پنجره
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
هرشب برو کنار پنجره
تا ستاره ها بدونن
ماهشون مال منه . . . !
.
.
.
پنجره را به پهناي جهان مي گشايم:
جاده تهي است. درخت گرانبار شب است.
ساقه نمي لرزد، آب از رفتن خسته است : تو نيستي ، نوسان نيست.
بخوان به نام عشق
از گفته ها
تنها کلام توست که می ماند
ازین پنجره
شامگاه را پیشباز می کنم
می گفتی :
« لالایی بلند مژگانت را دوباره خواهم شنید »
آغاز کن
که
شبی به بلندی انتظار یافته ام ...
گیر افتاده ام
میان پرانتزهای بسته ی دنیا!!
دلم یک پنجره ی روشن می خواهد
رو به تمامیت آسمان.
کاش یک چلچله از عبور بهار جا مانده بود
همه ی پنجره های گشوده برای توست
همه ی درهای بسته برای من
دلم می خواهد دریا را بکشم رویم
تا ابد بخوابم
و فقط خواب ترا ببینم...
میان پرانتزهای بسته ی دنیا!!
دلم یک پنجره ی روشن می خواهد
رو به تمامیت آسمان.
کاش یک چلچله از عبور بهار جا مانده بود
همه ی پنجره های گشوده برای توست
همه ی درهای بسته برای من
دلم می خواهد دریا را بکشم رویم
تا ابد بخوابم
و فقط خواب ترا ببینم...
در من اینک کوهی سر برافراشته از ایمان است
من به هنگام شکوفایی گل ها در دشت
باز بر میگردم
و صدا می زنم:
آی باز کن پنجــــــــره را
در بگشا
باز کن پنجــــــــره
را که بهاران آمد
که شکفته گل سرخ به گلستان آمد
تو اگر باز کنی پنجـــــــــــره را
من نشان خواهم داد به تو زیبایی را
سبز برگان درختان همه دنیا را نشمردیم هنوز!
من صدا میزنم آی بار کن پنجـــــــــــره را
باز آمده ام!!
من پس از رفتن ها رفتن ها
با چه شور و شتاب
در دلم شوق تو اکنون به نیاز آمده ام
داستان ها دارم
از دیاران که سفر کردم و رفتم بی تو
از دیاران که گذر کردم و رفتم بی تو
بی تو میرفتم تنها تنها
و صبوری مرا کوه تحسین میکرد!
من اگر سوی تو بر میگردم
دست من خالی نیست
کاروان ها ی محبت با خویش
ارمغان آوردم
من ب هنگام شکوفایی گل ها در دشت باز بر میگردم
تو به من میخندی
من صدا می زنم : آی
باز کن پنجـــــــــــره را
پنجـــــــــــــــره را می بندی!
آبی سیاه خاکستری-حمید مصدق
من به هنگام شکوفایی گل ها در دشت
باز بر میگردم
و صدا می زنم:
آی باز کن پنجــــــــره را
در بگشا
باز کن پنجــــــــره
را که بهاران آمد
که شکفته گل سرخ به گلستان آمد
تو اگر باز کنی پنجـــــــــــره را
من نشان خواهم داد به تو زیبایی را
سبز برگان درختان همه دنیا را نشمردیم هنوز!
من صدا میزنم آی بار کن پنجـــــــــــره را
باز آمده ام!!
من پس از رفتن ها رفتن ها
با چه شور و شتاب
در دلم شوق تو اکنون به نیاز آمده ام
داستان ها دارم
از دیاران که سفر کردم و رفتم بی تو
از دیاران که گذر کردم و رفتم بی تو
بی تو میرفتم تنها تنها
و صبوری مرا کوه تحسین میکرد!
من اگر سوی تو بر میگردم
دست من خالی نیست
کاروان ها ی محبت با خویش
ارمغان آوردم
من ب هنگام شکوفایی گل ها در دشت باز بر میگردم
تو به من میخندی
من صدا می زنم : آی
باز کن پنجـــــــــــره را
پنجـــــــــــــــره را می بندی!
آبی سیاه خاکستری-حمید مصدق
باد ما را خواهد برد
در شب کوچک من، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها همچون انبوه عزاداران
لحظه باریدن را گویی منتظرند
لحظه ای و پس از آن هیچ.
پشت این پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز می ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم
نگران من و تست
...
« فروغ فرخزاد »
در شب کوچک من، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها همچون انبوه عزاداران
لحظه باریدن را گویی منتظرند
لحظه ای و پس از آن هیچ.
پشت این پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز می ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم
نگران من و تست
...
« فروغ فرخزاد »
سنجاق مي كنم
شب را با پنجره
و تو را تكرار مي كنم
همه شب
يا تو را بر دوش مي كشم
دستت را مي گيرم
قدم مي زنيم در اتاق كوچكم
نور كمي دارد
اما
باران از پنجره اش پيداست
من هم باران مي شوم
و مي چكم
بر بودن هم اكنونت....
[FONT=times new roman, times, serif]
.jpg)
[/FONT]
این روزها تمام درها
برویم یک به یک
بسته میشوند
حتی اگر
تمام پنجره ها هم
بسته شوند
همان یکی که نیمه باز است
مرا به دیدار دوباره ی نور
امیدوار نگه میدارد
http://www.wallcoo.com/flower/Amazing_Color_Flowers_2560x1600/Amazing_Flower_35.html
این روزها تمام درها
برویم یک به یک
بسته میشوند
حتی اگر
تمام پنجره ها هم
بسته شوند
همان یکی که نیمه باز است
مرا به دیدار دوباره ی نور
امیدوار نگه میدارد
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
دستم که دراز می شود رو به دلت
صد پنجره باز می شود رو به دلت
هر صبح دلم وضوی خون می گیرد
مشغول نماز می شود رو به دلت...
صد پنجره باز می شود رو به دلت
هر صبح دلم وضوی خون می گیرد
مشغول نماز می شود رو به دلت...
آن چنان آلوده است عشق غمناکم با بیم زوال
که همه زندگیم میلرزد چون تو را می نگرم
مثل این است که از پنجــــــــــــره ای تک درختم را سرشار از برگ در تب زرد خزان می نگرم
مثل این است که جریانی را روی خطوط مغشوش اب روان می نگرم!!!
تو چه هستی جز یک لحظه که چشمان مرا
می گشاید به برهوت آگاهی؟!!
آه بگذار که فراموش کنم....
فروغ
که همه زندگیم میلرزد چون تو را می نگرم
مثل این است که از پنجــــــــــــره ای تک درختم را سرشار از برگ در تب زرد خزان می نگرم
مثل این است که جریانی را روی خطوط مغشوش اب روان می نگرم!!!
تو چه هستی جز یک لحظه که چشمان مرا
می گشاید به برهوت آگاهی؟!!
آه بگذار که فراموش کنم....
فروغ
اگر به قاب چشمانم پا بگذاری
اگر از آن سوی پنجره رویا، برایم دست تکان دهی
اگر حضور سبز معنی را
به صداقت خوش رنگ بارانی پیوند دهی
اگر ترانه های تاریک گریه را
به خنده ای از ته دل روشن کنی
به پاس همه مهربانیهایت
دلم را در لابه لای آواز و نغمه تقدیمت میکنم .
همیشه ماندنی، همیشه راز
همیشه در دلم، ترو تازه بمان
ما محو در نگاه هم اين گونه تا ابد
چون عشق در دو آينه تكرار مي شويم
* *
با حسرت دو پنجره ي باز رو به هم
در عشق از نگاه فرا تر نمي رويم
http://rahaeii.blogfa.com/post-1.aspx
درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند
من هر روز و هر لحظه نگرانت می شوم که چه می کنی ! ؟
پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد می زنم
تنهاییت برای من …
غصه هایت برای من …
همه بغضها و اشکهایت برای من ...
بخند برایم بخند ...
آنقدر بلند
تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را …
صدای همیشه خوب بودنت را
دلم برايت تنگ شده ... !
...
با تو باید
خانه ام بی پنجره باشد
تماشائی تر از تو وقتی ، پیدا نمی کنم ..
با تو باید
خانه ام بی پنجره باشد
تماشائی تر از تو وقتی ، پیدا نمی کنم ..
باد ،
پنجره را
در هم می کوبد
اما
نگاهم بر
مسیر رفته ات
قفل می ماند
.
.
.
خودم می دانم
تماشای گام های خالی و
رد کهنه ات
هیچ کدام
تو را به من
پس نمی دهند
در خواب های کودکی ام
هر شب طنین سوت قطاری
از ایستگاه می گذرد
دنباله ی قطار
انگار هیچ گاه به پایان نمی رسد
انگار
بیش از هزار پنجره دارد
و در تمام پنجره هایش
تنهای تویی که دست تکان می دهی
آنگاه
در چارچوب پنجره ها
شب شعله می کشد
با دود گیسوان تو در باد
در امتداد راه مه آلود
در دود
دود
دود ...
از : قیصر امین پور
هر شب طنین سوت قطاری
از ایستگاه می گذرد
دنباله ی قطار
انگار هیچ گاه به پایان نمی رسد
انگار
بیش از هزار پنجره دارد
و در تمام پنجره هایش
تنهای تویی که دست تکان می دهی
آنگاه
در چارچوب پنجره ها
شب شعله می کشد
با دود گیسوان تو در باد
در امتداد راه مه آلود
در دود
دود
دود ...
از : قیصر امین پور
باز کــــن پنجــــــره ای رو به نــــگاهم ای دوست
دیرگاهی است که من چشم به راهم ای دوست
دیرگاهی است که من چشم به راهم ای دوست
دور از آیینه چشــــــم تو به هم می مانند
روزهای من و شبهای سیاهم ای دوست
روزهای من و شبهای سیاهم ای دوست
صبحــــگاهان که بر ارم نفــــــس از سوز جگر
می کشد سر به فلک شعله آهم ای دوست
می کشد سر به فلک شعله آهم ای دوست
من که در حاثه چون کـــــوه مــــــقاوم بودم
پیش طوفان غمت چون پر کاهم ای دوست
پیش طوفان غمت چون پر کاهم ای دوست
کسیت غیر از تو که از راه وفــا دریابد
زیر این بار گران بار گناهم ای دوست
زیر این بار گران بار گناهم ای دوست
دل سنگین تو با این همه بی رحمی ها
می کند عاقبت از غصه تباهم ای دوست
می کند عاقبت از غصه تباهم ای دوست
این منم عاشق بیچاره که در شادی و غم
جز رضای تو دگر هیچ نخواهم ای دوست
جز رضای تو دگر هیچ نخواهم ای دوست
چشم از افتاده ترین عاشق خود باز مگیر
باز کن پنجره ای رو به نگاهم ای دوست
باز کن پنجره ای رو به نگاهم ای دوست
شــــــــبگردی می‌کنــــم.
اما صدای نفــــــــــــس‌هایـــت را از پشــــــــت
هیچ پنــــــــــــــجره و دیواری نمی‌شـــــــــنوم
آســوده بخواب نازنیــــــــــــنم
شـــــــــ ــ ـ ـــــــهر در امن و امان اســـــــت
تنها خانه‌ی من اســت که در آتــــش می‌ســـــــــــــــــوزد . . .
.
.
قصر
نمی خواهم
باغ
نمی خواهم
... تنها
.........پنجره ای می خواهم
رو به خوشبخت ترین کوچهء دنیا
که گاهی، فقط گاهی
تو
از آن میگذری
دیگر به گوش هایم نیازی ندارم!!
تو که صدایم نمی زنی...!!
تنها چشم هایم مرا کفایت می کند....
برای دیدنت از پنجره .....
تو که صدایم نمی زنی...!!
تنها چشم هایم مرا کفایت می کند....
برای دیدنت از پنجره .....
آه، گوئي ز پس پنجره ها
بانگ آهسته پا مي آيد
اي خدا، اوست كه آرام و خموش
بسوي خانه ما مي آيد...
بانگ آهسته پا مي آيد
اي خدا، اوست كه آرام و خموش
بسوي خانه ما مي آيد...
وقتی تو نیستی به خدا عشق و پنجره
در پیش چشم من همه دیوار می‌شود
امروز در نگاه تو تکثیر می‌شوم
فردا دلم به جرم تو بر دار می‌شود
در پیش چشم من همه دیوار می‌شود
امروز در نگاه تو تکثیر می‌شوم
فردا دلم به جرم تو بر دار می‌شود
پشتِ این پنجره باغی است به زیبائیِ تو
چشمه ای هست به پاکی و دلارائیِ تو
پشتِ این پنجره گلها همه مشتاقِ تواند
تا بگیرند نفس از دمِ عیسائیِ تو
من كه از بازترين پنجره با مردم اين ناحيه صحبت كردم
حرفي از جنس زمان نشنيدم،
هيچ چشمي، عاشقانه به زمين خيره نبود،
كسي از ديدن يك باغچه مجذوب نشد،
هيچكس زاغچه اي را سر يك مزرعه جدي نگرفت...
رفتی ، نگاه پنجره ها خیس آب شد
بی تو نفس کشیدن و ماندن ، عذاب شد
با هر نسیم می وزی اما چه فایده
سرمست دیگرانی و قلبم کباب شد
آماج دردهای کس دیگری شدن
باورنکردنیست که سهمم نقاب شد
دیگر کمر شکستگی ام را کسی ندید
شاعر قلم شکست و سکوت انتخاب شد
ای کاش قبل رفتن وتنها گذاشتن
آنبار فرصتی که برایم خراب شد....
حالا درون پیچ خم خود تنیده ام
گم می شوم و خاطره هایت سراب شد
دستی به تو رساندم و افسوس سهم من
از عاشقی ، تلنگرِ بر یک حباب شد
حالا، نگاه کن منم و شعرهای تلخ
شعری که برگ کهنه ی از یک کتاب شد...
م- شوریده سید مهدی نژادهاشمی
هنوز می گذرم نیمه های شب در شهر
مگر که لب بگشاید به خنده پنجره ای
کجاست دست گشاینده ؟
خواب سنگین است
...
پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است.
بام ها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرد.
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است.
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف.
خاک، موسیقی احساس ترا می شنود
وصدای پر مرغان اساطیر می آید در باد.
...
« سهراب »
پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است.
بام ها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرد.
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است.
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف.
خاک، موسیقی احساس ترا می شنود
وصدای پر مرغان اساطیر می آید در باد.
...
« سهراب »