ehsanstr
عضو جدید
به گزارش خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی عبور رودخانه کارون از شوشتر باعث به وجود آمدن حیات شهری در آن شده است به طوری که این شهر از نظر کشاورزی و تاریخی به شهر مهمی تبدیل شده است و آثار تاریخی فراوانی در ارتباط با بهره برداری از منابع آبی موجود ( مانند پل، بند و تاسیسات آبخیز داری ) در این شهر دیده می شود.
در این خصوص می توان به آسیابها و آبشارهای شوشتر، نهر داریون، رودهای شطیط و گرگر، پل بند میزان، پل بند شادروان، پل لشکر، بند خاک و پل بند ماهی بازان یا بند خداآفرین اشاره کرد.
مجموعه آبشارهای شوشتر در دوران ساسانیان، جهت بهره گیری از نیروی آب به‌عنوان محرک آسیاب های صنعتی ساخته شد.
در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیابها، آبشارها، کانالها و تونل های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند.
32 باب آسیاب آبی در محلی که با نام سیکا شناخته می شود وجود دارد و آب تونل هایی که آسیاب های را می چرخاندند امروزه پس از حذف آسیابها به صورت آبشارهای بسیار زیبایی، دوباره به رودخانه می ریزند.
هیچ مکانی را در جهان نمی توان پیدا کرد که همچون محوطه آبشارهای شوشتر ویژگی های مختلف را یک جا در خود جمع کرده باشد.
بازدید کنندگان داخلی وخارجی که از این محوطه بازدید به عمل می آورند، با مشاهده دهانه های خروجی آب و بخش های دیگر منطقه آبشارها، شگفت زده می شوند.
آبشارها و آسیابهای شوشتر در نوبت ثبت در ردیف آثار جهانی یونسکو می باشند .
نهر "داریون" یکی دیگر از آثار تاریخی شهرستان شوشتر است که عده ای ساخت آن را به داریوش هخامنشی که در حدود دو هزار و 500 سال پیش حکومت می کرده نسبت می دهند
ولی برخی دیگرآن را مربوط به زمان اشکانیان می دانند که از حدود یک هزار و 800 تا دو هزار و 200 سال پیش حکومت می کردند.
درغرب شهر شوشتر دشتی وجود دارد به نام "میان آب "که بین دو شاخه گرگر و شطیط محصور شده و نامیدن آن به نام میان آب نیز به همین دلیل است.
نهر داریون برای سوار کردن آب رودخانه کارون بر دشت میان آب حفر شده است .
آب این نهر از دو تونل که بین بند میزان و پل بند شادروان در زیر قلعه سلاسل که مربوط به به حاکمان خوزستان در زمان ساسانیان است حفر شده تامین می گردید.
اکنون این دو تونل جای خود را به تونلی جدید با سازه های امروزی داده اند.
شطیط و گرگر یا چهاردانگه و دودانگه از دیگر مجموعه های آبی در شهرستان شوشتر است .
رودخانه کارون هنگام رسیدن به شهر شوشتر به دو شاخه تبدیل می شود که یک شاخه به نام گرگر به طور مستقیم به مسیر خود ادامه داده و شاخه دیگر به نام شطیط به سمت راست می پیچد .
این دوشاخه پس از طی مسافتی حدود 40 کیلو متر در مکانی به نام بند قیر دوباره به یکدیگر می پیوندند .
شواهد نشان می دهد که گرگر نهری است که با دست حفر گردیده است.
پل بند میزان نیز یکی از سازه های آبی است برای میزان یا تنظیم کردن آب رودخانه کارون بین دو شاخه گرگر و شطیط، که این سازه شش دانگ آب رودخانه کارون را به دو دانگ و چهار دانگ بین دو رود گرگر و شطیط تقسیم می کند به همین دلیل به این دو رود دودانگه و "چهاردانگه" نیز می گویند.
نمای پل "بند میزان" به صورت چند منحنی به هم پیوسته است که دارای 10 دهانه آبروی می باشد که 9 دهانه در ضلع شرقی و دهانه دهم که عریض تر است در ضلع غربی قراردارد.
بعد از دهانه دهم، بند به صورت یک دیوار به سمت غرب امتداد می یابد تا به زیر پایه های برج تاریخی کلاه فرنگی می رسد.
بند میزان دیواری است به ارتفاع پنج متر و طول تاج 70 متر که به نظر می رسد بخشی از آن طبیعی باشد.
پل بند شادروان از دیگر سازه های آبی تاریخی شوشتر می باشد که هدف اصلی از ساخت این پل بند، ارتباط دادن دوطرف رودخانه بوده است.
این پل بند در غرب بند میزان و درفاصله 400 متری پایین دست آن بر روی رود شطیط ساخته شده است.
این سازه در حدود یک هزار و 750 سال پیش و به دستور شاپور اول ساسانی ساخته شد .
پل بند شادوران قبلا" 44 دهانه داشته که هم اینک آثار 16 دهانه طاق دار و هشت دهانه بدون طاق در آن دیده می شود، عرض دهانه های این پل هشت متر و عرض پی های آن هفت متر است .
رود شطیط پس از عبور از پل بند شادروان از شمال شهر، روان می شود و پس از طی مسافتی بار دیگر رو به جنوب کرده و به موازی شاخه گرگر ادامه مسیر می دهد تا در بند قیر به یکدیگر می پیوندد.
پل لشکر نیز به عنوان دیگر سازه آبی، تاریخی شوشتر در غرب بقعه امام زاده عبدالله و بر روی نهر داریون واقع شده است و هم اکنون از این پل 12 دهانه در طول 183 متر باقی مانده است .
جنس مصالح ساختمانی آن سنگ و ساروج، قلوه سنگ و سنگ رودخانه است .
در طاق های پل آجر به کار رفته و طاق و نمای آن رومی هلالی است
اگر از پل لشکر در جنوب شهر و در جوار بقعه امام زاده عبدالله در حدود 500 متر به طرف شمال پیش برویم به آثار "بند خاک" می رسیم که این بند در زمان ساسانیان بر نهر داریون ساخته شده است.
بقایای آن از سنگ ساروج است و شامل دو قسمت است، قسمت اول که پنج دهانه از آن باقی مانده است دارای ستون هایی است که طول هریک33/1 متر است و طول هر دهانه آن 72/1 متر است .
10 متر پایین تر از دارای دریچه های انحرافی بوده که آثار بعضی از آنها از بین رفته است و هم اکنون قسمتی از آب داریون از این محل سرازیر و پس از طی کردن راهی در حدود 5/1 کیلومتر به رودخانه گرگر وارد می شود.
این بند چنین بار در اثر سیلاب تخریب و دوباره بازسازی شده است که آثار آنها پیداست.
بعد از جلگه "دستوا" در کنار شهر شوشتر و پس از بقعه علی کمدرده ، در عرض یک دره خاکی بقایای یک بند قدیم باقی مانده است که به نام بند ماهی بازان یا خدا آفرین نامیده می شود.
انتخاب این محل و بریدن تپه ها به منظور هموارکردن بستر رودخانه خروشان، کاری بسیار قابل تحسین و اعجاب انگیز است.
بند ماهی بازان مانند اکثر بندهای ساسانی دو منظوره است یعنی علاوه بر بالا آوردن سطح آب به عنوان پل نیز از آن استفاده می شده است.
آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری شوشتر همه ساله مورد استقبال مسافران نوروزی قرار می گیرد.
در این خصوص می توان به آسیابها و آبشارهای شوشتر، نهر داریون، رودهای شطیط و گرگر، پل بند میزان، پل بند شادروان، پل لشکر، بند خاک و پل بند ماهی بازان یا بند خداآفرین اشاره کرد.
مجموعه آبشارهای شوشتر در دوران ساسانیان، جهت بهره گیری از نیروی آب به‌عنوان محرک آسیاب های صنعتی ساخته شد.
در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیابها، آبشارها، کانالها و تونل های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند.
32 باب آسیاب آبی در محلی که با نام سیکا شناخته می شود وجود دارد و آب تونل هایی که آسیاب های را می چرخاندند امروزه پس از حذف آسیابها به صورت آبشارهای بسیار زیبایی، دوباره به رودخانه می ریزند.
هیچ مکانی را در جهان نمی توان پیدا کرد که همچون محوطه آبشارهای شوشتر ویژگی های مختلف را یک جا در خود جمع کرده باشد.
بازدید کنندگان داخلی وخارجی که از این محوطه بازدید به عمل می آورند، با مشاهده دهانه های خروجی آب و بخش های دیگر منطقه آبشارها، شگفت زده می شوند.
آبشارها و آسیابهای شوشتر در نوبت ثبت در ردیف آثار جهانی یونسکو می باشند .
نهر "داریون" یکی دیگر از آثار تاریخی شهرستان شوشتر است که عده ای ساخت آن را به داریوش هخامنشی که در حدود دو هزار و 500 سال پیش حکومت می کرده نسبت می دهند
ولی برخی دیگرآن را مربوط به زمان اشکانیان می دانند که از حدود یک هزار و 800 تا دو هزار و 200 سال پیش حکومت می کردند.
درغرب شهر شوشتر دشتی وجود دارد به نام "میان آب "که بین دو شاخه گرگر و شطیط محصور شده و نامیدن آن به نام میان آب نیز به همین دلیل است.
نهر داریون برای سوار کردن آب رودخانه کارون بر دشت میان آب حفر شده است .
آب این نهر از دو تونل که بین بند میزان و پل بند شادروان در زیر قلعه سلاسل که مربوط به به حاکمان خوزستان در زمان ساسانیان است حفر شده تامین می گردید.
اکنون این دو تونل جای خود را به تونلی جدید با سازه های امروزی داده اند.
شطیط و گرگر یا چهاردانگه و دودانگه از دیگر مجموعه های آبی در شهرستان شوشتر است .
رودخانه کارون هنگام رسیدن به شهر شوشتر به دو شاخه تبدیل می شود که یک شاخه به نام گرگر به طور مستقیم به مسیر خود ادامه داده و شاخه دیگر به نام شطیط به سمت راست می پیچد .
این دوشاخه پس از طی مسافتی حدود 40 کیلو متر در مکانی به نام بند قیر دوباره به یکدیگر می پیوندند .
شواهد نشان می دهد که گرگر نهری است که با دست حفر گردیده است.
پل بند میزان نیز یکی از سازه های آبی است برای میزان یا تنظیم کردن آب رودخانه کارون بین دو شاخه گرگر و شطیط، که این سازه شش دانگ آب رودخانه کارون را به دو دانگ و چهار دانگ بین دو رود گرگر و شطیط تقسیم می کند به همین دلیل به این دو رود دودانگه و "چهاردانگه" نیز می گویند.
نمای پل "بند میزان" به صورت چند منحنی به هم پیوسته است که دارای 10 دهانه آبروی می باشد که 9 دهانه در ضلع شرقی و دهانه دهم که عریض تر است در ضلع غربی قراردارد.
بعد از دهانه دهم، بند به صورت یک دیوار به سمت غرب امتداد می یابد تا به زیر پایه های برج تاریخی کلاه فرنگی می رسد.
بند میزان دیواری است به ارتفاع پنج متر و طول تاج 70 متر که به نظر می رسد بخشی از آن طبیعی باشد.
پل بند شادروان از دیگر سازه های آبی تاریخی شوشتر می باشد که هدف اصلی از ساخت این پل بند، ارتباط دادن دوطرف رودخانه بوده است.
این پل بند در غرب بند میزان و درفاصله 400 متری پایین دست آن بر روی رود شطیط ساخته شده است.
این سازه در حدود یک هزار و 750 سال پیش و به دستور شاپور اول ساسانی ساخته شد .
پل بند شادوران قبلا" 44 دهانه داشته که هم اینک آثار 16 دهانه طاق دار و هشت دهانه بدون طاق در آن دیده می شود، عرض دهانه های این پل هشت متر و عرض پی های آن هفت متر است .
رود شطیط پس از عبور از پل بند شادروان از شمال شهر، روان می شود و پس از طی مسافتی بار دیگر رو به جنوب کرده و به موازی شاخه گرگر ادامه مسیر می دهد تا در بند قیر به یکدیگر می پیوندد.
پل لشکر نیز به عنوان دیگر سازه آبی، تاریخی شوشتر در غرب بقعه امام زاده عبدالله و بر روی نهر داریون واقع شده است و هم اکنون از این پل 12 دهانه در طول 183 متر باقی مانده است .
جنس مصالح ساختمانی آن سنگ و ساروج، قلوه سنگ و سنگ رودخانه است .
در طاق های پل آجر به کار رفته و طاق و نمای آن رومی هلالی است
اگر از پل لشکر در جنوب شهر و در جوار بقعه امام زاده عبدالله در حدود 500 متر به طرف شمال پیش برویم به آثار "بند خاک" می رسیم که این بند در زمان ساسانیان بر نهر داریون ساخته شده است.
بقایای آن از سنگ ساروج است و شامل دو قسمت است، قسمت اول که پنج دهانه از آن باقی مانده است دارای ستون هایی است که طول هریک33/1 متر است و طول هر دهانه آن 72/1 متر است .
10 متر پایین تر از دارای دریچه های انحرافی بوده که آثار بعضی از آنها از بین رفته است و هم اکنون قسمتی از آب داریون از این محل سرازیر و پس از طی کردن راهی در حدود 5/1 کیلومتر به رودخانه گرگر وارد می شود.
این بند چنین بار در اثر سیلاب تخریب و دوباره بازسازی شده است که آثار آنها پیداست.
بعد از جلگه "دستوا" در کنار شهر شوشتر و پس از بقعه علی کمدرده ، در عرض یک دره خاکی بقایای یک بند قدیم باقی مانده است که به نام بند ماهی بازان یا خدا آفرین نامیده می شود.
انتخاب این محل و بریدن تپه ها به منظور هموارکردن بستر رودخانه خروشان، کاری بسیار قابل تحسین و اعجاب انگیز است.
بند ماهی بازان مانند اکثر بندهای ساسانی دو منظوره است یعنی علاوه بر بالا آوردن سطح آب به عنوان پل نیز از آن استفاده می شده است.
آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری شوشتر همه ساله مورد استقبال مسافران نوروزی قرار می گیرد.
