یه نفر را هم میشناختم باادب و با شخصیت. روز آخر، وقتی فهمید همه چیز مطابق میلش پیش نمیره تبدیل شد به یه آدم بددهن و بیشخصیت.
مونده بودم اینو کجای دلم بذارم که قسمت شد یه نمایش ببینم به اسم سی و یک رویا. یه جای نمایش یکی گفت تو دنیایی که ۵۱ بر ۱۷ بخشپذیره، هر کاری از هر کس بر میاد.
میخوام بگم یه وقتهایی آدمها در وضعیت تقسیم ۵۱ بر ۱۷ قرار میگیرن. یه کاری ازشون سر میزنه که انتظار نداری. بعضی وقتها بخشپذیری ۵۱ بر ۱۷ شون خیلی ترحمانگیزه، بعضی وقتها فاجعه است، بعضی وقتها هم میشه از کنارش گذشت.
چه کاری از دست ما بر میاد؟ هیچی،
همینکه وقتی سر و کله یه ۱۷ از دور پیدا شد
مواظب باشیم از ۵۲ پایینتر نریم.