اخبار کامپیوتر

starlet.

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پروژه‌ SkyBender گوگل ، اینترنت 5G را با پهپادها مخابره می‌کند

پروژه‌ SkyBender گوگل ، اینترنت 5G را با پهپادها مخابره می‌کند



گوگل در حال کار بر روی پروژه‌ای مخفیانه است تا اینترنت نسل پنجم همراه را ،با استفاده از پهپادها به دست کاربران برساند.
گوگل به صورت مخفیانه در حال کار روی پروژه‌ای در نیومکزیکو است تا بتواند به وسیله‌ی پهپادهای قابل شارژ توسط انرژی خورشید، اینترنت همراه نسل ۵، 5G را مخابره کند. نام این پروژه‌ی سریSkyBender است و گوگل در حال حاضر ۱۵ هزار فوت مربع زمین را برای آزمایش پهپادهای خود اجاره کرده است. به نظر می‌رسد هدف اصلی این پروژه مخابره‌ی اینترنتی با سرعت ۴۰ برابر اینترنت نسل چهارم یا 4G است.
اساس این اینترنت امواج میلی‌متری خواهد بود که در واقع آینده‌ی مخابره‌ی داده‌ها با سرعت بالا هستند و به احتمال زیاد زیرساخت اصلی نسل پنجم اینترنت همراه را نیز تشکیل خواهند داد. امواج میلی‌متری بازه‌ی بسیار کمتری از امواج کنونی داشته و به راحتی تحت تاثیر وضعیت آب و هوایی از جمله مه و باران قرار می‌گیرند. البته با استفاده از روشی با نام phased array گوگل می‌تواند محدوده‌ی ارسال این امواج را افزایش دهد.

گوگل در حال حاضر این روش را با پهپادی با نام Centsur آزمایش می‌کند که توانایی شارژ با استفاده از پنل‌های خورشیدی را دارد. این پهپاد توسط بخش تایتان گوگل ساخته شده است، این بخش پس از خریداری شرکتTitan Aerospace توسط گوگل شکل گرفته است. گوگل با عقد قراردادی با FCC اجازه‌ی انجام آزمایش تا ماه جولای را دریافت کرده است. همچنین این شرکت ۱۰۰۰ دلار برای اجاره‌ی زمین به صورت روزانه پرداخت کرده و برای راه‌اندازی لوازم خود ۳۰۰ هزار دلار به دولت آمریکا پرداخت کرده است.
گوگل در گذشته نیز اعلام کرده بود که با شرکت‌های امثال فیسبوک برای رساندن اینترنت به دست کاربران در کشورهای در حال توسعه، رقابت خواهد کرد. گاردین اعلام کرده است که این پروژه بخشی از Google Accessاست اما گوگل فعلا در این زمینه پاسخی در اختیار رسانه‌ها قرار نداده است.

http://www.tahlildadeh.com/NewsDetails/927.aspx

 

دانشجوي كامپيوتر

دستیار مدیر تالار هنر
کاربر ممتاز
با خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری تاریخ آشنا شوید!

با خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری تاریخ آشنا شوید!

وب سایت فارنت - محمد کاملان: ویرویس‌های کامپیوتری مدت‌هاست که بلای جان کاربران هستند، در این بین ویروس‌هایی نیز هستند که دردسرهای بیشتری ایجاد می‌کنند، به همین منظور قصد داریم نگاهی به خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری تاریخ داشته باشیم.




حضور کامپیوتر در چند دهه اخیر باعث شد تا تحولات شگرفی را در بسیاری از زمینه‌های زندگی شاهد باشیم، این تغییرات به اندازه‌ای است که به جرات می‌توان گفت دیگر نمی‌توان بسیاری از کارها را به شیوه سنتی ده سال پیش انجام داد. تمام این موارد به لطف حضور کامپیوترها مسیر شده است.


هر کجا که اثری از انسان‌ها باشد، خوب و بد هم حضور دارد، در دنیای کامپیوتر و فناوری‌های نوین هم شاهد افراد خوب و بد هستیم، حضور افراد خوب باعث شده تا امروز به راحتی از امکاناتی که کامپیوتر‌ در اختیار ما قرار داده استفاده کنیم. اما این سکه روی دیگری نیز دارد و افراد بدی هم در دنیای فناوری‌های نوین هستند که با ایجاد ویروس‌، بدافزار و سایر تهدیدات رایانه‌ای روزگار بسیاری از کاربران و شرکت‌های بزرگ را سیاه کرده‌اند. در این بین ویروس‌هایی هم هستند که اثر مخرب‌تری داشته‌اند و به همین دلیل نام آنها بیشتر بر سر زبان‌هاست.


در اینجا قصد داریم نگاهی به خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری داشته باشیم.


۱. ویروس ILOVEYOU




به جرات می‌توان گفت ویروس ILOVEYOU، یکی از مهلک‌ترین ویروس‌هایی است که تاریخ علوم کامپیوتری شاهد آن بوده است. بد نیست بدانید این ویروس بد ذات توانسته بود حدود ۱۰ درصد از کامپیوترهایی را که به اینترنت متصل هستند آلوده کند. ویروس ILOVEYOU در مجموع حدود ۱۰ میلیارد دلار به کامپیوترهای سراسر دنیا صدمه وارد کرده است. سازندگان این ویروس از حربه جالبی برای نفوذ در سیستم کاربران استفاده کرده بودند،‌ این ویروس از طریق ایملیلی که عنوان ILOVEYOU داشت برای کاربر ارسال می‌شد، کاربر نیز با دیدن عنوان ایمیل فکر می‌کرد نامه فدایت شوم برایش ارسال شده و اشتیاق بیشتری برای باز کردن ایمیل پیدا می‌کرد. پس از باز کردن ایمیل نیز با محتوای ضمیمه‌ای روبرو می‌شد که انگیزه کاربر را برای باز کردن این محتوا بیشتر می‌کرد. در نهایت با باز کردن محتوای ضمیمهشده به ایمیل، ویروس ILOVEYOU فعال می‌شد و به لیست تماس‌های کاربر در ویندوز دسترسی پیدا می‌کرد، از آنجا نیز این ویروس به راحتی برای ۵۰ کاربر موجود در این لیست تماس‌ها ارسال می‌شد تا به حیات خود ادامه دهد.





۲. ویروس مِلیسا (Melissa)




ششم فروردین ماه سال ۱۳۷۸ در تمامی شبکه‌های خبری بزرگ شاهد اخبار انتشار ویروس ملیسا بودیم. اگر از قدیمی‌های دنیای فناوری باشید به احتمال زیاد به خاطر دارید که در آن زمان ایمیل تازه رواج پیدا کرده بود. ویروس ملیسا ساخت دست دیوید اِل (David L) بود و از طریق فایلی با پسوند list.doc که به ایمیل ضمیمه شده خود را وارد کامپیوتر قربانی می‌کرد. زمانی که کاربر فایل ضمیمه شده را باز می‌کرد ویروس ملیسا فعال می‌شد و پس از دسترسی به آدرس‌های ایمیل ذخیره شده در آوت‌لوک، به ۵۰ کاربر دیگر ‌ایمیل میشد. در ایمیل ارسالی نیز ذکر شده بود که این مستندات به درخواست شما ارسال شده است؛ لطفا آنرا به سایر افراد نشان ندهید، استفاده از این عبارت‌ها باعث میشد افرادی که ایمیل را دریافت کرده‌اند کنجکاو شده و پس از باز کردن فایل الصاق شده، کامپیوتر به ویروس ملیسا آلوده میشد. بد نیست بدانید مدتی بعد، اف‌.‌بی‌.آی موفق شد دوید اِل را دستگیر و دادگاه وی را برای ساخت و انتشار این ویروس مخرب مبلغ ۵ هزار دلار جریمه کرد.





۳. ویروس My Doom




حدود ده سال پیش ویروس My Doom باز هم از طریق ایمیل توانست سیستم‌های تعداد زیادی از کاربران را آلوده کند. جالب است بدانید ویروس My Doom در آن زمان حدود ۲ میلیون دستگاه کامپیوتر شخصی را آلوده کرد. ویروس My Doom خود را از طریق ایمیل به کامپیوترهای قربانی منتقل می‌کرد. در متن پیامِ ایمیلِ حاویِ این ویروس نیز سعی شده بود از عبارت‌های سوال برانگیز استفاده شود تا کاربر برای باز کردن ایمیل بیشتر ترغیب شود. پس از باز کردن ایمیل نیز فایل الصاق شده به ایمیل در قالب یک کرم رایانه‌ای خود را به آدرس‌های ایمیل ذخیره شده در آدرس‌بوک کاربر می‌رساند و به راحتی به سایر کامپیوترهای منتقل می‌شد. شاید باور نکنید فرآیندی به این سادگی باعث تخریب بسیار زیادی در کامپیوترهای کاربران شود، کارشناسان صدمات وارده ویروس My Doom را حدود ۳۸ میلیارد دلار تخمین زده‌اند.





۴. ویروس Code Red




نام این ویروس در سال ۱۳۸۰ لرزه بر اندام هر مدیر شبکه‌ای می‌انداخت، ویروس Code Red توانست از نقاط ضعف Microsoft Internet Information Server استفاه کند و درمیان سرو‌رها گسترش پیدا کند. ویروس Code Red بر خلاف این که مانند سایر ویروس‌‌‌های مخرب هم دوره خود از طریق ایمیل خود را تکثیر و به خرابکاری بپردازند، برای آلوده کردن سیستم‌ها به اتصال اینترنت فعال نیاز داشت، به این ترتیب پس از اینکه کاربر در کامپیوتر آلوده به این ویروس وارد وب سایت‌های مختلف می‌شد، عبارت Hacked By Chinese را مشاهده می‌کرد. این ویروس نابکار توانست در بیشتر از یک میلیون دستگاه کامپیوتر نفوذ پیدا کند. سرعت گسترش ویروس Code Red نیز در آن زمان بسیار سریع بود. جالب‌ است بدانید در کمتر از یک هفته Code Red توانست بیشتر از ۴۰۰ هزار سرور را آلوده کند، جالب‌تر اینکه یکی از این سرورها نیز مربوط به کاخ سفید بود.





۵. کرم بدافزار ساسر (Sasser)




اگر از قدیمی‌های دنیای کامپیوتر باشید به احتمال زیاد ساسر گریبان شما را هم گرفته است. این کرم اینترنتی در سال ۱۳۸۳ عرصه را به کامپیوترهای آن زمان تنگ کرد. رفتار کرم اینترنتی ساسر به گونه‌ای بود که سرعت کامپیوتر را بیش از اندازه کند می‌کرد، به این ترتیب گاهی اوقات به اندازه‌ای به کامپیوتر فشار وارد می‌شد که ناخواسته ریست می‌شد. به جرات می‌توان گفت میلیون‌ها دستگاه کامپیوتر در سراسر دنیا به این کرم اینترنتی آلوده شدند. در کنار کامپیوترهای شخصی، کرم اینترنتی ساسر توانست خود را به زیرساخت شبکه‌های کامپیوتری ادارات و سازمان‌های دولتی نیز برساند،‌در آن زمان، زیر ساخت شبکه بیمارستان‌ها، فرودگاه‌ها و مراکز حمل و نقل عمومی زیادی به کرم اینترنتی ساسر آلوده شدند.


در اینجا به پایان لیست خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری رسیدیم، احتمال زیادی وجود دارد که ویروس‌های کامپیوتری گریبان شما را هم گرفته باشد، با این حساب اگر تجربه‌ای از آلوده شدن سیستم‌ کامپیوتر خود به ویروس دارید، آن‌را در قسمت نظرات با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.




برترین ها
 

naeini1

عضو جدید
سلام دوستان.
گرفتاری و مشغله شدید کاری و ماموریتی.
ممنون که با ایمیل بنده رو یاد کردید و یادآوری کردید جهت مراجعه به سایت. 😅😅😅😅
 

دانشجوي كامپيوتر

دستیار مدیر تالار هنر
کاربر ممتاز
دانشمندان مهندسی پزشکی برای نخستین بار مغز انسان را بصورت زمان حقیقی به اینترنت متصل کردند!

دانشمندان مهندسی پزشکی برای نخستین بار مغز انسان را بصورت زمان حقیقی به اینترنت متصل کردند!

تیمی از پژوهشگران مهندسی پزشکی دانشگاه «Wits» در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی برای نخستین بار در دنیا روشی را توسعه داده اند که می تواند مغز انسان را به شبکه جهانی اینترنت متصل کند.
فناوری جدید که «Brainternet»ترکیبی از کلمه Brain به معنی مغز و واژه اینترنت- نام گرفته، در واقع مغز انسان را به یکی از نقاط اتصال در تکنولوژی اینترنت اشیا تبدیل می کند.
در Brainternet امواج مغزی به یک کامپیوتر رزبری پای ارسال می شوند.
پروژه مورد بحث با بهره گیری از امواج «EEG» مغز، یک ابزار پایشگر سیگنال های «Emotiv» را به سر انسان متصل کرده و امواج را به یک کامپیوتررزبری پای ارسال می کند. این کامپیوتر نیز داده ها را به یک اپلیکیشن مخصوص فرستاده و در نهایت تمامی دیتاها روی یک وبسایت عمومی در اختیار کاربران اینترنت قرار می گیرد.
آقای «آدام پانتانوویتز» استاد دانشکده برق و مهندسی اطلاعات دانشگاه Wits می گوید فناوری مورد بحث افق های جدیدی در زمینه رابط کاربری مغز-کامپیوتر گشوده و به انسان ها اجازه می دهد درک بهتری از فعالیت های مغزی خود و دیگران داشته باشند.
البته پروژه Brainternet فعلاً در مراحل اولیه توسعه قرار داشته و تیم مربوطه قصد دارد در آینده، ارتباطات تعاملی بیشتری میان افراد و مغزشان برقرار کند. جالب است بدانید که برخی از قابلیت ها همین حالا به صورت محدود در حال آزمایش بوده و به عنوان مثال افراد می توانند با استفاده از اینترنت، عضلات دست خود را تحریک کرده و آن را تکان دهند.
لازم به ذکر است که به گفته پانتانوویتز، فناوری مورد بحث برای توسعه سیستم های یادگیری ماشینی به کار گرفته می شود و ممکن است در آینده به مرحله ارسال و دریافت دو طرفه اطلاعات به مغز نیز بیانجامد.

https://medicalxpress.com/news/2017-09-biomedical-human-brain-internet-real.html

ترجمه از سایت:
http://digiato.com

✅ اینترنتِ اشیاء مفهومی جدید در دنیای فناوری و ارتباطات به شمار می‌آید اما عبارت اینترنت اشیاء، برای نخستین بار در سال ۱۹۹۹ توسط کوین اشتون مورد استفاده قرار گرفت و جهانی را توصیف کرد که در آن هر چیزی، از جمله اشیای بی‌جان، برای خود هویت دیجیتال داشته باشند و به کامپیوترها اجازه دهند آن‌ها را سازماندهی و مدیریت کنند. اینترنت در حال حاضر همه مردم را به هم متصل می‌کند ولی با اینترنت اشیاء تمام اشیاء به هم متصل می‌شوند. البته پیش از آن کوین کلی در کتاب قوانین نوین اقتصادی در عصر شبکه‌ها (۱۹۹۸) موضوع نودهای کوچک هوشمند (مانند سنسور باز و بسته بودن درب) که به شبکه جهانی اینترنت وصل می‌باشند را مطرح نمود.

#مهندسی_پزشکی
#اینترنت_اشیاء
#هوش_مصنوعی

@IUST_Bioelecteric
 

yas87

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
معرفی ۳۰ تکنولوژی که در دهه آینده بیشترین اثربخشی را خواهند داشت

معرفی ۳۰ تکنولوژی که در دهه آینده بیشترین اثربخشی را خواهند داشت

سایت ویکی برندز ۳۰ تکنولوژی برتری که به نظرش بیشترین تاثیر را طی یک دهه آینده بر افراد و نحوه زندگی خواهد داشت دسته‌بندی کرده است. برخلاف بسیاری از مطالعات، ویکی برندز با استفاده از تعدادی داده و منابع کیفی به انجام این دسته‌بندی اقدام کرده و پنج معیار را در نظر گرفته است:

اندازه فعلی و پیش‌بینی‌شده (از لحظا درآمد مستقیم و غیرمستقیم)
نرخ رشد و میزان پذیرش در آینده
تاثیری که بر آینده خواهد داشت (از طریق نظرسنجی که ویکی برندز درباره روحیه و طرز فکر مشتری و همینطور پریسکوپ دیجیتال و تکنولوژی)
ارزش‌ها و واژگان باب روز (از طریق گوگل و شبکه‌های اجتماعی)
تاثیرات مستقیم و غیرمستقیمی که بر دیگر تکنولوژی‌ها و صنایع دارد

به‌طور مفصل ویکی برندز ۳۰ تکنولوژی برتر میان سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۸ را معرفی کرده است که اگر بخواهیم به‌طور خلاصه آنها را دسته‌بندی کنیم، شامل این ۱۰ دسته می‌شود:

۱. هوش مصنوعی

۲. اینترنت اشیا

۳. موبایل / اینترنت اجتماعی

۴. بلاکچین

۵. بیگ دیتا

۶. اتوماسیون

۷. روبات‌ها

۸. رسانه‌های همه‌جانبه

۹. فناوری‌های موبایلی

۱۰. محاسبات ابری
30technology-index-way2pay-97-06-25-768x628.jpg
 

دانشجوي كامپيوتر

دستیار مدیر تالار هنر
کاربر ممتاز
از عینک واقعیت مجازی اپل چه می‌دانید؟

از عینک واقعیت مجازی اپل چه می‌دانید؟

مجله دیجی‌کالا - رضا جلالی: هر چند سال یک‌بار، محصولی انقلابی و جدید رونمایی می‌شود که در پشت صحنه، مدت‌ها روی تحقیق و توسعه آن کار شده و اکنون قرار است تحولی در دنیای گجت‌های هوشمند ایجاد کند.​
دستگاهی مرموز که همواره بازار شایعات و رویا پردازی‌ها درباره آن داغ بوده، اما هیچ‌گاه از نزدیک شانس لمس آن را نداشتیم. یکی از نمونه‌های بارز چنین محصولاتی، عینک هوشمند اپل یا همان Apple Glasses است.​
اما چه چیز این محصول را به یک محور جذاب برای شایعات و تخیلات کاربران و حتی کارشناسان تبدیل کرده است؟ جدای از این که این عینک هوشمند از تولیدات اپل به شمار می‌رود؛ قرار است محصولی باشد که قاعده بازی را به نفع عینک‌های هوشمند که تا کنون با نگاه سرد کاربران و کارشناسان مواجه شده بودند، تغییر دهد و ققنوسی باشد برخاسته از خاکستر محصولاتی همچون گوگل گلس و عینک اسنپ‌چت.​
اپل پیش از این نیز ثابت کرده اگر تنها از پس یک چیز خوب برآید؛ این است که به تنهایی و با معرفی یک محصول جدید، می‌تواند سایر شرکت‌ها و رقبا را به دنباله‌روی از خود ترغیب کند و بازار جدیدی را شکل دهد که خودش از مهره‌های تاثیرگذار آن باشد.​
از جمله چنین تجربه‌های موفقی، می‌توان به آیفون، آیپد و ایر پادز اشاره کرد که اگرچه اپل در تولید برخی از آن‌ها از محصولات نه‌چندان موفق شرکت‌های دیگر الهام گرفته است، اما به‌خوبی توانسته با محصولات خود بازار جدید را شکل و به آن جهت دهد.​
عینک اپل می‌تواند محصول بزرگ بعدی این کمپانی باشد که در سکوتی چندین ساله در حال توسعه است و بار دیگر کوپرتینویی‌ها را در کانون توجهات قرار می‌دهد. اما تا به این لحظه، اطلاعات ما از این محصول به موارد زیر خلاصه می‌شود:​
نمایشگر‌های واقعیت افزوده
یکی از معدود مواردی که تمامی شایعات یک‌صدا به آن اشاره می‌کنند، بهره‌مندی عینک هوشمند اپل از فناوری واقعیت افزوده است. این فناوری اصلی‌ترین ویژگی محصول نهایی کمپانی آمریکایی خواهد بود.​
واقعیت افزوده یا AR، با افزودن لایه‌ای از اطلاعات مجازی به دنیای واقعی پیرامون ما، جهانی جدید را خلق می‌کند. نمونه‌های کوچکی از این فناوری را می‌توان در بازی‌های ویدیویی مانند پوکیمون گو مشاهده کرد، اما کاربرد این تکنولوژی فراتز از سرگرمی‌هایی مانند بازی‌های موبایلی است.​
در چند سال اخیر، اپل به‌صورت جدی سرمایه گذاری روی واقعیت افزوده را برای آیفون‌ها و آیپد‌هایش دنبال کرده است و با معرفی اپ‌ها و بازی‌های اختصاصی، سعی کرده است تا انواعی از این فناوری را در محصولات خود به کار بگیرد.​
این دستگاه‌ها برای استفاده از واقعیت افزوده از دوربین‌های خود کمک می‌گیرند و محتوای افزوده شده را با آنچه در توسط دوربین گوشی نمایش داده می‌شود یکپارچه می‌کنند و در نهایت محتوای نهایی در نمایشگر گوشی شکل می‌گیرد.​
چالش عینک‌های واقعیت افزوده فعلی این است که به نمایشگر‌های شفاف در مقابل دو چشم کاربر نیاز دارند که بتواند محتوای تولید شده را با کنتراست و وضوح مناسب خلق کند. نمایشگر‌های شفاف چند سالی است که در بازار حضور دارند، اما ماجرای عینک مورد بحث ما متفاوت است.​
همه ما اپل را به عنوان شرکتی می‌شناسیم که محصولاتش در بازار راه خود را می‌سازند و بنابراین، نمونه نمایشگر‌های شفاف موجود در بازار برای این عینک به اندازه کافی خوب نخواهند بود. به همین دلیل، این کمپانی در چند سال گذشته علاوه بر جذب متخصصان حوزه واقعیت افزوده، شرکت‌های فعال در این زمینه را نیز به مالکیت خود در آورده است تا از مالکیت معنوی و تخصص آن‌ها در تولید این عینک بهره بگیرد.​
با در نظر گرفتن این موارد و با توجه به بودجه هنگفتی که به بخش تحقیق و توسعه اپل در اختیار دارد؛ انتظار ما از محصول نهایی چیزی بسیار فراتر از پروژه‌های شکست خورده‌ای مانند گوگل گلس است. اما عینک واقعیت افزوده اپل چگونه کار می‌کند؟​
همراهی با آیفون
شایعات به این نکته اشاره دارند که برای حفظ ظرافت و زیبایی این محصول، پردازش‌ها به آیفون کاربر واگذار می‌شود. آیفون‌های امروزی توان پردازشی بسیار بالایی دارند؛ پس رندر کردن جلوه‌های تصویری عینک اپل نباید برای آن‌ها مشکل باشد. داده‌های مورد نیاز به‌صورت بی‌سیم بین آیفون و عینک هوشمند اپل تبادل می‌شوند، ولی هنوز مشخص نشده است که این ارتباط بی‌سیم از طریق بلوتوث خواهد بود یا وای‌فای.​
کاربر می‌تواند با استفاده از گوشی، به محتوای فراوانی برای عینک دسترسی پیدا کند. این اطلاعات می‌توانند مواردی ساده مانند اعلانات، مسیریابی، اخبار و وضعیت آب‌و‌هوا باشند؛ یا تجربه‌های پیچیده‌تری مانند پخش ویدیو‌های ۳۶۰ درجه و برگزاری جلسات مجازی که برای اجرای دو مورد اخیر، از اطلاعات سنسور‌های موجود روی عینک برای تشخیص و تعیین مکان سر کاربر در فضا و هماهنگی تصاویر با آن استفاده می‌شود.​
برای درک بهتر این موارد، تصور کنید که در یک اتاق جلسه خالی حضور دارید و به صندلی‌های آن نگاه می‌کنید؛ در این هنگام، با قرار دادن عینک مقابل چشمان خود، افرادی را می‌بینید که روی آن صندلی‌ها ظاهر می‌شوند و گویا روبروی شما نشسته‌اند. این ایده کمی شبیه به فیلم‌های علمی-تخیلی به نظر می‌رسد؛ اما اگر اپل بتواند چنین طرحی را عملی کند، بار دیگر نام خود را در تاریخ فناوری به عنوان یک شرکت پیشتاز به ثبت خواهد رساند.​
کنترل‌ها
با توجه به وسواس اپل در طراحی (اگر بریدگی بالای نمایشگر آیفون را نادیده بگیریم!)، نباید انتظار داشت که روی فریم این عینک دکمه یا کلیدی وجود داشته باشد. پیش‌بینی می‌شود تمامی کنترل‌ها از طریق لمس یا ضربه به سطح حساس روی بدنه عینک صورت گیرد.​
با این حال، برخی گمانه‌زنی‌ها به پشتیبانی این عینک از دسته‌های کوچکی اشاره دارند که به دکمه‌ها و شاید یک جوی استیک کوچک مجهز خواهد بود. همچنین، به لطف سیری و ایرپادز، می‌توان با استفاده از فرمان‌های صوتی نیز عینک اپل را کنترل کرد.​
علاوه بر ابن موارد، شایعات دیگری نیز وجود دارند که به ژست‌های حرکتی سر مانند تکان دادن به چپ و راست یا بالا و پایین به عنوان ابزار کنترل اشاره دارند؛ اما تصور دیدن افرادی که در معابر عمومی مدام سر خود را به این طرف و آن طرف تکان می‌دهند، قطعا عحیب خواهد بود.​
دوربین: وجود دارد؟ وجود ندارد؟ یا قابل تنظیم است؟
یکی از مشکلات اصلی کاربران با عینک‌های هوشمند مختلف این است که اگر این دستگاه‌ها به دوربین مجهز باشند، نمی‌توان مطمئن بود که چه زمانی در حال ضبط ویدیو هستند و چه زمانی غیر فعال می‌شوند. مطمئنا این موصوع یکی از نگرانی‌های اصلی اپل نیز بوده؛ زیرا این شرکت همواره حریم خصوصی را یکی از پایه‌های اصلی کسب‌وکار خود عنوان کرده است.​
اما با این حال، برای استفاده کامل از تکنولوژی واقعیت افزوده، نیاز است که عینک درک درستی از محیط اطراف خود داشته باشد و این امر با تصویر برداری از اطراف ممکن خواهد شد. برای این کار می‌توان از یک دوربین معمولی استفاده کرد یا از دوربین‌های مدت پرواز (ToF) کمک گرفت. البته باید در نظر گرفت که اگر چه دوربین‌های ToF از دقت بیشتری برخوردار هستند، اما دامنه آن‌ها محدود است. در هر صورت، احتمالا کوپرتینو نشین‌ها راهی برای جلوگیری از ضبط ویدیو خواهند یافت.​
طراحی
ویژگی‌ها و مشخصات عینک هوشمند اپل هنوز در هاله‌ای از ابهام هستند و هنگامی که صحبت از طراحی به میان بیاید، این ابهام بیشتر هم می‌شود. بر خلاف ده‌ها طرح مفهومی مختلف که تا کنون در فضای اینترنت دست به دست شده‌اند؛ به جز تیم طراحی اپل، کسی از طراحی و ظاهر واقعی این محصول خبر ندارد.​
شاید با نزدیک شدن به اتمام فرایند تولید نهایی و نزدیک شدن به زمان معرفی محصول، تصاویر و رندر‌هایی از آن فاش شوند، ولی تا آن زمان نمی‌توان به‌طور قطع درباره ظاهر و طراحی آن نظر داد. اگر بخواهیم کمی خوش‌بین باشیم، شاید یکی از دلایلی که چندین رندر مختلف را به این عینک نسبت می‌دهند، این باشد که اپل در تدارک تولید چند محصول مختلف مبتنی بر واقعیت افزوده است.​
خانواده هدست واقعیت افزوده
به جز عینکی که توصیف کردیم، زمزمه‌هایی وجود دارند که ما را به معرفی محصولات واقعیت افزوده بیشتری از سوی اپل امیدوار می‌کنند. بعضی از این شایعات به توسعه یک هدست واقعیت مجازی/افزوده از سوی کمپانی آمریکایی اشاره می‌کنند که می‌تواند رقیبی برای اچ‌تی‌سی Vive یا اکولوس Quest باشد.​
پیش از این، اپل با معرفی اپل آرکید سعی کرده است به‌طور جدی وارد حوزه بازی شود و معرفی یک هدست واقعیت مجازی اختصاصی برای این سرویس، می‌تواند شانس این شرکت برای موفقیت در دنیای بازی‌های ویدیویی را افزایش دهد.​
همچنین، باید به Xcode، شرکت توسعه دهنده ابزار‌های نرم افزاری اشاره کنیم که مدعی است اسم رمز هدست‌های واقعیت افزوده اپل را در فریم‌ورک ARDisplayDevice این شرکت یافته است. طبق اعلام این شرکت، هدست‌های مذکور با تام‌های Frank و Luck شناخته می‌شوند. به علاوه، به اسم رمز یک هولوکیت به نام Grata نیز اشاره شده است.​
هولوکیت ابزاری برای کاربران حرفه‌ای مانند مهندسان عمران، معمارها، طراحان داخلی و البته توسعه دهندگان بازی‌های ویدیویی است که در محیط کار خود با طرح‌های سه بعدی در ارتباط هستند و به هدست‌های واقعیت افزوده شباهت دارد.​
یکی دیگر از مواردی که ما را به معرفی هدست‌های مذکور امیدوارتر می‌کند، در نرم افزار خود اپل یافت شده است. در نسخه‌های بتا از iOS ۱۳، توسعه دهندگان به فریم‌ورک Stereo AR دست یافتند که StarBoard نام داشت. حتی برخی از این افراد توانسته‌اند حالت آزمایشی آن با نام StarTester را نیز اجرا و جریان حرکت چشم‌های چپ و راست در محیط آزمایشی شبیه‌سازی کنند.​
تاریخ عرضه عینک هوشمند اپل
در حال حاضر، بعید به نظر می‌رسد که تمامی محصولات مبتنی بر واقعیت افزوده اپل به‌طور هم‌زمان رونمایی شوند. طبق پیش‌ینی‌های مینگ‌چی کو، تحلیل‌گر با سابقه محصولات اپل که اغلب پیش‌بینی‌هایش به حقیقت بدل می‌شوند، اولین دستگاه از این خانواده در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۰ معرفی خواهد شد.​
منبع: Phone Arena​
برترین ها
 

Similar threads

بالا