hamid96
عضو جدید
خلاصه:
عملکرد آلیاژ ترکیب اسمی Tic%5vol –Cu که به واسطه متالورژی پودری تهیه می شود، زمانی که چنین موادی به عنوان الکترودها برای جوشکاری مقاومت الکتریکی به کار می روند ارزیابی می شود. با شروع از Ti, Cu و گردهای گرافیتی، پولک های آلیاژ با کمک واکنش آسیاکاری در یک آسیاب پرانرژی ترکیب می شوند؛ سپس شمش های آلیاژ با قطر mm6 به واسطه چکش کاری داغ چنین پولک هایی تولید می شوند. عملکرد الکترودها با کمک شاخص های زیر برآورد می شود: کوتاه شدگی سر، پهن سازی سر و افت جرم، الکترودهای مس الکترولیت به عنوان مرجع استفاده می شوند. نتایج به وجود آمده به وضوح نشان می دهند که الکترودهای Cu-Tic تهیه شده از ترکیب پودرها به وسیله واکنش آسیاکاری به طور چشمگیری دارای عملکرد بهتری از الکترودهای ساخته شده از مس الکترولیت می باشند.
1. مقدمه:
فرآیند جوشکاری مقاومت الکتریکی به پیشرفت کامل در تولید مجموعه هواپیمایی، شاسی و بدنه های اتومبیل، ابزار آهنی و کاربردهای دیگر بعد از جنگ جهانی دوم رسیده این فرآیند جوشکاری از مس و آلیاژهای مس به عنوان مواد الکترود استفاده می کند.
جوشکاری مقاومت الکتریکی شامل گذراندن جریان بالا در یک ولتاژ کوچک از میان مدار بسته به وسیله قطعات جوش خورده است. این قطعات در تماس نزدیک با دو الکترود و با کمک فشار به کار رفته حفظ می شوند (شکل 1) گرمای تولید شده به واسطه اثر ژول برای تولید ذوب نقطه ای قطعات تحت فشار کافی می باشد، که به اتصال ساختگی خودکار منجر می شود. از این رو، مواد الکترودی می بایست رسانایی های الکتریکی و گرمایی بالایی را در ترکیب با مقاومت بالا در دماهای بالا نشان دهند. مقاومت دمای بالای آلیاژهای فلز، به طور کلی به وسیله گنجایش حجم کمی از کسر (05/-02/) ذرات سرامیکی پراکنده شده بهبود می یابد. ذرات نامحلول مستلزم آن هستند که رسانایی های حرارتی و الکتریکی در بین حدود عملی قابل قبول باقی بماند. این پراکندگی ها می بایست به طور ترمودینامیکی پایدار باشند و به طور همگن درماتریس فلزی در اندازه نانومتری توزیع شوند. مقاومت دمای بالا به وسیله دو مکانیسم اصلی کنترل می شود: تعادل میان پراکندگی ها و مرزهای ذره و تعاملات میان جابه جایی ها و فازهای میانی ماتریس پراکنده. واکنش آسیاکاری از اصول موثر در به کارگیری پراکندگی های نانومتری در ماتریس Cu است. آلیاژ مکانیکی و شکل مخصوص آن از واکنش آسیا کاری اخیرا توسط لوولای بررسی شده اند. آلیاژ مکانیکی یک فرآیند سنگ شکن گلوله ای است که در حدود سال 1966 اختراع شد، یعنی زمانی که ماتریس پودری در معرض برخوردهای پر انرژی از طرف ساچمه ها قرار می گرفت. دو رویداد بسیار مهم که در آلیاژ مکانیکی وجود دارند عبارتند از جوشکاری تکرار شده و شکستن ترکیب پودری که ترکیب حالت جامد مواد را میسر می سازد که آن نیز معمولا برای به دست آمدن توسط روش های قدیمی ممکن نمی باشد. آلیاژها با ترکیبات مختلف از فلزات، حتی با استفاده از ماتریس شروع کننده ی دمای کم و زیاد عناصر ذوب، توسعه یافته اند.
عملکرد آلیاژ ترکیب اسمی Tic%5vol –Cu که به واسطه متالورژی پودری تهیه می شود، زمانی که چنین موادی به عنوان الکترودها برای جوشکاری مقاومت الکتریکی به کار می روند ارزیابی می شود. با شروع از Ti, Cu و گردهای گرافیتی، پولک های آلیاژ با کمک واکنش آسیاکاری در یک آسیاب پرانرژی ترکیب می شوند؛ سپس شمش های آلیاژ با قطر mm6 به واسطه چکش کاری داغ چنین پولک هایی تولید می شوند. عملکرد الکترودها با کمک شاخص های زیر برآورد می شود: کوتاه شدگی سر، پهن سازی سر و افت جرم، الکترودهای مس الکترولیت به عنوان مرجع استفاده می شوند. نتایج به وجود آمده به وضوح نشان می دهند که الکترودهای Cu-Tic تهیه شده از ترکیب پودرها به وسیله واکنش آسیاکاری به طور چشمگیری دارای عملکرد بهتری از الکترودهای ساخته شده از مس الکترولیت می باشند.
1. مقدمه:
فرآیند جوشکاری مقاومت الکتریکی به پیشرفت کامل در تولید مجموعه هواپیمایی، شاسی و بدنه های اتومبیل، ابزار آهنی و کاربردهای دیگر بعد از جنگ جهانی دوم رسیده این فرآیند جوشکاری از مس و آلیاژهای مس به عنوان مواد الکترود استفاده می کند.
جوشکاری مقاومت الکتریکی شامل گذراندن جریان بالا در یک ولتاژ کوچک از میان مدار بسته به وسیله قطعات جوش خورده است. این قطعات در تماس نزدیک با دو الکترود و با کمک فشار به کار رفته حفظ می شوند (شکل 1) گرمای تولید شده به واسطه اثر ژول برای تولید ذوب نقطه ای قطعات تحت فشار کافی می باشد، که به اتصال ساختگی خودکار منجر می شود. از این رو، مواد الکترودی می بایست رسانایی های الکتریکی و گرمایی بالایی را در ترکیب با مقاومت بالا در دماهای بالا نشان دهند. مقاومت دمای بالای آلیاژهای فلز، به طور کلی به وسیله گنجایش حجم کمی از کسر (05/-02/) ذرات سرامیکی پراکنده شده بهبود می یابد. ذرات نامحلول مستلزم آن هستند که رسانایی های حرارتی و الکتریکی در بین حدود عملی قابل قبول باقی بماند. این پراکندگی ها می بایست به طور ترمودینامیکی پایدار باشند و به طور همگن درماتریس فلزی در اندازه نانومتری توزیع شوند. مقاومت دمای بالا به وسیله دو مکانیسم اصلی کنترل می شود: تعادل میان پراکندگی ها و مرزهای ذره و تعاملات میان جابه جایی ها و فازهای میانی ماتریس پراکنده. واکنش آسیاکاری از اصول موثر در به کارگیری پراکندگی های نانومتری در ماتریس Cu است. آلیاژ مکانیکی و شکل مخصوص آن از واکنش آسیا کاری اخیرا توسط لوولای بررسی شده اند. آلیاژ مکانیکی یک فرآیند سنگ شکن گلوله ای است که در حدود سال 1966 اختراع شد، یعنی زمانی که ماتریس پودری در معرض برخوردهای پر انرژی از طرف ساچمه ها قرار می گرفت. دو رویداد بسیار مهم که در آلیاژ مکانیکی وجود دارند عبارتند از جوشکاری تکرار شده و شکستن ترکیب پودری که ترکیب حالت جامد مواد را میسر می سازد که آن نیز معمولا برای به دست آمدن توسط روش های قدیمی ممکن نمی باشد. آلیاژها با ترکیبات مختلف از فلزات، حتی با استفاده از ماتریس شروع کننده ی دمای کم و زیاد عناصر ذوب، توسعه یافته اند.
شکل1.جوشکاری مقاومتی – الکتریکی دو ورق که بین دو الکترود زیر فشار انجام شد.
اگرچه در کل، مواد خام به کار رفته در آلیاژ مکانیکی حداقل می بایست شامل یک فلز شکل پذیر باشند تا به عنوان یک گروه یا ماده چسباننده برای نگه داشتن اجزاء دیگر عمل کنند، بررسی های بیشماری ثابت کرده اند که فلزات شکننده نیز می توانند به طور مکانیکی آلیاژ شوند. تولیدات نهایی که با آسیاکاری توسعه یافته اند پولک هایی هستند که ریز ساختار داخلی آن ها به وسیله اندازه هایی میکرو یا نانویی دانه های بلورین یا به وسیله ترکیبات بی شکل و یا به واسطه ترکیبات متعلق به آن تشکیل شده است؛ محلول های جامد نیز ثابت شده اند به علت ساییدگی ، چنین دانه های ریز بلوری، چگالی بالای جا به جایی را ظاهر می کنند. در نتیجه، ورقه های به دست آمده به وسیله آلیاژ سازی مکانیکی با کمک اصول ترمودینامیکی سخت می شوند. واکنش آسیاکاری که در سال 1975 توسع یافته به وسیله یک واکنش شیمیایی انجام شده است که در فرآیند آلیاژ سازی مکانیکی بین افزودنی های آسیا کاری و ذرات پودری آسیاب شده رخ می دهد. از این رو، وسایل سایش مایع و اتمسفر گازی می بایست به دقت برای ارتقای واکنش O,C یا N با فلزات انتخابی به منظور دستیابی به کاربیدها، اکسیدها و نیتریدهای پراکنده ، انتخاب شوند. پاشیدگی ذرات