علی سعیدلو که در مقام معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی ایران، احتمالا مدیران قدرتمندی را دور و بر خود نمی‌بیند و به تبع آن از وجود مشاورانی خوب و آینده‌نگر نیز شاید بی‌بهره باشد، معلوم نشد که با چه پشتوانه‌ای خود را کاندیدای نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا، آن هم برای نخستین‌بار در چنین سطحی از مسوولیت نموده بود؟ هر چند که در همان اوایل اعلام نامزدی سعیدلو نیز نوشتیم که نباید بسادگی خام شده و وارد بازی‌ای شود که در آن برد نیست، اما عده‌ای از اطرافیان وی و از جمله مسوولان فدراسیون که جرات نداشتند حرفی بر خلاف میل رئیس ورزش بزنند، او را تشویق به این کار کردند تا با دعوت از بن همام قطری و رئیس AFC به تهران و ملاقات وی با سعیدلو، رویاهای رئیس ورزش ایران برای دستیابی به عنوان نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا بارور شود. جدا از اینکه گفته می‌شود بن همام در تهران به سعیدلو توصیه کرده؛ در انتخاباتی ورود نکند که پیروزی‌اش در آن قطعی نیست و به جای آن اجازه دهد علی کفاشیان با شانس بالایی، فوتبال ایران را صاحب یک کرسی نماید، اما علی سعیدلو ۲ روز بعد از سفر رئیس AFC به تهران، راهی دوحه قطر شد تا ضمن دیدار و گفت‌وگو با امیر این کشور، حمایت ضمنی عالی‌ترین مقام قطر را نیز ضمیمه حضور خود در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا سازد. بویژه اینکه دیدار با امیر قطر می‌توانست برای بن همام قطری دارای پیام‌های خاص خود باشد. سعیدلو در بازگشت از قطر و به فاصله چند ساعت، در دفتر کار خود در خیابان سئول، ولیعهد اردن و رئیس فدراسیون فوتبال این کشور را ملاقات کرد تا در دیپلماسی شکل گرفته، رئیس ورزش بیش از پیش، لباس نایب رئیسی AFC را بر قامت خود ببیند؛ اما همه این هزینه‌های سیاسی و مادی، در انتخابات روز پنجشنبه (۱۶ دی ماه) در دوحه قطر رنگ باخت تا سعیدلو در رقابت با نماینده نپال بازنده شده و رای لازم را نیاورد. تاسف‌بارتر اینجاست که علی کفاشیان، رئیس فدراسیون نیز شب قبل از انتخابات از نامزدی خود برای عضویت در کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، کنار کشید تا باصطلاح شانس سعیدلو برای پیروزی در انتخابات بیشتر شود. اما متاسفانه، سعیدلو در رقابت با نماینده نپال بازنده شد، رقابتی که البته بازنده بزرگ‌ترش فوتبال ایران است که با این همه سابقه و پیشینه روشن در فوتبال قاره، صاحب نماینده‌ای در AFC نیست و نمی‌تواند در روند تصمیمات فوتبالی آسیا، کوچکترین سهمی داشته باشد. اگر چه گفته می‌شود که علی کفاشیان برای کناره گیری از انتخابات تحت فشار بوده است (نکته‌ای که سید جلال یحیی‌زاده، رئیس کمیته تربیت بدنی مجلس شورای اسلامی دیروز در گفت‌وگو با مهر به آن اشاره کرد) اما یقینا علی سعیدلو باید در این زمینه پاسخگوی عملکرد خود باشد.
“تاسف‌بارتر اینجاست که علی کفاشیان، رئیس فدراسیون نیز شب قبل از انتخابات از نامزدی خود برای عضویت در کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، کنار کشید تا باصطلاح شانس سعیدلو برای پیروزی در انتخابات بیشتر شود.”
به‌طور طبیعی اگر واقع بینانه به مسائل نگاه کرده و با فرافکنی در صدد نباشیم که اشتباه مدیریتی صورت گرفته را به نام دیگران بنویسیم، باید بگوییم که اتفاق رخ داده در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا به هیچ‌وجه در شأن فوتبال ایران نبود و یقینا تبعات این ندانم کاری یا بهتر بگوییم خود زنی فوتبالی، برای سال‌ها دامن فوتبال ایران را خواهد گرفت. براستی مسوولان دخیل در این موضوع اعم از سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال باید پاسخ دهند که چرا باید نمایندگان گوام، میانمار، مغولستان، ویتنام، سنگاپور، مالزی، پاکستان، هند و... در کمیته اجراییAFC عضو باشند، آن وقت فوتبال ایران، صاحب هیچ نماینده‌ای در تشکیلات کنفدراسیون فوتبال آسیا نباشد؟! به هر حال اقرار به اشتباه و یک عذرخواهی خشک و خالی، بهترین کاری است که در این مقطع می‌تواند از سوی مسوولان ورزش و فوتبال ایران مورد توجه قرار گیرد.
“تاسف‌بارتر اینجاست که علی کفاشیان، رئیس فدراسیون نیز شب قبل از انتخابات از نامزدی خود برای عضویت در کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، کنار کشید تا باصطلاح شانس سعیدلو برای پیروزی در انتخابات بیشتر شود.”
به‌طور طبیعی اگر واقع بینانه به مسائل نگاه کرده و با فرافکنی در صدد نباشیم که اشتباه مدیریتی صورت گرفته را به نام دیگران بنویسیم، باید بگوییم که اتفاق رخ داده در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا به هیچ‌وجه در شأن فوتبال ایران نبود و یقینا تبعات این ندانم کاری یا بهتر بگوییم خود زنی فوتبالی، برای سال‌ها دامن فوتبال ایران را خواهد گرفت. براستی مسوولان دخیل در این موضوع اعم از سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال باید پاسخ دهند که چرا باید نمایندگان گوام، میانمار، مغولستان، ویتنام، سنگاپور، مالزی، پاکستان، هند و... در کمیته اجراییAFC عضو باشند، آن وقت فوتبال ایران، صاحب هیچ نماینده‌ای در تشکیلات کنفدراسیون فوتبال آسیا نباشد؟! به هر حال اقرار به اشتباه و یک عذرخواهی خشک و خالی، بهترین کاری است که در این مقطع می‌تواند از سوی مسوولان ورزش و فوتبال ایران مورد توجه قرار گیرد.
