[SUP]
[/SUP][SUP]نرگس در كنار ديگر بچه هاي قرباني غفلت ما در كنار [/SUP][SUP]بچه هاي روستا براي گرفتن يك عكس حاضر مي شود اما او براي عكاس نمي خندد.
[/SUP]
[/SUP][SUP]نرگس در كنار ديگر بچه هاي قرباني غفلت ما در كنار [/SUP][SUP]بچه هاي روستا براي گرفتن يك عكس حاضر مي شود اما او براي عكاس نمي خندد.
[/SUP]
[SUP][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]به گزارش خبرنگار فارس، برق نگاه معصومشان با قاب هاي چوبي در دست كه در آن چهره هايي متفاوت از تصوير فعلي اشان را نشان مي داد، آتش به دلمان زد.
عمق نگاه نافذشان شرمسارمان كرد كه چرا نبايد يك بخاري استاندارد در كلاسشان مي بود، و انگشت هاي ذوب شده نرگس در كنار كتاب فارسي كلاس سوم ما را ناخودآگاه به ياد حسنك كجايي، تصميم كبري، روباه و خروس و ده ها درس خاطره انگيز ديگر اين دوره انداخت.
نمي دانيم وقتي به درس پترس فداكار مي رسند، چه تصويري از انگشت پترس در ذهنشان شكل خواهد گرفت و حتي نمي دانيم آيا به خاطر گرمي مشعل دهقان فداكار، او را دوست مي دارند.
دختركان و پسركاني با قاب هاي بزرگ در دست كه حسرت و رنج در چشمانشان موج مي زند، بچه‌هايي كه رنگ نداشته ديوار خانه اشان حكايت از جيب خالي والدينشان براي هزينه هاي سرسام آور درمان دارد و نمي دانيم چرا تا به امروز گره هاي چروك چهره هايشان كه قرار بود ترميم شوند، هنوز باز نشده است و اين پرسش كه آيا در ميان سيل پزشكان اين مرز و بوم كسي حاضر است با ظرافت انگشتانش مرهمي براي صورتكان اين بچه ها باشد، ما را به خود مشغول كرده است.
نرگس در روستايشان مي ماند، به دنبال مرغ خانه اشان مي دود تا شايد با سر و صداي مرغ و خروس هاي خانه بتواند اندكي خود را تخليه كند. نرگس در كنار ديگر بچه هاي قرباني غفلت ما در كنار بچه هاي روستا براي گرفتن يك عكس حاضر مي شود اما او براي عكاس نمي خندد. نرگس دفتر مشقش را باز مي كند، به زحمت و با كمك دست ديگر مداد سياه را در دست مي گيرد و در سطر اول مي نويسد: اي كاش كلاسمان آتش نمي گرفت.
__________________
عکس ها اونقـدر تلخ و ناراحت کننده بود و خودم اونقدر اشک ریختم که نتونستم اینجـا قرار بدم. تنها یک عکس...
[/FONT][/SUP]
عمق نگاه نافذشان شرمسارمان كرد كه چرا نبايد يك بخاري استاندارد در كلاسشان مي بود، و انگشت هاي ذوب شده نرگس در كنار كتاب فارسي كلاس سوم ما را ناخودآگاه به ياد حسنك كجايي، تصميم كبري، روباه و خروس و ده ها درس خاطره انگيز ديگر اين دوره انداخت.
نمي دانيم وقتي به درس پترس فداكار مي رسند، چه تصويري از انگشت پترس در ذهنشان شكل خواهد گرفت و حتي نمي دانيم آيا به خاطر گرمي مشعل دهقان فداكار، او را دوست مي دارند.
دختركان و پسركاني با قاب هاي بزرگ در دست كه حسرت و رنج در چشمانشان موج مي زند، بچه‌هايي كه رنگ نداشته ديوار خانه اشان حكايت از جيب خالي والدينشان براي هزينه هاي سرسام آور درمان دارد و نمي دانيم چرا تا به امروز گره هاي چروك چهره هايشان كه قرار بود ترميم شوند، هنوز باز نشده است و اين پرسش كه آيا در ميان سيل پزشكان اين مرز و بوم كسي حاضر است با ظرافت انگشتانش مرهمي براي صورتكان اين بچه ها باشد، ما را به خود مشغول كرده است.
نرگس در روستايشان مي ماند، به دنبال مرغ خانه اشان مي دود تا شايد با سر و صداي مرغ و خروس هاي خانه بتواند اندكي خود را تخليه كند. نرگس در كنار ديگر بچه هاي قرباني غفلت ما در كنار بچه هاي روستا براي گرفتن يك عكس حاضر مي شود اما او براي عكاس نمي خندد. نرگس دفتر مشقش را باز مي كند، به زحمت و با كمك دست ديگر مداد سياه را در دست مي گيرد و در سطر اول مي نويسد: اي كاش كلاسمان آتش نمي گرفت.
__________________
عکس ها اونقـدر تلخ و ناراحت کننده بود و خودم اونقدر اشک ریختم که نتونستم اینجـا قرار بدم. تنها یک عکس...
[/FONT][/SUP]
