" چرا دعا کنم ؟!!! "

[e.h70]

بنده ای خدا را گفت:اگرسرنوشت مرا تو نوشته ای پس چرا دعا کنم...؟​ ​ ​ ​ خدا گفت : شاید نوشته باشم هرچه دعا کند ...​ ​ ​ ​ ​ ​

​

 

[mani24]

[h=2]چرا دعا نمی کنیم؟[/h][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]شهریبود به نام شهر پابرهنه ها. در یک صبح سرد زمستانی مردی وارد این شهر شد.وقتی که از قطار پیاده شد، متوجه شد ایستگاه قطار آنجا، همانند همهایستگاه های قطار مملو از جمعیت است و مسافران می کوشند از میان جمعیت راهخود را باز کنند و به قطار مورد نظرشان برسند. مرد در نهایت شگفتی متوجهشد که همه آنها پابرهنه هستند. [/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هیچ کس کفش به پا نداشت. او از ایستگاه بیرون آمد و سوار تاکسی شد. در تاکسی متوجه شد که راننده هم کفش نپوشیده است. [/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بنابراین از راننده پرسید: ببخشید، چرا مردم این شهر برخلاف مردم شهرهای دیگر کفش به پا ندارند؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]راننده گفت: بله، درست است، چرا ما کفش نمی پوشیم؟ چرا؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مردوقتی به هتل رسید، دید که مردم آنجا هم پابرهنه هستند. مدیر، صندوق دار،باربرها، پیشخدمت ها، همه پابرهنه بودند. از یکی از آنها پرسید: می بینمکه شما کفش به پا ندارید. آیا چیزی درباره کفش نمی دانید؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]پیشخدمت گفت: چرا، ما کفش را می شناسیم.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]- پس چرا کفش نمی پوشید؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]- بله درست است. چرا کفش نمی پوشیم؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]- نمی دانید که کفش پا را در برابر سرما محافظت می کند؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مردگفت: البته که می دانم. آیا آن ساختمان را می بینی؟ آن ساختمان یک کارخانهتولید کفش است. ما از داشتن آن به خود می بالیم و هر یکشنبه آنجا جمع میشویم تا به سخنان مدیر کارخانه درباره فواید کفش گوش دهیم.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]- پس چرا کفش نمی پوشید؟[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]- آه درست است، چرا کفش نمی پوشیم؟ [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آری!مانند اهالی آن شهر همه ما به دعا اعتقاد داریم. همه ما ایمان داریم کهدعا می تواند بسیاری از خواسته های ما را تحقق بخشد. می دانیم که دعا میتواند معجزه بیافریند، ما را تغییر دهد، زندگیمان را متحول کند و ما رااحیا کند. ما از نیروی اعجازانگیز دعا آگاهیم. با این حال دعا نمی کنیم.چرا؟ [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سوال همین جاست. چرا دعا نمی کنیم؟[/FONT]

 

[mani24]

آنچه باید برای ما مهم باشد ، اصل استجابت دعا ها است و دیر یا زود آن مهمنیست ، زیرا گاهی مصلحت اقتضا می کند که دعا دیتر اجابت شود ؛ زیرا خداونداز خیر و صلاح ما آگاه تر است .
استجابت دعا دارای شرایط و نیز موانعى است. پیش از بیان آن، مفهوم دعا و مقدمه‏اى را متذکر مى‏شویم:
مفهوم دعا: دعا به معنى «خواندن» است، خواندنى که به صورت نیایش و سرود و ستایش، یا خواستن و طلب و درخواست مَدَد و نصرت و یاورى.
مقدمه:
انسان مرتبط با خدا مى‏کوشد از طریق دعا (راز و نیاز و مناجات و عبادت) بهخدا نزدیک شود. وقتى با کسى آشنا شدى و ارتباط پیوسته شما زمینه اعتماد رافراهم ساخت و از دوستان صمیمى او به شمار آمدى، در هنگام نیاز به خانه‏اشمى‏روى. شرط دوستى را به جا مى‏آوری و میثاق و محبت را استوار مى‏سازی. اونیزدر را باز مى‏کند و شما را در اندرون پذیرایى می‌نماید و مورد لطف وعنایت ویژه قرار خواهد داد.
براى استجابت دعا نیز باید شرایطى را مهیا نمود و موانعى را برطرف ساخت. در ذیل به برخى از شرایط و موانع اشاره مى‏شود:
الف) شرایط استجابت دعا.
1 - ارتباط مداوم با خدا در هر حال:
خداوند به پیامبرش دستور مى‏دهد که «نفس خویش را در کمال شکیبایى در هر بامداد و شامگاه به دعا کردن و جلب خشنودى خدا وادار کن».(1)
قرآن کسانى را که فقط در هنگام گرفتارى و مشکلات دعا مى‏کنند، مورد نکوهشقرار داده است: «وقتى به انسان گرفتارى و غمى روى مى‏آورد، ما را در هرحال (خواب و بیدارى، نشسته و ایستاده) بخواند و چون گرفتاریش را برطرفکنیم، برود (و از ارتباط خود با خدا از جهت کمیت و کیفیت بکاهد و گاهى قطعنماید، به گونه‏اى که) گویى اصلاً ما را براى گرفتارى که به او رسیده بود،نخوانده است!».(2)
امام صادق (ع) مى‏فرماید: «کسى که پیش‏دستى در دعا نکند و فقط در وقت نزولبلا دست به دعا بردارد، دعایش در آن وقت مستجاب نگردد و فرشتگان گویند:این آواز را نشناسیم». در روایت دیگرى آمده که «به او مى‏گویند: تا امروزکجا بودى؟!».(3)
در اصول کافى آمده که خداوند به حضرت داوود(ع) فرمود: «مرا در روزهاى خوشو آسایش یاد کن تا من دعاى تو را در روزهاى گرفتارى و سختى اجابت کنم».(4)
2 - دعا باید از صمیم قلب باشد.
تمام ذرات وجود انسان یک چیزى را بخواهد و طلب کند و دل و زیانش با عمل و رفتارش هماهنگ باشد.
3 - اعتماد به خدا و اطمینان به اجابت او:
امام صادق(ع) فرمود: «خدا دعایى را که از دل غافل و بى خبر برخیزد، مستجابنمى‏کند پس وقتى دعا کنى، از عمق دل به او روى آور (و دلت را با زبانتهمراه گردان) و سپس به اجابت دعایت مطمئن باش».(5)
4 - قطع امید از غیر خدا و امید و اطمینان به خداوند.
امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه یکى از شما بخواهد که هر چه از خدا درخواستمى‏کند، خدا به او عطا فرماید، باید از همه مردم ناامید و مأیوس گردد وهیچ امیدى جز به درگاه خدا نداشته باشد».(6) او به نقطه‏اى از ایمان وتوکل باید برسد که بداند همه قدرت‏ها و علل جهان تحت اراده و قدرت الهىقرار دارند.
پس از خدا بخواهد که اسباب و علل مادى و معنوى جهان را جهت صلاح و منفعت او قرار دهد.
5 - دعا باید در کنار تلاش و تدبیر باشد.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الداعى بلا عمل کالرامى بلا وتر؛ کسى که دعامى‏کند و به دنبال آن تلاش و عمل نمى‏کند، مانند آن است که بى چله کمانتیر مى‏اندازد».(7)
دعا نمى‏تواند جاى تلاش و برنامه ریزى در زندگى را بگیرد، بلکه مکمل آن مى‏تواند باشد.
6 - دعا باید با حالت تضرع و دلى شکسته باشد.
امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه دلتان شکست، دعا کنید، زیرا دل تا پاک و خالص نشود، شکسته نمى‏شود».(8)
7 - مکان دعا در استجابت تأثیر دارد، مثلاً دعا در حرم امامان (ع) مخصوصاًحرم امام حسین(ع) و کنار خانه خدا به خصوص مقام حضرت ابراهیم(ع) و کنارحجرالاسود.
8 - زمان دعا: دعاى پنهانى و در تاریکى شب زودتر به اجابت مى‏رسد، مخصوصاًدر قنوت یا سجده نماز «وتر» که بعد از خواندن هشت رکعت نماز شب و دو رکعتنماز شفع خوانده مى‏شود.(9)
قرآن مى‏فرماید: «پروردگار خود را به حالت تضرع و تذلل و در پنهانى و خفا بخوانید».
دعا در شب‏هاى ماه رمضان و رجب و دهه اول ذى‏الحجه و غیر آن دعا را به اجابت نزدیک مى‏کند.
9 - توسل به چهارده معصوم(ع) و آن‏ها را بر پایه آیه شریفه «وابتغوا الیه الوسیله» وسیله و شفیع قرار دادن.
10 - غسل توبه نماید، سپس با وضو چهار رکعت نماز بخواند در هر رکعت یکمرتبه سوره حمد و سه مرتبه توحید و یک مرتبه سوره «الناس» و یک مرتبه«فلق» را بخوانید. بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفرالله ربى و اتوب الیه وبعد از هفت مرتبه «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم» سپس بگویید:یا عزیز یا غفار اغفرلى ذنوبى و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات فانه لایغفر الذنوب الا انت.»(10)
به این ترتیب شخص در جاده دعا قرار مى‏گیرد و باید مراقب باشد تا راه دعارا درست بپیماید، و به بیراهه نرود. نشانى راه دعا را ذکر خواهیم کرد.
ب) موانع استجابت دعا
امام على(ع) مى‏فرماید: «المعصیة تمنع الاجابة؛(11) گناه مانع اجابت دعا است».
گناهان سه نوع تأثیر منفى در دعا مى‏گذارند:
1 - لذت دعا و مناجات را سلب مى‏کنند.
انسان دعا مى‏کند، اما لذت نمى‏برد و رقت قلب پیدا نمى‏کند.
2 - مانع استجابت دعا مى‏شوند.
3 - توفیق دعا کردن یا شرکت نمودن در مجالس دعا را از انسان سلب مى‏کنند.
برخى از گناهان در عدم اجابت دعا تأثیر بیشتر دارند که در ذیل به نمونه‏اى از آن‏ها اشاره مى‏کنیم.
امام سجاد(ع) فرمود: «گناهانى که مانع استجابت دعا مى‏شوند، عبارتند از:بددلى و سوءظن به مؤمنان و کارهاى آنان؛ طینت و درونى ناپاک داشتن؛ نفاق ودورویى با برادران و خواهران ایمانى؛ عدم اطمینان به اجابت دعا؛ تأخیرنمازهاى واجب (و نخواندن آن در اول وقت فضیلت) آن که وقت آن بگذرد؛بدزبانى و فحاشى و اهانت کردن؛ نزدیک نشدن به خدا به وسیله صدقه و کارهاىنیک». (12)
نیز فرمود: «از جمله گناهانى که مانع استجابت دعا مى‏گردد، نافرمانى و رنجاندن خاطر پدر و مادر است».(13)
در برخى از روایات، بداخلاقى سبب باز گرداندن دعا معرفى شده است.
علل عدم اجابت دعاها از دیدگاه امیرالمؤمنین(ع)
مردى به حضرت عرض کرد: خداوند مى‏فرماید: «ادعونى استجب لکم» پس چرا مادعا مى‏کنیم، ولى اجابت نمى‏شود، حضرت فرمود: چون دل‏هاى شما در هشت موردخیانت و بى وفایى کرد:
1 - خدا را شناختید، ولى حقش را آن گونه که بر شما واجب بود، ادا نکردید. از این رو آن معرفت به کار شما نیامد.
2 - به پیامبر خدا ایمان آوردید، ولى در عمل با سنت و روش او مخالفت کردید، پس ثمره ایمان شما چه شد؟
3 - کتاب خدا (قرآن) را خواندید، ولى در عمل با آن مخالفت کردید.
4 - گفتید ما از آتش دوزخ مى‏ترسیم، ولى در همه حالات به واسطه گناهان خود به سوى جهنم مى‏روید.
5 - گفتید ما به بهشت تمایل و رغبت داریم، ولى کارهایى انجام مى‏دهید که شما را از بهشت دور مى‏سازد.
6 - نعمت‏هاى خدا را استفاده مى‏کنید، ولى شکر و سپاس گزارى نمى‏کند.
7 - خداوند فرمود: شیطان دشمن شما است، شما نیز او را دشمن گیرید.(14) شمابه زبان او را لعن مى‏کنید، ولى در عمل با او دوستى مى‏نمایید و از اواطاعت مى‏کنید.
8 - عیب‏هاى مردم را برابر دیدگان‏تان قرار دادید و عیب‏هاى خود را پشتسرانداختید، در نتیجه کسى را ملامت مى‏کنید که خود به ملامت سزاوارتر ازاو هستید.
با این وضع چه دعایى از شما مستجاب گردد، در صورتى که شما راه‏ها و درهاى دعا را به روى خود بسته‏اید؟!
«پس تقوا پیشه کنید؛ کارهایتان را اصلاح کنید؛ امر به معروف و نهى از منکر کنید تا خدا دعایتان را مستجاب کند.(15)
راه دعا از دیدگاه امام صادق(ع)
شخصى خدمت امام صادق(ع) عرض کرد: دو آیه در قرآن است که تأویل و معناى آنرا نمى‏دانم. یکى «ادعونى استجب لکم» است، که ما هر چه دعا مى‏کنیم، اجابتنمى‏شود. حضرت فرمود: «من سر عدم اجابت دعایتان را به شما مى‏گویم. اگر توخدا را در آن چه دستور فرموده اطاعت کنى و آن گاه او را بخوانى، دعایت رااجابت مى‏کند، ولى تو با (دستورهاى) او مخالفت کرده، نافرمانى‏اش مى‏کنى.او نیز اجابت نمى‏کند. با این حال، اگر خدا را از راهش بخوانى - اگر چهگناهکار باشى - خدا دعایت را مستجاب مى‏کند».
آن شخص پرسید: راه دعا چیست؟ فرمود: «نماز (16) که خواندى، ابتدا تمجیدکرده، او را به بزرگى مى‏ستایى و به هر نحو که مى‏توانى، حمد و ستایشمى‏کنى، سپس بر پیامبر(ص) و آلش درود مى‏فرستى و به تبلیغ رسالتش گواهىمى‏دهى، و بر ائمه هدى سلام مى‏دهى، آن گاه نعمت‏هاى خدا را بر خودمى‏شمارى و او را به خاطر آن‏ها ستایش و شکر مى‏کنى. بعد به گناهان خودیکایک اعتراف مى‏کنى و هر کدام را که به یاددارى، اقرار مى‏نمایى. هر کدامرا به خاطر ندارى، به طور سربسته به زبان مى‏آورى و از همه گناهان بهدرگاه خدا توبه مى‏کنى و تصمیم مى‏گیرى که دیگر گناه نکنى و از روىپشیمانى و صدق نیت و خلوص، و در بیم و امید از آن‏ها
استغفار و طلب آمرزش مى‏کنى، سپس مى‏گویى: «اللهم انى أعتذر الیک من ذنوبىو استغفرک و أتوب الیک فأعنى على طاعتک و وفّقنى لما اوجبت علىّ من کل مایرضیک فانى لم أر أحداً بلغ شیئاً من طاعتک الا بنعمتک علیه قبل طاعتک،فأنعم علىّ بنعمة أنال به رضوانک و الجنةَ. بعد از رعایت این مراتب، حاجتخود را بخواه، که امیدوارم خدا ناامیدت نکند و حاجتت را برآورد».(17)
چند تذکر:
1 - گاهى با وجود تمام شرایط دعا، دعا مستجاب نمى‏شود، چون به مصلحت مانیست، یعنى چیزى را طلب مى‏کنیم که به سود ما نیست، اگر چه مى‏پنداریم بهنفع ما و خیر است.(18)
2 - گاهى دعا مستجاب مى‏شود، ولى از روى مصالحى تحقق عملى آن به تأخیر مى‏افتد، حتى ممکن است تا بیست سال طول بکشد تا محقق گردد.
3 - در روایت است خداوند وقتى بنده‏اى را دوست داشته باشد، اجابت دعاى او را به تأخیر مى‏اندازد تا بنده‏اش با او راز و نیاز گوید.
از این رو مؤمنان ثابت قدم هیچ گاه از تکرار دعا مأیوس نمى‏شوند، بلکه مى‏گویند:
دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا جان رسد به جانان یا جان ز تن درآید.
4- گاهی اجابت دعاها در آخرت به صورت پاداش نمایان می شود و در دنیاخواسته اش بنابر مصالحی داده نمی شود. اگر کسی بداند خداوند در عوض عدماجابت دعا در دنیا، چه پاداشی برای او در آخرت در نظر گرفته است، هرگز ناامید نمی شود. امام صادق(ع) می فرماید: «روز قیامت خداوند متعال میفرماید: ای بندة من!‌ تو مرا خواندی و من اجابتت را به تأخیر انداختم.اکنون ثواب و پاداش تو چنین و چنان است. پس مؤمن آرزو می کند که کاش هیچدعایی از او در دنیا اجابت نمی شد، برای آن ثواب و پاداش نیک که میبیند».(5)
از روایات استفاده می شود که هیچ دعایی بی اثر نیست و هر دعایی در دنیا و آخرت تأثیر مناسب خود را دارد.
امام سجاد(ع) می فرماید: «دعای مؤمن یکی از سه فایده را دارد: یا برای اودر آخرت ذخیره می گردد ، یا در دنیا برآورده می شود ، یا بلایی را که میخواست به او برسد،‌ از وی می گرداند».(6)
علاوه بر مطالب یاد شده، همیشه به این نکته توجه داشته باشید که نماز وروزه و دعا و غیره، مطلوبیت ذاتی دارند و فلسفه دعا تنها بر آوردن حوائجبه ویژه خواسته های دنیوی نیست، بلکه خود دعا و مناجات با خدا،‌ صرف نظراز اجابت یا عدم اجابت، ارزش دارد و به اصطلاح طلب مهم تر از مطلوب است.(7)منبع سایت پاسخگویی به سوالات دینی