نکاتی قابل تامل در مورد فقر

[mec1386]

اسلام بر خلاف مذاهب دیگری که توجیه کننده ی فقر را مناسبات زندگی
اجتماعی میدانند، بزرگترین آموزش یافته ی مکتبش ابوذر میگوید: “وقتی
فقر وارد خانه ای میشود، دین از درب دیگر خارج میشود” و یا
پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) که بنیانگذار مکتبی است که همه ما
مسلمانان به آن اعتقاد راسخ داریم چه شیوا و ساده بیان فرموده است:
“من لامعاش له لامعادله” کسی که زندگی مادی ندارد زندگی معنوی هم
نخواهد داشت. چون؛ شکم خالی هیچ ندارد.
جامعه ای که دچار کمبود اقتصادی و مادی است مسلماً کمبود های معنوی
بسیاری خواهد داشت و آنچه را که در جامعه های فقیر، آنرا اخلاق و مذهب
می نامند، متاسفانه معنویت در آن جایی ندارد.

میخواهم بگویم؛فقر همه جا سر میکشد …​

فقر ، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست …​

​

فقر ، حتی گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند …​

فقر ، چیزی را “نداشتن” است ؛ ولی آن چیز پول نیست ؛​

​

​

​

​

طلا و غذا هم نیست …​

فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند …​

​

​

فقر ، اعجوبه ایست که بشکه های نفت در عربستان را تاته سر میکشد.​

فقر ، همان گردو خاکیست که برکتابهای فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند …​

فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است که روزنامه های برگشتی را خرد میکند …​

فقر ، کتیبه ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند …​

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود …​

فقر ، همه جا سر میکشد …

​

فقر ، شب را “بی غذا ” سر کردن نیست …​

فقر ، روز را “بی اندیشه” سر کردن است ​

​

​