[h=2][/h]
تنها علت بیست وچهار ساعت بودن شبانه روز این است که بشر خواسته آن را بدین گونه تقسیم بندی کند ، وگرنه گردش طبیعی جهان ، کاری به ساعت و دقیقه شماریِ ما ندارد . پس بشر برای آسان کردن کار خود چنین تقسیم بندی را ابتکار کرده است .
گردش زمین به دور محور خود در برابر خورشید ، از غرب به شرق ، یک روند طبیعی است که برای ما مفهوم شبانه روز را پدید آورده است .هر بار که زمین یک بار این گونه چرخ می زند ، زمان مشخصی دارد که به تعبیر ما یک " شبانه روز" است.
دانشمندان می توانند زمان را به گونای دقیق اندازه گیری کنند . آنها برای این منظور از ستارگان استفاده می کنند. همچنین رصدخانه ها دستگاهی دارند به نام ساعت نجومی .
روز نجومی هنگامی آغاز می شود که ستاره ی مشخصی از "نصف النهار" معینی بگذرد ، و هنگامی تمام شود که آن ستاره به همان نصف النهار برسد. بر اساس اینکه انسان شبانه روز را به ساعت ، دقیقه و ثانیه تقسیم کرده است ، می توان گفت که روز نجومی 23 ساعت و 56 دقیقه و 4.09 ثانیه است و سال نجومی نیز 366 روز را در بر می گیرد.
زمان بندی ما بر اساس گردش زمین نسبت به خورشید استوار است (سال خورشیدی) . در نتیجه یک سال نجومی به طور دقیق برابر است با سیصد و شصت و پنج روز و یک چهارم . بدین لحاظ هر چهار سالی که می گذرد یک سال کبیسه داریم که در آن 366 روز کامل خواهیم داشت تا کاستی محاسبه جبران شود.
در روزگار باستان فقط زما نبین طلوع و غروب آفتاب برای مردم مفهوم داشت زیرا مردم یونان شب را به حساب نمی آوردند ؛ اما رومیان از یک نیمه شب تا نیمه شب دیگر را زمان بندی کرده بودند .
پیش از اختراع ساعت ، شب و روز هر کدام به 12 بخش تقسیم می شد . ولی ولی این شیوه عملی نبود ، چون اختلاف فصل در طول شب و روز تغیر ایجاد می کند .
گردش زمین به دور محور خود در برابر خورشید ، از غرب به شرق ، یک روند طبیعی است که برای ما مفهوم شبانه روز را پدید آورده است .هر بار که زمین یک بار این گونه چرخ می زند ، زمان مشخصی دارد که به تعبیر ما یک " شبانه روز" است.
دانشمندان می توانند زمان را به گونای دقیق اندازه گیری کنند . آنها برای این منظور از ستارگان استفاده می کنند. همچنین رصدخانه ها دستگاهی دارند به نام ساعت نجومی .
روز نجومی هنگامی آغاز می شود که ستاره ی مشخصی از "نصف النهار" معینی بگذرد ، و هنگامی تمام شود که آن ستاره به همان نصف النهار برسد. بر اساس اینکه انسان شبانه روز را به ساعت ، دقیقه و ثانیه تقسیم کرده است ، می توان گفت که روز نجومی 23 ساعت و 56 دقیقه و 4.09 ثانیه است و سال نجومی نیز 366 روز را در بر می گیرد.
زمان بندی ما بر اساس گردش زمین نسبت به خورشید استوار است (سال خورشیدی) . در نتیجه یک سال نجومی به طور دقیق برابر است با سیصد و شصت و پنج روز و یک چهارم . بدین لحاظ هر چهار سالی که می گذرد یک سال کبیسه داریم که در آن 366 روز کامل خواهیم داشت تا کاستی محاسبه جبران شود.
در روزگار باستان فقط زما نبین طلوع و غروب آفتاب برای مردم مفهوم داشت زیرا مردم یونان شب را به حساب نمی آوردند ؛ اما رومیان از یک نیمه شب تا نیمه شب دیگر را زمان بندی کرده بودند .
پیش از اختراع ساعت ، شب و روز هر کدام به 12 بخش تقسیم می شد . ولی ولی این شیوه عملی نبود ، چون اختلاف فصل در طول شب و روز تغیر ایجاد می کند .
