Dr.Mohammad
عضو جدید
اگر شما از «پسوریازیس» رنج می برید، باید بدانید دست کم ۷۰میلیون نفر دیگر در دنیا با شما در این درد شریک هستند.
اگرچه آمار دقیقی در مورد شیوع بیماری در کشور ما وجود ندارد، اما باید گفت «پسوریازیس» در ایران نیز جزو بیماری های شایع پوستی به حساب می آید و به نظر می رسد در مناطق شمالی کشور حتی از شیوع بالاتری برخوردار باشد. عوامل متعددی در ایجاد شدن بیماری پسوریازیس موثر هستند و به اصطلاح این بیماری، یک بیماری «چند عاملی» یا «مولتی فاکتوریال» است. از میان این عوامل بدون شک وراثت نقش اساسی دارد. بررسی های متعدد ژنتیکی نقش ارث را ثابت کرده، هرچند تنها در ۳/۱ موارد، سابقه وجود بیماری در سایر اعضای خانواده دیده می شود. این مساله نشان دهنده آن است که عوامل دیگری غیر از وراثت نیز در پدید آمدن این بیماری دخیل هستند که از مهم ترین این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱) عوامل روحی: بی شک استرس های مختلف روحی و هیجانی در بروز یا تشدید بیماری «پسوریازیس» موثر هستند و در بسیاری از موارد خود بیمار به رابطه این استرس ها با بیماری خویش پی می برد.
۲) عفونت ها: در مورد ارتباط عفونت ها با «پسوریازیس» اتفاق نظر وجود ندارد. شاید تنها رابطه ثابت شده بین اشکال قطره ای «پسوریازیس» و عفونت های حاد استرپتوکوکی باشد.
۳) صدمات فیزیکی: علاوه بر استرس های روحی، صدمات فیزیکی به پوست نیز می تواند باعث ایجاد شدن «پسوریازیس» در محل ورود آسیب شود. به طور شایع خود بیمار نیز این تجربه را پیدا می کند که درست در محل خراشیدگی پوست یا محل برش جراحی، ضایعات پسوریازیس ایجاد می شوند. بر همین اساس است که به بیمار مبتلا به «پسوریازیس» توصیه می شود که از کندن پوسته ها و خراشیدن پوست خود پرهیز کند؛ چراکه این عمل می تواند باعث تشدید بیماری وی شود.
۴) داروها: بسیاری از داروهایی که بیمار مصرف می کند، می تواند باعث ایجاد شدن یا شعله ور شدن «پسوریازیس» شود. از مهم ترین این داروها می توان به ترکیبات لیتیوم، داروهای مسدود کننده بتا، مثل پروپرانولول و اتنولول، داروهای ضد مالاریا مثل کلروکین، کلونیدین و ترکیبات ید اشاره کرد.
۵) عوامل هورمونی و متابولیک: «پسوریازیس» اغلب با عوامل هورمونی نیز در ارتباط است برای مثال به طور معمول در جریان حاملگی، پسوریازیس تخفیف یافته و برعکس پس از حاملگی و در جریان شیردهی تشدید می شود. همچنین کمی کلسیم خون نیز می تواند باعث تشدید پسوریازیس بشود.
۶) نور آفتاب: اکثر بیماران اذعان می کنند که بیماریشان در زمستان بدتر می شود. شواهد گوناگون دیگر نیز حاکی از آن است که نور آفتاب باعث بهبودی «پسوریازیس» می شود. با این وجود هستند بیمارانی که نور آفتاب باعث شعله ور شدن بیماریشان می شود. روی همین اصل توصیه می شود که بیمار مبتلا به «پسوریازیس» از نور شدید آفتاب پرهیز کند.
● علایم بیماری پسوریازیس
اگرچه پسوریازیس نام خود را از خارش گرفته اما معمولا بیماران چندان از این نظر شکایت ندارند. در واقع جدا از درگیری مفصلی که آن هم تنها در درصد کمی از بیماران اتفاق می افتد، پسوریازیس چندان بر سلامتی فرد تاثیر نمی گذارد و اغلب فقط از نظر زیبایی است که بیمار را نگران می کند. پسوریازیس در اشکال گوناگون دیده می شود، اما شایع ترین شکل آنکه «پسوریازیس معمولی» نامیده می شود به صورت پلاک های قرمز رنگ با پوسته ریزی قابل توجه، اغلب در سر، آرنج ها، ساعدها، زانوها و سایر نواحی تحت فشار دیده می شود. گاهی اوقات پلاک های فوق الذکر بخش قابل توجهی از سطح پوست را درگیر می کنند که در این حالت اصطلاحا به آن «پسوریازیس ژنرالیزه» می گویند و گاهی هم تقریبا تمام سطح بدن دچار قرمزی و پوسته ریزی می شود که حالت خطیری از پسوریازیس را ایجاد می کند که «پسوریازیس اریترودرمیک» نامیده شده و نیاز به مراقبت ویژه دارد. علاوه بر این ممکن است ضایعات پوستی پسوریازیس بسیار کوچک و متعدد باشد که اصطلاحا به آن «پسوریازیس قطره ای» می گویند که به خصوص در کودکان و پس از عفونت های استرپتوکوکی دیده می شود. به ندرت ضایعات پوستی در پسوریازیس به صورت ضایعات حاوی چرک تظاهر پیدا می کنند که در این حالت به آن «پسوریازیس پوسچولار» می گویند و نهایتا همان گونه که گفته شد ممکن است در جریان بیماری پسوریازیس مفاصل نیز درگیر شوند که به آن «آرتریت پسوریازیس» می گویند.
● تاثیر معجزه آسای «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک»
به طور کلی پزشکان رژیم غذایی خاصی برای فرد مبتلا به «پسوریازیس» در نظر نمی گیرند، اما مصرف زیاد گوشت قرمز ممکن است باعث تشدید بیماری و از سویی دیگر، مصرف روغن ماهی (به علت وجود اسیدهای چرب لازم)، اغلب نقش کمک کننده در درمان این بیماری دارد. علاوه بر اسیدهای چرب اشباع نشده، ویتامین d نیز ممکن است اثرات مفیدی در درمان «پسوریازیس» داشته باشد. مصرف الکل و کشیدن سیگار هم ممکن است باعث تشدید بیماری شود.
نکته قابل توجه دیگر در مورد مواد غذایی برای بیماران مبتلا به «پسوریازیس» که بر اساس تجربه مشخص شده، مصرف متناوب «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» است که می تواند در کنترل و بهبود این بیماری کمک بسزایی بکند. در این باره توصیه می شود بیمار روزانه تقریبا ۱۰۰تا۱۵۰ گرم «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.
همچنین لازم به یادآوری است که فرد مبتلا به «پسوریازیس» بعد از حدود دو هفته به بهبود نسبی دست می یابد و ابتدا ضایعات کوچک پسوریازیس در بدنش محوشده و سپس ضایعات شدیدتر (بسته به عمق ضایعات) همانند زخم که هرچه عمیق تر باشد مدت زمان بیشتری برای بازسازی نیاز دارد، ترمیم می شود. همچنین درد مفاصل خیلی کم می شود اما کامل از بین نمی رود و درواقع قابل تحمل می شود. تنها ضایعات ناخن، نسبت به دیگر نقاط بدن، دیرتر خوب می شود ولی بیشتر نمی شود.
اگرچه آمار دقیقی در مورد شیوع بیماری در کشور ما وجود ندارد، اما باید گفت «پسوریازیس» در ایران نیز جزو بیماری های شایع پوستی به حساب می آید و به نظر می رسد در مناطق شمالی کشور حتی از شیوع بالاتری برخوردار باشد. عوامل متعددی در ایجاد شدن بیماری پسوریازیس موثر هستند و به اصطلاح این بیماری، یک بیماری «چند عاملی» یا «مولتی فاکتوریال» است. از میان این عوامل بدون شک وراثت نقش اساسی دارد. بررسی های متعدد ژنتیکی نقش ارث را ثابت کرده، هرچند تنها در ۳/۱ موارد، سابقه وجود بیماری در سایر اعضای خانواده دیده می شود. این مساله نشان دهنده آن است که عوامل دیگری غیر از وراثت نیز در پدید آمدن این بیماری دخیل هستند که از مهم ترین این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱) عوامل روحی: بی شک استرس های مختلف روحی و هیجانی در بروز یا تشدید بیماری «پسوریازیس» موثر هستند و در بسیاری از موارد خود بیمار به رابطه این استرس ها با بیماری خویش پی می برد.
۲) عفونت ها: در مورد ارتباط عفونت ها با «پسوریازیس» اتفاق نظر وجود ندارد. شاید تنها رابطه ثابت شده بین اشکال قطره ای «پسوریازیس» و عفونت های حاد استرپتوکوکی باشد.
۳) صدمات فیزیکی: علاوه بر استرس های روحی، صدمات فیزیکی به پوست نیز می تواند باعث ایجاد شدن «پسوریازیس» در محل ورود آسیب شود. به طور شایع خود بیمار نیز این تجربه را پیدا می کند که درست در محل خراشیدگی پوست یا محل برش جراحی، ضایعات پسوریازیس ایجاد می شوند. بر همین اساس است که به بیمار مبتلا به «پسوریازیس» توصیه می شود که از کندن پوسته ها و خراشیدن پوست خود پرهیز کند؛ چراکه این عمل می تواند باعث تشدید بیماری وی شود.
۴) داروها: بسیاری از داروهایی که بیمار مصرف می کند، می تواند باعث ایجاد شدن یا شعله ور شدن «پسوریازیس» شود. از مهم ترین این داروها می توان به ترکیبات لیتیوم، داروهای مسدود کننده بتا، مثل پروپرانولول و اتنولول، داروهای ضد مالاریا مثل کلروکین، کلونیدین و ترکیبات ید اشاره کرد.
۵) عوامل هورمونی و متابولیک: «پسوریازیس» اغلب با عوامل هورمونی نیز در ارتباط است برای مثال به طور معمول در جریان حاملگی، پسوریازیس تخفیف یافته و برعکس پس از حاملگی و در جریان شیردهی تشدید می شود. همچنین کمی کلسیم خون نیز می تواند باعث تشدید پسوریازیس بشود.
۶) نور آفتاب: اکثر بیماران اذعان می کنند که بیماریشان در زمستان بدتر می شود. شواهد گوناگون دیگر نیز حاکی از آن است که نور آفتاب باعث بهبودی «پسوریازیس» می شود. با این وجود هستند بیمارانی که نور آفتاب باعث شعله ور شدن بیماریشان می شود. روی همین اصل توصیه می شود که بیمار مبتلا به «پسوریازیس» از نور شدید آفتاب پرهیز کند.
● علایم بیماری پسوریازیس
اگرچه پسوریازیس نام خود را از خارش گرفته اما معمولا بیماران چندان از این نظر شکایت ندارند. در واقع جدا از درگیری مفصلی که آن هم تنها در درصد کمی از بیماران اتفاق می افتد، پسوریازیس چندان بر سلامتی فرد تاثیر نمی گذارد و اغلب فقط از نظر زیبایی است که بیمار را نگران می کند. پسوریازیس در اشکال گوناگون دیده می شود، اما شایع ترین شکل آنکه «پسوریازیس معمولی» نامیده می شود به صورت پلاک های قرمز رنگ با پوسته ریزی قابل توجه، اغلب در سر، آرنج ها، ساعدها، زانوها و سایر نواحی تحت فشار دیده می شود. گاهی اوقات پلاک های فوق الذکر بخش قابل توجهی از سطح پوست را درگیر می کنند که در این حالت اصطلاحا به آن «پسوریازیس ژنرالیزه» می گویند و گاهی هم تقریبا تمام سطح بدن دچار قرمزی و پوسته ریزی می شود که حالت خطیری از پسوریازیس را ایجاد می کند که «پسوریازیس اریترودرمیک» نامیده شده و نیاز به مراقبت ویژه دارد. علاوه بر این ممکن است ضایعات پوستی پسوریازیس بسیار کوچک و متعدد باشد که اصطلاحا به آن «پسوریازیس قطره ای» می گویند که به خصوص در کودکان و پس از عفونت های استرپتوکوکی دیده می شود. به ندرت ضایعات پوستی در پسوریازیس به صورت ضایعات حاوی چرک تظاهر پیدا می کنند که در این حالت به آن «پسوریازیس پوسچولار» می گویند و نهایتا همان گونه که گفته شد ممکن است در جریان بیماری پسوریازیس مفاصل نیز درگیر شوند که به آن «آرتریت پسوریازیس» می گویند.
● تاثیر معجزه آسای «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک»
به طور کلی پزشکان رژیم غذایی خاصی برای فرد مبتلا به «پسوریازیس» در نظر نمی گیرند، اما مصرف زیاد گوشت قرمز ممکن است باعث تشدید بیماری و از سویی دیگر، مصرف روغن ماهی (به علت وجود اسیدهای چرب لازم)، اغلب نقش کمک کننده در درمان این بیماری دارد. علاوه بر اسیدهای چرب اشباع نشده، ویتامین d نیز ممکن است اثرات مفیدی در درمان «پسوریازیس» داشته باشد. مصرف الکل و کشیدن سیگار هم ممکن است باعث تشدید بیماری شود.
نکته قابل توجه دیگر در مورد مواد غذایی برای بیماران مبتلا به «پسوریازیس» که بر اساس تجربه مشخص شده، مصرف متناوب «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» است که می تواند در کنترل و بهبود این بیماری کمک بسزایی بکند. در این باره توصیه می شود بیمار روزانه تقریبا ۱۰۰تا۱۵۰ گرم «شاتوت»، «توت سیاه» و «تمشک» را (ترجیحا ناشتا) میل کرده و تا ۳۰دقیقه بعد از آن هیچ غذایی نخورد.
همچنین لازم به یادآوری است که فرد مبتلا به «پسوریازیس» بعد از حدود دو هفته به بهبود نسبی دست می یابد و ابتدا ضایعات کوچک پسوریازیس در بدنش محوشده و سپس ضایعات شدیدتر (بسته به عمق ضایعات) همانند زخم که هرچه عمیق تر باشد مدت زمان بیشتری برای بازسازی نیاز دارد، ترمیم می شود. همچنین درد مفاصل خیلی کم می شود اما کامل از بین نمی رود و درواقع قابل تحمل می شود. تنها ضایعات ناخن، نسبت به دیگر نقاط بدن، دیرتر خوب می شود ولی بیشتر نمی شود.
