]

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوشست بدین قصه اش دراز کنید

 

[behnam-t]

دوش لعلش عشوه​ای می​داد حافظ را ولی
من نه آنم کز وی این افسانه​ها باور کنم

 

[behnam-t]

مسند به گلستان بر تا شاهد و ساقی را
لب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی

 

[behnam-t]

یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت
حاش لله که روم من ز پی یار دگر

 

[Alone_Queen]

رفت از بر من آنكه مرا مونس جان بود
ديگر به چه اميد در اين شهر توان بود

 

[n_h_1365]

یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت
حاش لله که روم من ز پی یار دگر

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم !
نگرفتی دگر از عاشقی آزرده خبر هم !
نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم ... ! http://www.www.www.iran-eng.ir/images/icons/icon_gol.gif

 

[CaliRira]

رفت از بر من آنكه مرا مونس جان بود
ديگر به چه اميد در اين شهر توان بود

دوش مست و بی خبر بگذشتم از ویرانه ای
در سیاهی چشم مستم خیره شد بر خانه ای
نرم نرمک پیش رفتم تا کنار پنجره
پدری کور و فلج بود در گوشه ای
مادری زار وپریشان مانده چون حیرانه ای
کودکی از سوز سرما میزند دندان به هم
دختری گرم عیش و نوش با بیگانه ای
چون بشد فارغ آن مرد پلید
قصد رفتن را نمود با حالت جانانه ای
دست اندر جیب کرد زان همه پولی که داشت
داد بر آن دخترک چندانه ای
بر خودم لعنت فرستادم از شب تا سحر
میروم مست و خرامان سوی هر میخانه ای