چراغ راه روشنایی...

[پسر بهاری]

ب اسم رب الحسین (ع)


در زندگی بشر...... هر دستگاهی که ساخته میشه ,
سازنده اون یک دفترچه راهنما برای دستگاه خود ارائه میده که توی اون توصیه ها و سرویس ها و طرز نگهداری دستگاه به صورت کامل توضیح داده شده
تا بهترین کارایی را داشته باشه

چگونه امکان دارد خدایی که انسان رو آفریده و کاستی ها ، نقاط ضعف ، و ... هر چیز در مورد اون رو بهتر از هر کسی میداند ,

برای زندگی او و بهتر و کامل تر شدن او توصیه و راهنمایی هایی نکرده باشد؟!


به نظر من دفترچه راهنمایی که برای ما انسان ها نوشته شده است همان کتاب های آسمانی هستند که از روز نخست توسط پیامبران برای ما آورده شدند!

و ما که پیرو آخرین پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی (ص) هستیم از نعمت بزرگ کتاب آسمانی "قرآن کریم" بهره می بریم

من از کودکی انس خیلی خوبی با یک جلد از قران کریم داشتم و همیشه از خوندن معانی اون راه درست و غلط رو سعی میکردم پیدا کنم

معانی این کتاب که از نسخه قدیمی هستش تقریبا از "فارسی" استفاده شده , من سعی میکنم ان شاءالله اگر عمری باشه معانی آیات رو تایپ کنم و توی این تاپیک بذارم که دوستان استفاده کنند

باشد که خدا از همه ما راضی باشد

التماس دعا .....خیلی


مشخصات قران مورد نظر:
انتشارات جهان
تهران بوذرجمهوری مقابل خیابان پامنار​

 

[پسر بهاری]

سوره فاتحه (حمد)

سوره فاتحه (حمد)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

سپاس خدای را پروردگار جهانیان (2)
بخشاینده مهربان (3)
خداوند روز جزا (4)
ترا می پرستیم و از تو یاری میجویئم (5)
هدایت کن مارا به راه راست (6)
راه آنان که انعام کردی بر ایشان نه آنان که غضب شده بر ایشان و نه گمراهان (7)
​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 1 تا 45

سوره بقره آیات 1 تا 45

​

​

بنام خداوند بخشاینده مهربان

​

​

الم (1) آنست کتاب معلوم که نیست شکی در آن هدایتیست از برای پرهیزکاران(2)

​

​

آنانکه میگروند بآنچه پنهانست و بر پای میدارند نماز را و از آنچه روزی دادیم ایشانرا انفاق میکند(3)

​

​

و آنها که میگروند بآنچه فرو فرستاده شد و آنچه فروفرستاده شد پیش از تو و بآخرت ایشان یقیق میدارند(4)

​

​

آنها بر هدایتند از پروردگارشان و آنها باشند رستگاران(5)


بدرستیکه آنها که کافر شدند یکسانست بر ایشنان خواه بیم داده باشی یا بیم نداده باشی ایشانرا که ایمان نمی آورند (6)

مهر نهاد خدا بر دلهایشان و برگوششان و بر چشمهاشان پرده ایست و از برای ایشانست عذابی بزرگ (7)

و از مردمان کس هست که می گوید گرویدیم بخدا و بروز بازپسین و نیستند ایشان گروندگان (8)

فریب میدهند بگمان باطل خود خدارا آنانراکه گرویدند و فریب نمیدهند مگر خودشانرا و نمیدانند (9)

در دلهای ایشان مرضی است پس افزود ایشانرا خدا مرضی و از برای ایشانست عذابی دردناک بسبب آنکه دروغ میگفتند (10)

و چون گفته شود هر ایشانرا که فساد نکنید در زمین گویند جز این نیست که ما اصلاح کنندگانیم (11)

آگاه باشید که آنها فساد کنندگانند و لکن نمیدانند (12)

و چون گفته شود هر ایشانرا که بگروید همچنان که گرویدند مردمان گویند آیا بگرویم همچنانکه گرویدند بیخردان آگاه باشند که ایشانند بیخردان ولیکن نمی دانند (13)

و چون ملاقات کنند آنانرا که گرویدند گویند که گرویدیم و هرگاه خلوت کنند با شیطانهاشان گویند که با شمایم جز این نیست که ما استهزا کنند گانیم (14)

خدا استهزا میکند بایشان و وا میگذارد ایشانرا در زیاده رویشان که حیران باشند (15)

آن گروه آنانند که خریدند گمراهی را بهدایت پس سود نکرد بازرگانی ایشان و نبودند هدایت یافتگان (16)

مثل ایشان چون مثل کسی است که افروخت آتشی را پس چون روشن کرد آنچه پیرامونش بود برد خدا روشنایشانرا و وا گذاشت ایشانرا در تاریکیها که نمی بینند (17)

کرانند گنگانند کورانند پس ایشان بر نمیگردند (18)

یا همچون باران از آسمان که در آن است تاریکیها و رعد و برق میگذارند انگشتان خودشانرا در گوشهاشان از آوازهای رعد از بیم مردن و خدا احاطه کننده است بکافران (19)

نزدیک است که برق در رباید چشمهای ایشان را هرگاه روشنی کند برای ایشان راه رونددر آن و چون تاریک سازد برایشان بایستند و اگر خواستی خدا هر آینه بردی گوششانرا و چشمهاشانرا بدرستیکه خدا بر همه چیز تواناست(20)

ای مردمان بپرستید پروردگارتانرا که آفرید شما را و آنانکه بودند پیش از شما باشد که شما بپرهیزید (21)

آنکه گردانید برای شما زمین را گسترده و آسمانرا بنائی افراشته و فرو فرستاد از آسمان آب را پس بیرون آورد بآن از ثمرها روزی برای شما پس مگردانید برای خدا همتایان و شما میدانید (22)

و اگر باشید در شکی از آنچه فرو فرستادیم ما بر بنده خود پس بیاورید سوره را مانند آن و بخوانید حاضرانتانرا از جز خدا اگر هستید راستگویان (23)

پس اگر نکردید و هرگز نخواهید کرد پس بترسید از آتشی که آتش افروزش , یعنی هیزمش مردمانند و سنگها که مهیا کرده شده از برای کافران (24)

و مژده ده آنها را که گرویدند و کردند کارهای شایسته که هر ایشانراست بهشتهایی که میرود از زیر آنها نهرها هرگاه روزی داده شوند از آن جنتهارزقی از میوه گویند این همانست که روزی داده شدیم از پیش و آورده شدند بآن میوه شبیه بهم و برای ایشان است در آنجا زنان پاکیزه و ایشان در آن جاویدانند (25)

بدرستکیه خدا شرم نکند و باک ندارد که بزند مثلی را پشه و مافوق آن پس اما آنانکه گرویدند پس میدانند که آن حق است از پروردگارشان و اما آنانکه کافر شدند پس میگویند چه خواسته است خدا باین مثل اضلال میکند بآن بسیاریرا و راه مینماید بآن بسیاریرا و اضلال نمی کند بآن مگر فاسقان را (26)

آنانکه میکنند پیمان خدارا پس از استواریش و میبرند آنچه را امر کرده خدا بآن که پیوند کرده شود و فساد میکنند در زمین آنگروه ایشانند زیانکاران (27)

چگونه کافر میشوید بخدا و بودید شما مردگان پس زنده کرد شما را پس می میراند شما را پس زنده میکند شما را پس بسوی او باز گردانیده میشوید (28)

اواست آنکه آفرید برای شما جمیع آنچه را در زمین است پس پرداخت به بآسمان پس ساخت آنهارا هفت آسمان و او بهمه چیز داناست (29)

و هنگامیکه گفت پروردگار تو هر فرشتگان را بدرستیکه پدید آورنده ام در زمین خلیفه گفتند آیا می آفرینی در آن کسی را که فساد کند در آن و بریزد خونها و ما تسبیح میکنیم بستایش تو وتنزیه میکنیم ترا گفت بدرستیکه من میدانم آنچه را نمیدانید (30)

و آموخت آدم همه نامهارا پس عرض کرد ایشان را بر فرشتگان پس گفت خبر دهید مرا بنامهای این گروه اگر هستید راستگویان (31)

گفتند منزهی تو نیست دانشی مارا مگر آنچه آموختی بما بدرستیکه توئی دانای درست کردار(32)

گفت ای آدم خبرده ایشانرا بنامهای ایشان پس چون خبر دادایشان را بنامهای ایشان گفت آیا نگفتم هر شما را بدرستیکه میدانم نهانی آسمانها و زمین را و میدانم آنچه آشکار میکنید و آنچه که پنهان میدارید (33)

و هنگامیکه گفتیم هر فرشتگانرا که سجده کنید هر آدم را پس سجده کردند مگر ابلیس که ابی کرد و سرگشی نمود و بود از کافران (34)

و گفتیم ای آدم آرام گیر تو و جفتت در بهشت و بخورید و از آن فراوان هرجا که خواهید و نباید که نزدیک شوید این درخت را که خواهید شد از ستمکاران (35)

پس لغزانید آن دورا شیطان از آن و بیرون کردشان از آنچه بودند در آن و گفتیم فرو شوید که باشید بعضی از شما هر برخی را دشمن و هر شماراست در زمین قرارگاه و مایه تعّیشّ تا هنگامی (36)

پس فرا گرفت آدم از پروردگارش کلمه چند را پس پذیرفت توبه او را بدرستیکه او است توبه پذیر مهربان (37)

گفتیم فرو شوید از آن همه پس اگر آید بشما از من هدایتی پس آنکه پیروی کرد هدایت مرا پس نیست بیمی بر ایشان و نه ایشان اندوهناک شوند (38)

و آنانکه کافر شدند و تکذیب کردند بآیتهای ما آنها اهل آتشند ایشان در آن جاویدانند (39)

ای بنی اسرائیل یاد کنید نعمت مرا که انعام کردم بر شما و وفا کنید بعهد من تا وفا کنم بعهد شما و از من بترسید (40)

و مپوشید حق را و نباشید نخست کافری بآن و مخرید بآیتهای من بهائی اندک و از من بترسید (41)

و مپوشید حق را به باطل و پنهان مکنید حق را و شما میدانید (42)

و بر پای دارید نماز را و بدهید زکوه و رکوع کنید با رکوع کنندگان (43)

آیا امر میکنید مردمان را بخوبی و فراموش میکنید خودتانرا و شما میخوانید کتاب را آیا پس نمیابید به عقل (44)

و استعانت جوئید بشکیبایی و نماز و بدرستیکه آن نماز دشوار است مگر بر صاحبان خشوع(45)
​

​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره ایات 46 تا 99

سوره بقره ایات 46 تا 99

بسم الله الرحمن الرحیم

نان که میدانند که ایشان ملاقات کنند پرورگار خود را و بسوی او بازگشت کنند(46)
ای بنی اسرائیل یاد کنید نعمت مرا که انعام کردم بر شما و بدرستیکه تفضیل دادم شما را بر جهانیان (47)
و بپرهیزید از روزی که کفایت نکند نفسی از نفسی چیزی را و قبول نشود از او شفاعتی و گرفته نشود از او عوضی و نه ایشان یاری کرده شوند(48)

و هنگامیکه نجات دادیم شما را از آل فرعون که عذاب میکردند شما را بدترین عذاب میکشتند پسران شما را و باقی میگذاشتند زنان شما را و در آنتان محنتی بود از پروردگارتان بزرگ (49)
و هنگامیکه شکافتیم برای شما دریا را پس رهانیدیم شما را و غرق کردیم آل فرعون را و شما نگاه میکردید (50)
و هنگامیکه وعده دادیم موسی را چهل شب پس گرفتید شما گوساله را پس از او و شما بودید ستمکاران(51)
پس عفو کردیم از شما پس از آن باشید که شما شکر کنید (52)
هنگامیکه دادیم موسی را کتاب و فرقان باشد که شما هدایت یابید (53)
و هنگامیکه گفت موسی هر قومش را ای قوم من بدرستیکه شما ستم کردید بر خودهاتان بسبب گرفتن شما گوساله را پس بازگشت کنید بسوی پروردگارتان پس بکشید خودهاتان را آن بهتر است برای شما نزد آفریدگار شما پس توبه پذیرفت از شما بدرستیکه او است توبه پذیر مهربان(54)
و هنگامیکه گفتید ای موسی نمیگرویم هر تورا تا وقتیکه به بینیم خدارا آشکارا پس گرفت شما را صاعقه و شما نگاه میکردید (55)
پس زنده کردیم شما را از پس مردنتان باشد که شکر کنید (56)
و سایبان کردیم بر شما ابر را و فرو فرستادیم بر شما مّن و سلوی خورید از پاکیزهای آنچه روزی دادیم شما را و نکردند ستم بر ما ولیکن بر خودهاشان ستم میکردند(57) و هنکامیکه گفتیم داخل شوید در این قریه پس بخورید از آن هرجا که خواسته باشید فراوان و داخل شوید از در سجده کنان و بگویئد فرو نه از ما بار گناهان مارا که می آمرزیم شما را گناهانتان را و زود باشد که بیفزایئم نیکوکاران را (58)
پس تبدیل کردند آنانکه ستم کردند سخنی را بجز آنکه گفته شد هر ایشانرا پس فرو فرستادیم بر آنانکه ستم کردند عذابی از آسمان بسبب آن که فسق میکردند (59)
و هنگامیکه آب خواست موسی از برای قومش پس گفتیم ما بزن بعصایت آن سنگرا پس روان شد از آن دوازده چشمه بحقیقت دانسته بودند هر مردمی آبخورشانرا بخورید و بیاشامید از روزی خدا و تجاوز از حدّ نکنید در زمین فسادکنندگان(60)
و هنگامیکه گفتند ای موسی هرگز صبر نتوانیم کرد بر طعام واحد پس بخوان برای ما پروردگارترا که بیرون آورد برای ما از آنچه میرویاند زمین از سبزیش و خیارش و سیرش و عدسش و پیازش گفت آیا بدل می کنید آنچه را که آن فروتر است بآنچه که آن بهتر است نزول کنید در شهری پس بدرستیکه شما را است آنچه خواستید و زده شد برای ایشان خواری و بیچارگی و بر خود هموار کردند غضب خداوند را آن بسبب آنست که ایشان کافر میشدند به آیتهای خدا و میکشتند پیغمبران را بناحق که این بسبب نافرمانی کردنشان که از خدا تجاوز میکردند (61)
بدرستیکه آنانکه ایمان آوردند و آنانکه یهود شدند و ترسایان و صابئین یعنی ستاره پرستان هرکه ایمان آورد به خدا در روز باز پسین و کرد کار شایسته پس از برای ایشان است مزدشان نزد پروردگارشان و نیست بیمی برایشان و نه ایشان اندوهناک شوند(62)
وهنگامیکه گرفتیم پیمان شمارا و بلند کردیم برزِبَر شما را طور را بگیرید آنچه دادیم شما را بقوۀ و یاد بگیرید آنچه در آن است باشد که شما پرهیزکار شوید پس برگشتید از بعد آن و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش هر آینه بودید از زیانکاران (64)
بتحقیق دانستید آنانرا که تعدی کردند از شما در شنبه پس گفتیم هر ایشانرا بشوید بوزینه های رانده شده (65)
پس گردانیدیم آنهارا عبرتی برای اهل آن زمان و آیندگان از پس آنان و پندی از برای پرهیزکاران (66)
و هنگامیکه گفت موسی هر قومش را بدرستیکه خدا میفرماید شما را که بکشید گاویرا گفتند مارا استهزاء میکنی گفت پناه میبرم بخدا که باشم از نادانان (67)
گفتند بخوان برای ما پروردگارترا تا بیان کند برای ما که چیست آن گفت که او میگوید که آن گاویست نه از کار افتاده و نه جوان بکار درنیامده متوسط باشد میانه آن پس بکنید آنچه را مامور می شوید (68)
گفتند بخوان برای ما پروردگارت را تا بیان کند برای ما چیست رنگ آن گفت که او می گوید که آن گاویست زرد خالص است رنگش مسرور میسازد نگرندگان را (69)
گفتند بخوان برای ما پروردگارت را که بیان کند برای ما که چیست آن بدرستیکه گاو مشتبه شده بر ما و بدرستیکه ما اگر خواهد خدا هر آینه راه یافتگانیم (70)
گفت او می گوید که آن گاویست نه رام که شخم کند زمین را و نه آب دهد کشت را بی عیبی که نباشد رنگ دیگر در آن گفتند اکنون آوردی درست را پس کشتند آنرا و نبودند نزدیک که بکنند آنرا(71)
و هنگامیکه کشتید تنی را پس مدافعه گردید در آن و خدا آشکار کند آنچه پنهان دارید(72)
پس گفتیم بزنید آنرابه پاره ای از آن همچنین زنده می کند خدا مردگان را و مینماید شما را آیاتهایش را باشد که شما بعقل در یابید (73)
پس سخت شد دلهای شما پس از آن پس آنها چون سنگهایند یا افزونتر در سختی و بدرستیکه از آن سنگها است هر آینه آنچه جاری میشود از آن نهرها وبدرستیکه از آنهاست هر آینه آنچه شکافته میشود و پس بیرون میآید از آن آب و بدرستیکه از آنها است هر آینه آنچه فرو میآید از ترس خدا ون نیست خدا غافل از آنچه می کنید (74)
آیا پس طمع میدارید که تصدیق کنند شما را و بحقیقت گروهی از ایشان می شنیدند کلام خدا را پس تغییر میدادند آنرا بعد از آنکه دریافته بودند آنرا و ایشان میدانستند (75)
و چون ملاقات کنند آنانرا که گرویدند گویند گرویدیه ایم و چون خلوت کنند بعضیشان بر بعضی گویند ایا خبر میدهید ایشان را بآنچه گشاد خدا بر شما تا حجت آوردند شما را بآن نزدپرورگارتان آیا پس نمیابید بعقل (76)
آیا نمیدانند که خدا میداند آنچه را پنهان میدارند و آنچه را آشکار میکنند (77)
و از ایشان بیسوادانند که نمیدانند کتاب را مگر آرزوها را و نیستند ایشان مگر آنکه گمان میبرند (78)
پس وای هر آنان را که مینویسند کتاب را بدستهاشان پس میگویند این از نزد خداست تا بگیرند بآن بهای اندک را پس وای بر آنها از آنچه نوشت دستهاشان و وای بر آنها از آنچه کسب میکنند (79)
و گفتند هرگز مس نمیکند مارا آتش مگر روزهای شمرده شده بگو ایا فراگرفتید نزد خدا پیمانی را پس هرگز خلاف نمی کند خدا پیمانش را آیا میگویند بر خدا آنچه را نمیدانند(80)
آری آنکه کسب کند بدیرا و احاطه کند بآن گناهش پس آنها اهل آتش اند ایشانند در آن جاویدان(81)
و آنانکه ایمان آوردند و کردند نیکیها آنها اهل بهشتند ایشانند در آن جاویدان (82)
و هنگامیکه گرفتیم پیمان از بنی اسرایئل که نپرستید مگر خدا را و با پدر و مادر نیکوئی کردن و با صاحب قرابت ویتیمان و بیچارگان و بگوئید از برای مردمان خوبی و برپای دارید نماز را و بدهید زکوۀ را پس برگشتید مگر اندکی از شما و شما روی گردنندگانید (83)
و هنگامیکه گرفتیم پیمان شما را که مریزید خونهاتان را و بیرون مکنید خودتان را از خانه هاتان پس اقرار کردید و شما گواهی میدهید(84)
پس شما آنجماعت هستید که میشکتند خودتان را و بیرون میکنید پاره ای از خودتان را از خانه هاشان همپشت میشوید بر ایشان بگناه و بیداد و اگر آرند شما را اسیران فدیه میدهید آنهارا و حال آنکه حرام کرده شده بر شما بیرون کردنشان آیا پس میگروید برخی از کتاب و کافر میشوید به برخی پس چیست پاداش کسی که میکند آنرا از شما مگر خواری در زندگانی دنیا و روز رستخیز برگدانیده میشوند بسوی سخترین شکنجه و نیست خدا بیخبر از آنچه میکنید (85)
آنگروه آنانند که خریدند زندگانی دنیا را بآخرت پس سبک کرده نخواهد شد از ایشان عذاب و نه ایشان یاری کرده میشوند (86)
هر آینه به تحقیق دادیم موسی را کتاب و بر اثر هم فرستادیم از بعد او رسولان و دادیم عیسی پسر مریم را معجزات و تایید کردیم او را بروح پاکی آیا پس هرگاه آمد شما را رسولی بآنچه نمیخواهند نفسهای شما سرکشی کردید پس پاره ای را تکذیب کردید و پاره ای را میکشید (87)
و گفتند دلهای ما علافدار است بلکه لعنت کرد ایشانرا خدا بسبب کفرشان پساندکاندآنانکه ایمان میآورند (88)
و چون آمد ایشان را کتابی از نزد خدا که تصدیق کننده آنچیزیست که با آنها است و بودند از پیش که طلب فتح میکردن بر آنانکه کافر شدند پس چون آمد شان آنچه شناخته بودند کافرشدند بآن پس لعنت خدا برکافران (89)
بدست آنچه فروختند بآن خودهاشان را که کافر شوند بآنچه فرو فرستاد خدا از راه حسد آنکه فرو میفرستد خدا از فضلش بر هرکه میخواهد از بندگانش پس برداشتند و برخود گرفتند خشمی برخشمیو از برای کافران عذابی است خوار کننده (90)و چون گفته شود هر ایشان را که بگروید بآنچه فرو فرستاد خدا گویند میگرویم برآنچه فرو فرستاده شد برما و کافر میشوند بآنچه سوای آنست و آن حقست تصدیق کننده هر آنچه را باایشانست بگو پس چرا میکشتید پیغمبران خدا را از پیش اگر بودید گروندگان (91)
و هر آینه بتحقیق آمد شما را موسی با آن حجتها پس فرا گرفتید گوساله را از بعدش پس شمائید ستمکاران (92)
و هنگامیکه گرفتیم پیمان شما را و بلند کردیم بالای شما طور را بگیرید آنچه دادیم شما را بقوّت و بشنوید گفتند شنیدیم و نافرمانی کردیم و آمیخته کرده شدند در دلهاشان عشق گوساله بسبب کفرشان بگو بد است آنچه میفرماید شما را بآن ایمانتان اگر هستید گروندگان(93)
بگو اگر باشد از برای شما سرای آخرت نزد خدا خاصّه از غیر مردمان پس آرزو کنید مرگ را اگر هستید راستگویان(94)
و هرگز آرزو نکنند آنرا هرگز بسبب آنچه پیش فرستاده دستهایشان و خدا دانا است بستمکاران(95)
و هر آینه بیابی ایشانرا حریصترین مردمان بر زندگی و از آنانکه شرک آورده اند دوست میدارد احد ایشان که کاش عمر داده میشد هزار سال و نیست او دور کننده اش از عذاب اینکه عمر داده شود و خدا بیناست بآنچه میکنند(96)
بگو آنکس که باشد دشمن هر جبریئل را پس بدرستیکه او فرو آورد آنرا بر دل تو بدستوری خدا باور دارنده هر آنچه را باشد میان دو دستش و هدایت و مژده هر گروندگانرا(97)
کسیکه باشد دشمن هر خدا را ملائکه اش را و پیغمبرانش را و جبرئیل را و میکائیل را پس بدرستیکه خدا دشمن است هر کافران را (98)
و هر آینه بتحقیق فرو فرستادیم بتو آیتهای روشن و کافر نمی شوند بآنها مگر فاسقان (99)​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 100 تا 119

سوره بقره آیات 100 تا 119

بسم الله الرحمن الرحیم


آیا هرگاه پیمان بستند عهدیرا انداخته آنرا گروهی از ایشان بلکه اکثرایشان نمیگروند (100)


و هنگامیکه آمد ایشانرا پیغمبری از نزد خدا که تصدیق کننده است هر آنچه را با ایشان است انداختند گروهی از آنانکه داده شدند کتابرا کتاب خدا را پس پشتهاشان که گویا ایشان نمی دانند (101)





و پیروی کردند آنچه را میخواندند شیطانها برملک سلیمان و کافر نشد سلیمان

ولیکن شیطانها کافر شدند می آموختند مردمان را سحر و آنچه فرو فرساده شد بر دو ملک ببابل هاروت و ماروت

و نمی آموختند هیچ احدی را تا آنکه میگفتند جز این نیست که ما آزمایشیم پس کافر مشو

پس می آموختند از آنها آنجه جدایی می افکندند بآن میانه مرد و جفتش

نیستند ایشان ضرر رسانندگان بآن هیچ احدی را مگر باذن خدا

و میآموختند آنچه ضرر می رسانید ایشانرا و نفع نمیدادشان و بتحقیق دانستند که هر آینه آنکس که خرید آنرا نیست او را در آخرت

هیچ بهره ای و هر آینه بد است آنچه فروختند بآن خودهاشان را گر بودند که میدانستند (102)





و اگر آنکه ایشان گرویده بودند و پرهیزکار شده بودند هر آینه ثواب از نزد خدا بهتر است اگر باشند که بدانند (103)

ای کسانیکه گرویدید مگوئید راعنا(رعایت کن مرا) و بگوئید انظرنا( منظور دار مارا ) و بشنوید و از برای کافران است عذابی دردناک (104)





دوست نمیدارند آنانکه کافر شدند از اهل کتاب و نه مشرکان که فرو فرستاده شود بر شما هیچ خیری از پروردگارتان و خدا مختص میسازد برحمتش آنرا که خواهد و خدا صاحب فضلی است بزرگ (105)

آنچه منسوخ کنیم از آیتی یا ترک کنیم آنرا آوریم بهتر از آنرا یا مانندش را آیا نمیدانی که خدا بر هر همه چیز توانا است (106)





آیا نمیدانی که خدا هر او را است پادشاهی آسمانا و زمین و نیست شما را از جز خدا هیچ یاوری و نه یاری دهنده (107)

یا میخواهید که سوال کنید پیغمبرتان را همچنانکه سوال کردند موسی را ازپیش و آنکس که بگزیند کفر را بر ایمان پس بحقیقت که گم گشته در میان راه(108)


تمنا کردند بسیاری از اهل کتاب که کاش می گردانیدند شما را از بعد ایمانشان کافران از روی حسد از نزد خودشان از پس آنچه ظاهر شد هر ایشانرا حق پس عفو کنید و در گذرانید تا بیاورد خدا امرش را بدرستیکه خدا بر همه چیز توانا است (109)





و بر پا دارید نماز را و بدهید زکوۀ را و آنچه از پیش میفرستید از برای خودتان از نیکی می یابیدش نزد خدا بدرستیکه خدا بآنچه می کنید بینا است (110)

و گفتند هرگز داخل نمی شود بهشت را مگر آنکه باشد از یهودان یا ترسایان اینست آرزوهاشان بگو بیاورید حجتهای خود را اگر هستید راستگویان (111)

آری انکه خالص گردانید و جهشرا از برای خدا و نیکو کار است هر اورا است مزدش نزد پروردگارش و نه بیمی است بر ایشان و نه ایشان اندهناک شوند(112)





و گفتند یهودان که نیستند ترسایان بر چیزی و گفتند ترسایان که نیستند یهودان بر چیزی و آنها میخوانند کتاب را همچنین گفتند آنانکه نمیدانند مانند گفتن ایشان پس خدا حکم میکند میانشان روز رستخیز و آنچه بودند در آن اختلاف میکردند (113)

وکیست ستمکار تر از آنکه منع کرد مسجد های خدا را که مذکور شود در آنها نامش و کوشید در خرابی آنها آنها نباشد از براشان که داخل شوندش مگر بیم دارندگان هر ایشانرا در دنیا خواری است و هر ایشانرا در آخرتست عذابی بزرگ (114)

و هر خدا راست شرق و مغرب پس هرکجا روی آورید پس آنجا وجه خدا است بدرستیکه خدا فراخ رحمت دانا است (115)





و گفتند فرا گرفته خدا فرزند را منزّه است او بلکه هر او راست آنچه در آسمانها و زمین است همه هر اورا فرمانبردارند (116)

نو آفریننده آسمانها و زمین است و چون اراده کند چیزی را پس جز این نیست میگوید هر اورا بشو پس میشود (117)






و گفتند آنانکه نمیدانند چرا سخن نمیگوید با ما خدا یا نمی آید مارا آیتی همچنین گفتند آنانکه بودند ازپیش ایشان مانند گفتن ایشان شباهت بهم داشته دلهاشان بحقیقت بیان کردیم آیتها را از برای جمعی که یقین میکنند (118)

بدرستیکه ما فرستادیم تورا براستی مژده دهنده و بیم کننده و پرسیده نمی شوی از اهل دوزخ(119)
​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 120 تا 142

سوره بقره آیات 120 تا 142

بسم الله الرحمن الرحیم​

​

و خشنود نشوند هرگز از تو یهودان و نه ترسایان تا آنکه پیروی کنی کیش ایشانرا بگو بدرستیکه هدایت خدا آنست هدایت و اگر پیروی کنی خواهشهای ایشان را از بعد آنچه آمد ترا از دانش نباشد هر ترا از خدا هیچ یاوری و نه یاری دهنده (120)




آنانکه دادیمشان کتاب میخوانندش حق خواندنش آنگروه میگروند بآن و آنکس که کافر شود بآن پس آنگروه ایشانند زیانکاران (121)ای بنی اسرائیل یاد کنید نعمتم را که انعام کردم بر شما و بدرستکیه من افزونی دادم شما را برجهانیان (122)
و بپرهیزید روزی را که کفایت نکند نفسی را نفسی چیزیرا و پذیرفته نشود از آن فدایی و سود ندهد در خواستی و نه ایشان یاری کرده شوند (123)
و هنگامیکه آزمود ابراهیم را پرودگارش بسخنانی پس تمام گردانید آنها راگفت بدرستیکه من گردانیدم ترا از برای مردمان امامی گفت و از فرزندانم گفت نمیرسد عهد من بستمکاران(124)

و هنگامیکه گردانیدیم خانه کعبه را محل ثواب از برای مردمان و امن و بگیردی از مقام ابراهیم جایگاه نماز را و عهد کردیم به ابراهیم و اسماعیل که پاک کنید خانه مبرا برای طواف کنندگان و میقمان و راکعان و ساجدان (125)
و هنگامیکه گفت ابراهیم پرودگارش من بگردان این را شهری امن و روزی ده اهلش را از ثمرها هرکه گروید از ایشان بخدا و روز باز پسین گفت و هرکه کافر شد پس بر خوردار کنم اورا اندکی پس لاعلاج کنم اورا بعذاب آتش و بد است آنجا بی بازگشت(126)
و هنگامیکه بلند میکرد ابراهیم آن پایه ها را از خانه و اسماعیل پروردگارا بپذیر از ما بدرستیکه توئی شنوائی دانا (127)
پروردگار ما و بگردان مارا دو منقاد هر ترا و از ذریّت ما امتیّ منقاد هر ترا و بنمای مارا مناسکمان و بپذیر توبه از ما بدرستیکه توئی تو توبه پذیر مهربان (128)

پروردگارا ما بر انگیز در ایشان رسولی از ایشان که بخواند بر ایشان آیتهای تو را و بیاموزد ایشانرا کتاب و حکمت وپاک سازد ایشان را بدرستیکه تو توئی غالب درست کردار(129)


و کیست که برگردد از کیش ابراهیم مگر آنکه خوار کرده باشد نفس خود را بحقیقت برگزیدیم اورا در دنیا و بدرستیکه او در آخرت هر آینه از شایستگان است (130)







چون گفت هر اورا پرودگارش منقاد شدم هر پرودگار جهانیان را (131)
و وصیّت کرد بآن ابراهیم پسرانشرا و یعقوب ای پسران من بدرستیکه خدا برگزید برای شما دین را پس نباید که بمیرید البته مگر و شما باشید منقادان(132)
آیا بودید حاضران وقتی که حاضر شد یعقوب را مرگ هنگامیکه گفت هر پسرانشرا چه خواهیئد پرستید از بعد من گفتند میپرستیم اله ترا و اله پدران تورا ابراهیم و اسمعیل و اسحق و الهی یکتا و ما هر او را منقادانیم (133)




آنها امتی بودند که بحقیقت در گذشته هر آنها راست آنچه راست آنچه کسب کردند و هر شما راست آنچه کسب کردید و پرسیده نشوید از آنچه بودند و میکردند(134)



و گفتند باشید یهودان یا ترسایان که هدایت یابید بگو بلکه کیش ابراهیم را حق گرای و نبود از مشرکین (135)


بگویید ایمان آوردیم بخدا و آنچه فرو فرستاده شده بسوی ما و آنچه فرستاده شد به ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب و اسباط و آنچه داده شد بموسی و عیسی و آنچه داده شد به پیغمبران دیگر از پرودگارشان جدائی نمی اندازیم میان احدی از ایشان و ما هر او را منقادانیم (136)
پس اگر ایمان آورند بمانند آنچه ایمان آوردید بآن پس بتحقیق راه یافتید و اگر روی گردانند پس جز این نیست که ایشان در مخالفتند پس بزودی باز دارد از تو ایشانرا خدا و او است شنوای دانا (137)
رنگ کردنی از خدا و کیست نیکوتر از خدا در رنگ کردن و ما هر اورا پرستندگانیم (138)
بگو آیا مخاصمه میکنید مارا در خدا و او است پروردگار ما و شما و هر ما و هر شما را است کردار شما و ما هر اورا مخلصانیم (139)








ایا میگویئد که ابراهیم و اسمعیل و اسحق و یعقوب واسباط بودند یهودان یا ترسایان بگو آیا شما دانا ترید یا خدا و کیست ستمکار تر از آنکه پوشید گواهی نزدشرا از خدا و نیست خدا غافل از آنچه میکنید (140)
آنها متی بودند که بحقیقت گذشتند هر آنها راست آنچه کسب کردند و هر شما راست آنچه کسب کردید وپرسیده نشوید از آنچه بودند که میکردند(141)
زود باشد که گویند کم خردان ا مردمان که چه چیز گردانید ایشان را از قبله ایشان که بودند بر آن بگو هر خداراست مشرق و مغرب راه مینماید آنرا که خواهد خدا براه راست (142) ​

​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 143 تا 164

سوره بقره آیات 143 تا 164

[SUP][/SUP][SUP]بسم الله الرحمن الرحیم[/SUP][SUP]

و هنچنین گردانیدیم شما را امّت میانه یعنی خوبتر تا باشید گواهان بر مردمان و باشد پیغمبر بر شما گواه و نگردانیدیم آن قبله را که بودی بر آن مگر

آنکه دانیم آنرا که پیروی کند پیغمبر را از آنکه بر میگردد بر دوپاشنه اش و اگر چه باشد هر آینه گران مگر بر آنانکه هدایت کرد خدا و نیست خدا که ضایع

کند ایمانتان را بدرستیکه خدا بمردمان هر آینه مهربان رحم کننده است (143)


بسا که می بینم گر دیدن رویت به سوی آسمان پس هر آینه عطا میفرمایئم تو را قبله که میخواهیش پس بگردان رویت را بجانب مسجدالحرام و هرکجا

که باشید پس بگردانید رویتان را بجانبشش و بدرستی آنانکه داده شدند کتاب را هر آینه میدانند که آن حق است از پروردگارشان و نیست خدا غافل از

آنچه میکنند(144)










[/SUP]​

[SUP]
[/SUP]​

[SUP]
و اگر بیاری تو آنانرا که داده شدند کتاب را هر حجتی پیروی نکند قبله تو را و نه تو پیروی کننده باشی قبله ایشانرا و نه برخی از ایشان تابع شوند قبله

برخی را و هر آینه اگر پیروی کنی خواهش های ایشانرا پس آز آنچه آمد ترا از دانش بدرستیکه تو هر آینه آنگاه از ستمکارانی(145)

آنانکه دادیمشان کتاب بشناسندش همچنانکه میشناسند پسران خود را بدرستیکه پاره از ایشان هر آینه میپوشند حق را و ایشان میدانند(146)

حق از پروردگار توست پس مباش از شک کنندگان (147)





و از برای هر یک جانبی است که او روی آورنده آنها است پس پیشی گیرید خیرات را هر جا که باشید میآورد شما را خدا همه را بدرستیکه خدا بر همه چیز تواناست (148)



و از جایی که بیرون رفتی پس بگردان رویت را سوی مسجدالحرام و بدرستیکه آن هر آینه حق است از پروردگارت و نیست خدا بیخبر از آنچه میکنید(149)

از جایئکه بیرون رفتی پس بگردان رویترا بر شما حجتی مگر آنانکه ستم کردند از ایشان پس مترسید از ایشان و بترسید از من تا تمام کنم نعمت خودرا بر

شما و باشد که شما راه یابید (150)







همچنانکه فرستادیم در شما رسولی از شما که بخواند بر شماآیتهای ما را و پاک سازد شما را و بیاموزدتان کتاب و حکمت و بیاموزدتان آنچه نبوده باشید که بدانید(151)


پس یاد کنید مرا تا یاد کنم شما را و شکر کنید مرا و ناسپاسی نکنید مرا(152)

ای آن کسانی که گرویدید یاری جوئید به صبر و نماز بدرستیکه خدا باشکیبان است(153)

مگوئید هر کسانیرا که کشته می شوند در راه خدا که مردگانند بلکه زندگانند و لیکن نمیدانید(154)




و هر آینه آزمائیم شما را بچیزی از ترس و گرسنگی و کاستن از مالها و نفسها و میوه ها و مژده ده شکیبایان را(155)

آنانکه چون رسید ایشانرا مصیبتی گویند بدرستیکه ما از برای خدائیم و بدرستیکه ما بسوی او بازگشت کنندگانیم آنگروه بر ایشانست مغفرت

ها (آمرزش ها) از پروردگارشان و رحمت و آنها ایشانند را یافتگان(157)





بدرستیکه صفا و مروه از نشانهای خدا است پس کسی که حج کرد خانه کعبه را یا عمره گذارد پس نیست گناهی بر او که طواف کند بآن دو وو هرکه به

رغبت (و هر كه افزون بر فريضه كار نيكى كند ) کند خوبی را پس بدرستیکه خدا شکر پذیرنده دانااست (158)

بدرستیکه آنانکه میپوشند آنچه فرو فرستادیم از بینتها (نشانه های روشن )و هدایت از بعد آنچه بیان کردیم آنرا از برای مردمان در کتاب آنگروه لعنت می

کند ایشانرا خدا و لعنت می کنندشان لعنت کنندگان(159)







مگر آنانکه توبه کردند و خوب شدند و بیان کردند پس آنها توبه میپذیرم بر ایشان و منم توبه پذیر مهربان(160)


بدرستیکه آنانکه کافر شدند و مردند و ایشان بودندکافران آنها بر ایشان است لعنت خدا و فرشتگان و مردمان همه (161)


جاویدان در آن سبک کرده نشود از ایشان عذاب و نه ایشان مهلت داده شوند (162)


و خدای شما خدایست یگانه نیست خدائی مگر او که بخشاینده مهربان است (163)

بدرستیکه در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز و کشتیهای که میرود در دریا بآنچه نفع میرساند مردمانرا و آنچه فرو فرستاد خدا از آسمان از آب

پس از مرنش و بپراکند در آن از هر جنبنده و گردانیدن بادها و ابر رام کرده شد میان آسمان و زمین هر آینه آیتها است از برای گروهی که دریانبد به عقل (164)
[/SUP]​

[SUP]
[/SUP]​

[SUP]
[/SUP]​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 165 تا 184

سوره بقره آیات 165 تا 184

بسم الله الرحمن الرحیم


و از مردان کسی است که فرا میگیرد از غیر خدا همتایان دوست میدارند ایشانرا مانند دوست داشتن خدا و آنانکه گرویده اند سخت تر اند در دوست داشتن هر خدا را و اگر بینند آنانکه ستمکردند هنگامیکه بینند عذاب را آنکه قوّت هر خدا راست همه و آنکه خدا سخت عقوبت است(165)

وقتیکه بیزاری جویند آنانکه پیروی کرده شدند از آنانکه پیروی کردند و ببینند عذاب را و بریده شود از ایشان سببها (166)








و گویند آنانکه پیروی کردند کاش بودی هر ما را بازگشتی تا بیزاری میجستیم از ایشان چنانکه بیزاری جستند از ما همچنین بنماید ایشانرا خدا کردهاشان را حسرتها برایشان و نباشند آنها بیرون آیندگان از آتش(167)


ای مردمان بخورید از آنچه در زمین است حلال پاکیزه و پیروی نکنید گامهای شیطان را بدرستی که او هر شما را دشمنی است آشکار جز این نیست که امر میکند شما را به بدی و زشتی و آنکه گویئد بر خدا آنچه نمیدانید(169)












و چون گفته شود هرایشنانرا پیروی کنید آنچه را فرو فرستاد خدا گویند بلکه پیروی کنیم آنچه یافتیم بر آن پدران خود را آیا و اگرچه باشند پدرانشان که درنیابند چیزی را و راه نیابند (170)

مثل آنانکه کافر شدند همچون مثل کسی است که بانگ زند بآنچیزیکه نشنود مگر خواندنی و آوازیرا کرانند گنگانند کورانند پس ایشان در نمی یابند بعقل (171)







آی آنکه ایمان آوردید بخورید از پاکیزه های آنچه روزی کردیم شما را و شکر کنید هر خدا را اگر هستید او را میپرستید (172)

جز این نیست که حرام کرده بر شما مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را صدا بلند کرده شد بآن از برای غیر خدا پس کسیکه مضطّر شد غیر باغی و نه تجاوز کنند پس نیست گناهی بر او بدرستیکه خدا آمرزنده مهربانست(173)






بدرستیکه آنانکه میپوشند آنچه را فرو فرستاد خدا از کتاب و بدل میگیرند بآن بهای اندک آنها نمیخورند در شکمهاشان مگر آتش و سخن نمیکند با ایشان خدا روز رستاخیز و پاک نمی سازد ایشانرا و از برای آنها است عذابی پر درد آنها آنانند که خریدند گمراهی را بهدایت و عذاب را به آمرزش پس چه چیز شکیبا کردشان بر آتش(175)








آن به این است که خدا فرو فرستاد کتاب را بحّق و بدرستی آنانکه اختلاف کردند در کتاب هر آینه در خلاف دورند(176)

نیست نیک آن که بگردانید رویهاتانرا سوی مشرق و مغرب و لیکن نیک کسی است که گروید بخدا و روز باز پسین و فرشتگان و کتاب و پیغمبران و داد مال را بر دوستیش صاحب قرابت را و یتیمان را و درماندگان و راه گذریان محتاج را و سئوال کنندگانرا و در خلاص کردنها بر پاداشت نماز را و داد زکوۀ ترا و دفا کنندگان به پیمانشان چون پیمان کنند و شکیبایان در سختی و به چیزی و سختی رنجوری و هنگام کار زار آنها آنانند که راست گفتند و آنها ایشانند پرهیزکاران(177)








ای آنکسانیکه گرویدید نوشته شد بر شما قصاص کردن در کشته شده ها آزاد بآزاد و بنده به بنده و زن به زن پس هرکه عفو کرده شود او را از برادرش چیزی پس از پی رفتنی است بخوبی و ادا کردنی است بسوی او به نیکی آن تخفیفی است از پروردگارتان و رحمتی پس آنکه از حدّ در گذشت پس از آن هر او راست عذابی پردرد (178)



و هر شما راست در قصاص کردن زندگانی ای صاحبان خردها باشد که شما پرهیزکار شوید (179)

نوشته شد بر شما چون حاضر شود یکی از شما را مرگ اگر گذاشته باشد مالی را وصیّت کردن برای پدر و مادر و نزدیکان بخوبی حقّ بودنی بر پرهیزکاران (180)









پس آنکه تبدیل کند آنرا پس از آنکه شنیدش پس نیست گناهش مگر بر آنانکه بد میکنندش بدرستیکه خدا شنوای دانا است (181)

پس هر که ترسید از وصیّت کننده میلی را یا گناهی را پس اصلاح کرد میانشان پس نیست گناهی بر او بدرستیکه خدا آمرزنده مهربان است(182)

ای آنکسانیکه گرویدید نوشته شد بر شما روزه همچنانکه نوشته شد بر آنانکه بودند پیش از شما باشد که شما بپرهیزید(183)





روزهای معدود پس هر که باشد از شما بیمار یا بر سفری پس عدّتی (شماره ) معدود است از روزهای دیگر و بر آنانکه طاقت دارند آنرا خداست طعام درمانده پس بر عنبت (هر كس به ميل خود بيشتر نيكى كند) کند نیکی را پس آن بهتر است هر او را و اینکه روزه دارید بهتر است از برای شما اگر باشید که بدانید (184)


​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 185 تا 191

سوره بقره آیات 185 تا 191

بسم الله الرحمن الرحیم


ماه رمضان است که فرو فرستاده شد در آن قرآن هدایت از برای مردمان و نشانهای روشن از هدایت و فرقان پس آنکه حاضر باشد از شما آن ما را پس باید روزه داردش و هرکه باشد بیمار یا بر سفری به آن شماراست از روزهای دیگر میخواهد خدا بشما آسانی و نمیخواهد بشما دشواری و از برای آنکه تمام کنید آن مدّت را و تا آنکه به بزرگی یاد کنید خدا را بر هدایت کردن شما و باشد که شما شکر کنید(185)









و چون پرسند ترا بندگانم از من پس من نزدیکم اجابت میکنم خواندن خواننده را چون بخواند مرا پس باید که استجابت کنند مرا و باید که بگروند بمن باشد که ایشان بصلاح گرایند(186)



حلال شد هر شما را شب روزه جماع بازنانتان آنها لباسند هر شما را و شما لباسید هر آنها را داناست خدا که شما بودید خیانت میکردید با خودهاتان پس توبه پذیرفت بر شما و عفو کرد از شما پس اکنون مباشرت کنید ایشانرا و بجوئید آنچه را نوشت خدابرای شما و بخورید و بیاشامید تا پدید آید هر شما را رشته سفید از رشته سیاه از صبح پس تمام کنید روزه را تا شب و مباشرت نکنید ایشانرا و شما باشید معتکفان در مسجدها آنست حدّهای خدا پس نزدیک مشوید آنرا همچنین بیان میکند خدا آیتهای خود را برای مردمان باشد که آنها بپرهیزند(187)



و مخورید مالهاتان را میانتان بنا حق و به آنکه میندازید آنها را بحاکمان تا بخورید پاره از مالهای مردمان را بگناه و شما میدانید (188)



می پرسند ترا از هلال ها( هلال ماه )بگو آن وقتها است از برای مردمان و حجّ و نیست نیک آنکه در آیند بخانه ها از پشتهای آنها و لیکن نیک آنکس است که پرهیزکارشد و بیاید بخانه ها از درهاشان و بترسید از خدا باشد که شما رستگار شوید(189)



و کار و زار کنید در راه خدا با آنانکه کار و زار میکنند با شما و از حدود مگذرید بدرستیکه خدا دوست ندارد از حدّ گذرندگان را(190)



و بکشید ایشانرا هر جاکه بیابید ایشانرا و بیرون کنیدشان از آنجا که بیرون کردن شما را و فتنه سختتر است (فتنه از قتل بدتر است) از کشتن و کار زار نکیند آنها را نزد مسجد الحرام مبادا که کارزار کنند با شما در آن پس اگر کارزار کردند با شما پس بکشید ایشانرا و همچنین است پاداش کافران (191)
​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 192 تا 201

سوره بقره آیات 192 تا 201

بسم الله الرحمن الرحیم


پس اگر باز ایستند پس بدستیکه خدا آمرزنده مهربان است(192)
و کار زار کنید ایشان را تا نباشد فتنه و باشد دین از برای خدا پس اگر باز ایستند پس نیست تعدّی مگر بر ستمکاران (193)

ماه حرام بماه حرام و حرمتها قصاص است (این ماه حرام در برابر آن ماه حرام است و [هتك] حرمتها قصاص دارد) پس کسی که تعدّی کرد بر شما پس تعدّی کنید بر او بمانند آنچه تعدّی کرد بر شما و بترسید از خدا و بدانید که خدا با پرهیزکاران است (194)


و انفاق کنید در راه خدا و میندازید خود را بدستهای خود بهلاکت و نیکوئی کنید بدرستیکه خدا دوست دارد نیکو کارانرا (195)





و تمام کنید حجّ و عمره را از برای خدا پس اگر باز داشته شوید پس آنچه میسرّ شود از قربانی و نتراشید سرهای خودرا تا آنکه برسد قربانی بجایگاهش پس آنکه باشد از شما بیمار یا با او باشد آزاری از سرش پس فدا است (به کفاره آن) از روزه یا صدقه دادن یا قربانی کردن پس چون ایمن شوید پس آنکه تمتعّ کرد به عمره به حجّ پس آنچه میسرّ شود از قربانی پس کسی که نیافت پس روزه سه روزه است در حجّ و هفت روز چون بازگشتید این است ده روز تمام آن از برای کسی است که نباشد اهلش حاضران مسجدالحرام و بترسید از خدا و بدانید که خدا سخت عقوبت است (196)




حجّ ماهای معلوم است پس آنکه فرض گرداند در آنها حج را پس نه جماع است و نه فسق و نه جنگ در حجّ و آنچه کنید از خوبی میداندش خدا و توشه بر گیرید پس بدرستیکه بهترین توشه پرهیزکاری است و بترسید از من ای صاحبان خردها (197)

نیست بر شما گناهی که بجوئید تفضّلی را از پروردگارتان پس چون برگشتید از عرفات پس یاد کنید خدا را نزد مشعرالحرام و یاد کنید او را همچنانکه راه نمود شما را و اگرچه بودید پیش از آن هر آینه از گمراهان (198)



پس باز گردید از آنجایکه برگشتند مردمان و آمرزش طلبید از خدا بدرستیکه خدا آمرزنده مهربان است(199)

پس چون گذاردید اعمال حجّتان را پس یاد کنید خدا را مثل یاد کردن شما پدرانتانرا یا سخت تر یاد کردنی پس از مردمان کسی است که میگوید پروردگار ما بده ما را در دنیا و نیست هر او را در آخرت هیچ بهره(200)



و از ایشان کسی است که میگوید پروردگارما بده ما را در دنیا خوبی و در آخرت خوبی و نگاه دار ما را از عذاب آتش(201)

​

 

[پسر بهاری]

سوره بقره آیات 202 تا 214

سوره بقره آیات 202 تا 214

بسم الله الرحمن الرحیم

آنها هر ایشانرا است بهره از آنچه کسب کردند و خدا زود حساب است (202)

یاد کنید خدا را در روزهای شمرده شده پس کسی که شتاب کرد در دو روز پس نیست گناهی بر او و کسی که واپس ماند پس نیست گناهی بر او از برای کسی که پرهیزکار شد و بترسید از خدا و بدانید که شما بسوی او محشور میشوید(203)





و از مردمان کسی است که خوش آید ترا گفتارش در زندگانی دنیا و گواه می آورد خدا را بر آنچه در دل او است و او شدید العداده است(سختترین دشمنان )
(204)
و چون بر گردد وسعی کند در زمین تا فساد کند در آن و نابود کند کشت را و نسل را خدا دوست نمیدارد فسادرا(205)







و چون گفته شود هر او را که بپرهیز از خدا بگیردش حمیّت(نخوت وى را به گناه كشاند) بگناه کاری پس بس است او را دوزخ و هر آینه بد بستریست(206)
و از مردمان کسی است که میفروشد خودشرا از برای جستن رضای خدا و خدا مهربانست به بندگان (207)







ای آنکسانیکه گرویدید داخل شوید در صلح همگی و پیروی نکنید کامهای شیطان را بدرستی که شما را دشمنی است آشکارا(208)

پس اگر لغزیدید پس از آنچه آمد شما را حجّتها پس بدانید که خدا غالب درست کردار است (209)




آیا انتظار میبرند هر آنکه آید ایشانرا از عذاب خدا در سایبانهای از ابر و فرشتگان و گذارده شود کار و به خدا برگردانیده شود کارها (مگر انتظار آنان غیر از این است كه خدا و فرشتگان در [زیر] سایبانهایى از ابر سپید به سوى آنان بیایند و كار [داورى] یكسره شود و كارها به سوى خدا بازگردانده مى‏شود )(210)




بپرس از بنی اسرائیل که چند دادیمشان از نشان روشن کسی که تبدیل کند نعمت خدا را از بعد آنچه آمد او را پس بدرستیکه خدا سخت عقوبت است (211)

آراسته شد از برای آنها که کافر شدند زندگانی دنیا و استهزاء میکنند با آنها که گرویدند و آنانکهه پرهیزکار شدند بالای ایشان باشند روز قیامت (212)










و خدا روزی می دهد کسی را که خواهد بدون شمار بودند مردمان امتّ واحد پس بر انگیخت خدا پیغمبران را مژده دهندگان و بیم کنندگان و فرو فرستاد با ایشان کتابرا براستی تا حکم کند میان مردمان در آنچه اختلاف کردند در آن مگر آنها که داده شدند آنرا از بعد آنکه آمد ایشانرا حجّتها از راه حسد میانشان پس راه نمود خدا آنانرا که گرویدند هر آنچه را اختلاف کردند در آن از حقّ بفرمان او (213)






و خدا راه می نماید هر که را میخواهد براه راست آیا پنداشتید که داخل میشوید بهشت را و هنوز نیامده شما را مثل آنانکه گذاشتند از پیش شما رسید ایشانرا سختی به چیزی و سختی رنجوری و جای برکنده شدند تا آنکه میگفت رسول و آنانکه ایمان آوردند با او کی باشد یاری کردن خدا آگاه باشید که یاری خدا نزدیک است (214)
​