Niima
-
خنده در ميان اولين گروه هاي انسان نما، بين چهار تا دو ميليون سال پيش پيداشد...
پژوهشگران موضوع خنده، يا ژلاتولوژيستها، کوشيده اند که به ماهيت خنده پيببرند و به اين سوال پاسخي علمي بدهند که انسان چرا مي خندد؟
آنها در پژوهش خود دريافته اند کهمغز انسان چگونه يکجوک ، لطيفه، يا شوخي را مي گيرد، و خنده چگونه مي تواند واقعا به صورت بهترينداروها عمل کند.مي دانيم که جاي دريافت يک موضوع خنده آور، در قسمتقدامي يا جلويي قشر بيروني و خاکستري رنگ مغز قرار دارد. اکنون خنده شناسان درزمينه مبدا يا منشا خنده پژوهش مي کنند.
دو دانشور آمريکايي به نام هاي متيوجرويس (Mathew Gervais) و ديويد اسلون ويلسون (David Sloan Wilson) از دانشگاهبينگهمتون (Binghamton) در نيويورک، چند ماه پيش در مقاله اي اظهار داشتند که درپژوهش خود دريافته اند کهمنشا خنده در سير تکاملي انسان بهزماني پيش از آنکه انسان از ميمون ها جدا شود، بر مي گردد.
دو دانشور آمريکايي به نام هاي متيوجرويس (Mathew Gervais) و ديويد اسلون ويلسون (David Sloan Wilson) از دانشگاهبينگهمتون (Binghamton) در نيويورک، چند ماه پيش در مقاله اي اظهار داشتند که درپژوهش خود دريافته اند کهمنشا خنده در سير تکاملي انسان بهزماني پيش از آنکه انسان از ميمون ها جدا شود، بر مي گردد.
خنده انسانهاي اوليهبه عبارت ديگر خنده درميان اولين گروه هاي انسان نما، بين چهار تا دو ميليون سال پيش پيدا شد. البته خنده آنها به هاه هاه يا قهقهه انسان امروزي شباهتي نداشت، چونآنها هنوز دستگاه صوتيشان توانايي تلفظ اين صداها را پيدا نکرده بود،وبيشتر به واکنش صوتي در برابر قلقلک يا خنده گوريل ها و شامپانزه هاي امروزي شباهتداشت.
با تکامل تدريجي انسان، خنده به طور کلي معناي تازه ايبه خود گرفت. در حدود دو ميليون سال پيش در اجداد انسان اين توانايي پديدآمد که بتوانند حالت هاي مختلف بياني در چهره خود را کنترل کنند و به اين ترتيب همبياختياروهم با اراده خود بخندند.
اما مدت ها گذشت تا انسان در مسير تکامل به مراحلي بالاتر از شناخت و آگاهيکار برد زبان رسيد و خنده با شوخي و مزاح ارتباط پيدا کرد.
بنا بر اين، اگربتوانيم خنده را پديده اي مستقل و جدا از بزله، و شوخي و مزاح بگيريم، خنده چهماهيتي دارد؟جوابي که بر اساس پژوهش علمي به اين سوال مي توان داد، اين است کهخنده در روابط اجتماعي افراد از طريق گفت و گو کاربرد دارد.
دانشوري به نامرابرت پروواين (Robert Provine) از دانشگاه مريلند در بالتيمور آمريکا، دريافته استکه ما در هنگام گفت و گوهاي عادي به نسبت بيشتر مي خنديم تا با شنيدن جوک و لطيفهکه گهگاه پيش مي آيد.
توانايي خنداندن ديگران غالبا با کسبموقعيت و قدرت ارتباط دارد، به اين معني که اگر بتوانيد ديگري را بخندانيد، او رابه تسلط خود در آورده ايد.رابرت پروواين گفته است که زن ها معمولا بيشتراز مردها مي خندند، چون مردها هستند که بيشتر به گفتن چيزهاي خنده انگيز تمايلدارند.
بنا بر اين، اگربتوانيم خنده را پديده اي مستقل و جدا از بزله، و شوخي و مزاح بگيريم، خنده چهماهيتي دارد؟جوابي که بر اساس پژوهش علمي به اين سوال مي توان داد، اين است کهخنده در روابط اجتماعي افراد از طريق گفت و گو کاربرد دارد.
دانشوري به نامرابرت پروواين (Robert Provine) از دانشگاه مريلند در بالتيمور آمريکا، دريافته استکه ما در هنگام گفت و گوهاي عادي به نسبت بيشتر مي خنديم تا با شنيدن جوک و لطيفهکه گهگاه پيش مي آيد.
توانايي خنداندن ديگران غالبا با کسبموقعيت و قدرت ارتباط دارد، به اين معني که اگر بتوانيد ديگري را بخندانيد، او رابه تسلط خود در آورده ايد.رابرت پروواين گفته است که زن ها معمولا بيشتراز مردها مي خندند، چون مردها هستند که بيشتر به گفتن چيزهاي خنده انگيز تمايلدارند.
سرايت خنده :ضمنا گفته شدهاست کهخنده مسري است، همان طور که خميازه يک نفر ديگران را بهخمياره کشيدن وا مي دارد.البته ژلاتو لوژيست ها يا خنده شناسان هنوز دراين زمينه پژوهش علمي انجام نداده اند، اما شنيدني است که مسري ترين مورد خنده درسال 1962 در تانزانيا اتفاق افتاد، و آن هنگامي بود که يک دسته دختر دانش آموز بهخنده اي طولاني در آمدند، خنده آنها به افراد دور و بر آنها سرايت کرد، و خنده ايکه از اينجا شروع شده بود، ماه ها ادامه يافت
