سلام به همه
سلام به همه
خب راستش تا تو موقعیتش قرار نگیرم نمیتونم قطعی بگم ولی خب الان فکر میکنم رفتار خاصر نداشته باشم.اونم یه بیماریه مثل خیلی بیماریهای لاعلاج دیگه.اینکه هر کس چه جوری به این بیماری رسیده شاید فقط بتونه به عنوان تجربه واسه بقیه کمک کننده باشه اما نمیتونه به عنوان حکم و مدرک برای محکوم کردن شخص به کار بره.ما در جایگاهی نیستیم که بخوایم درست یا غلط کسی رو تشخیص بدیم و تازه براش حکم هم صادر کنیم.برای همین فکر میکنم اگه غریبه باشه اون لحظه همونطور که گفتم جور خاصی نبینمش و فقط بیمار بدونمش.ولی اگه اشنا باشه سعی میکنم بیشتر برای کمک بهش اقدام کنم و نذارم حالا که از نظر جسمی داره نابود میشه من خودم از نظر روحی هم نابودش کنم! بیشتر درباره ی بیماریش اطلاعات کسب میکنم و مطالعه میکنم و با وجود اینکه مراقبم خودم دچارش نشم ولی بهش کمک میکنم و درکنارش میمونم و بقیه رو هم اگاه میکنم.
همچنین برای درمانشم دعا میکنم.
منم مثل آرچی جان فکر میکنم....
یعنی تا وقتی تو اون موقعیت قرار نگیرم نمیدونم،امیدوارم هیچکس هیچ وقت به این بیماری مبتلا نشه....
تو اون لحظه سعی میکنم خودمو کنترل کنم...
حتما خودش همه چیزو راجع به بیماریش میدونه....
حالا که نمیتونم برای سلامت جسمش جز دعا کاری کنم به سلامت روحش کمک میکنم...
و اینکه ما هرگز حق محاکمه کسی رو نداریم....
اینکه اون طرف از راه گناه به این بیماری رسیده دلیل بر رفتار نابه جای ما نمیشه...
شاید همینکه به این بیماری مبتلا شده دلیل بر محاکمه خداونده...
و خداوند بهترینه...
شاید الان بهترین موقع برای مرگش باشه...
شاید این یه فرصته برای خوب شدن و خوب از دنیا رفتن...
حتما خدا بهش فرصت داده...
شاید اگه بیشتر از این زنده میموند غرق در اشتباه میشد...
البته همه ی این حرفارو تو اون لحظه بهش نمیگم چون آدم تو اون موقعیت، شرایط روحی مساعدی برای شنیدن هر حرفی رو نداره...
ببخشید زیادی صحبت کردم....
موفق و سلامت باشید
یا حق